Adwent nie tylko małej Dziewczynki

Listopada nie lubią starsi ani dzieci.
O listopadzie nie piszą wierszy poeci.
W listopadzie któż chodzi na spacery w pole?
Listopad człapie smętnie, w kaloszach z parasolem
Hanna Łachocka

Na szczęście listopad już minął i rozpoczęły się jedne z najpiękniejszych dni w roku.

Już za chwilę zaświeci pierwsza gwiazdka. W domu będzie roznosił się zapach choinki, ciasta, grzybów….. Z każdego kąta będą wyglądać aniołki, mikołaje, bałwanki. Czekając na rączki dzieci, które zawieszą je na choince.

Teraz to moi bratankowie będą ubierać choinkę. Patrząc na nich, chociaż to już wyrośnięte chłopaki, z nostalgią wspominam czasy, gdy byłam małą Dziewczynką.

Właśnie, dawno nie pisałam o małej Dziewczynce. A przecież ona nie zniknęła. Nigdy mnie nie opuszcza. Jednak w takim czasie jak adwent szczególnie o sobie przypomina. Tym razem przypomniała mi o niej również Barbarossa, która postanowiła podobnie jak ja  opowiedzieć o swojej dziewczynce. Opowieść utkała z błyszczących od łez nitek wzruszenia.

Jaki więc był adwent małej Dziewczynki?

Mała Dziewczynka razem z bratem z niecierpliwością czekała najpierw  na ten szczególny dzień, gdy odwiedzał ich Mikołaj. Cieszyli się, że dostaną prezenty. Jednak z drugiej strony trochę obawiali się tego brodatego, starszego pana. Brat małej Dziewczynki nigdy nie chciał do niego podejść... Pewnie dlatego, że był jeszcze mały. Bo potem wyrósł na nieustraszonego chłopaka, a z czasem na odważnego mężczyznę. 

Gdy dzieci podrosły Mikołaj zaczął przychodzić do ich domu w nocy lub też podrzucał worek z prezentami pod drzwiami domu. Rodzeństwo zawsze było ciekawe którędy on do ich domu wchodzi, skoro drzwi były zamknięte na klucz. Dla małej Dziewczynki najbardziej zapamiętaną opowieścią było to, że przyleciał na zaczarowanym dywanie i wszedł do domu, kiedy okno było otwarte.

Co roku rodzeństwo starało się nie spać i przypilnować momentu jego Mikołaja, ale nigdy im się to nie udało i tajemnica została tajemnicą.

Beztroskie dzieciństwo

Śnię

Pod powiekami

Obraz z dzieciństwa

Biegające

Uśmiechnięte dzieci

Nad głowami

Latające motyle

Muzyka świerszczy

Dolatująca z oddali

Zapach trawy

Polnych kwiatów

Soczysta zieleń drzew

Śniadanie na trawie

Zapach i smak

Chleba, mleka

Dżemu truskawkowego

Radość pierwszej

Dziecięcej miłości

Tak cudownej

Jak ciepły powiew wiatru

Przestać śnic?

Chcę pozostać

W bajkowym świecie

Marzeń i snów

Rams Małgorzata

Tak… dzieciństwo jest bardzo przyjemne. Dlaczego więc mała Dziewczynka chciała przez nie czasem przebiec jak najszybciej? Może dlatego, że wydawała się sobie brzydka, mała, chuda, cicha, nieporadna….  Dopiero teraz duża Dziewczynka zdaje sobie sprawę, jaki to był błąd. Przecież to dzieciństwo pełne było konwalii i fiołków, zielonego groszku i kalarepki, biegania i skakania…. Dlaczego zatem mała Dziewczynka chciała się przez nie jak najszybciej prześliznąć?

Cóż, już niedługo Dziewczynka będzie witać kolejną wiosnę, a raczej zimę w swoim życiu. W przeciwieństwie do niektórych osób nigdy nie prosiłaby o nieskładnie życzeń. Jeśli jest co świętować, to właśnie to, że kolejna jesień minęła, a czas się posuwa do przodu, a nie do tyłu. Chociaż czasem przychodzi myśl, że Dziewczynka starzeje się powoli.

Nikt jednak nie zdoła ukryć wieku, nawet jeśli będzie próbować. Dziewczynka teraz wyglądam na osobę w swoim wieku. Przez lata jej Babcia stosowała krem, wodę i długo miała piękną cerę. Dziewczynka także używam tego samego kremu, ale „lekko ulepszonego”.  Nie chce, aby zewnętrza powłoka była starsza niż wnętrze. Jednak nie jest to takie proste.

To prawda, że od lat Dziewczynka zbiera doświadczenie i mądrość, które niedługo ujrzą światło dzienne. Na szczęście ta doświadczona, mądra kobieta zbliża się powoli.

Za ….. będzie miała 80 lat i ma nadzieję, że jeszcze wiele lat przed nią, aby cieszyć się życiem, ogrodem, rodziną...

Dziewczynka chciałaby być pogodną, starszą panią w sukni i sznurowanych botkach  z delikatnym makijażem i dopracowanymi włosami. Będę stać przy furtce mojego ogrodu i rozmawiać z sąsiadkami.

Cóż pomarzyć można…  Bo czy to doprawdy będzie prawdziwa Dziewczynka? Bo kiedyż miała ona sukienkę, makijaż, dopracowane włosy...?

Dzień coraz szybciej za dniem ucieka,

słoneczko słabiej dla ciebie świeci,

nieubłaganie wciąż tyka zegar,

a w świat daleki odchodzą dzieci.

W pokoju cicho i częściej sama

kupujesz ciuszki w sklepie z przeceny,

choć jeszcze wczoraj mówili dama,

to dziś na zmarszczki, już tylko kremy.

Czekasz na wiosnę, kwiaty i słońce,

Na dni co pachną poranną rosą,

bo w nich się kryją wspomnień tysiące,

i jeszcze radość ze sobą niosą.

Znalezione w Internecie