Dlaczego mała Dziewczynka....? (na życzenie Basi)

Malarz

Kto tak zdolnym jest artystą

kto tak pięknie koloruje

zimą płótno całe białe

jak brylancik pobłyskuje

A gdy biel z obrazu znika

wszystko wkoło zielenieje

wyrastają młode pączki

i krajobraz wiosennieje

Zapach kwiatów się roznosi

drzewa liście wypuszczają

a owady pracowite

chętnie wszystko zapylają

Słońce coraz mocniej grzeje

i zaprasza do zabawy

wyjdźcie z domów moi mili

świat jest piękny i ciekawy

Morze góry i równiny

swoim pięknem urzekają

a zmęczonym ciężką pracą

wytchnienie zapewniają

Wolne chwile i urlopy

wieczory pełne marzeń

ciepłe noce pod namiotem

mnóstwo innych jeszcze zdarzeń

znów kolory się zmieniają

wiatr chłodniejszy wieje

przybywa brązu i czerwieni

krajobraz jesiennieje

Klucze ptaków odlatują

mgła welonem się unosi

melancholia nas dopada

trzeba zimę znów zaprosić

znalezione w Internecie

Od zawsze kiedy mała Dziewczynka patrzy na rysunki, szkice, obrazy, wycinanki, własnoręcznie zrobione karteczki... zazdrości autorom tych prac ich talentu, zdolności. Zastanawia się też, jak jedno zdarzenie może zadecydować o tym, czy ktoś będzie malował, rysował, wycinał... Tak właśnie zdarzyło się w przypadku malej Dziewczynki.

W pracowni artysty malarza

Na palecie lśnią jak prawdziwe diamenty,

Z metalowej tuby wyciśnięte pigmenty.

Delikatnie i starannie są mieszane,

Z wielkim przemyśleniem na płótno nakładane.

Pędzle w harmonii z malarzem żyją,

A także w przyjaźni z płócienną tkaniną.

Z różnobarwnej, nieokiełznanej otchłani,

Wyłania się obraz niczym okręt ze stali.

Od rana do nocy i tak bez wytchnienia,

Artysta na płótno marzenia przelewa.

Szlifując swój warsztat i różne techniki,

Odkrywa oblicza prawdziwej sztuki.

Jego narzędziem jest wyobraźnia,

Z której się rodzi artyzmu magia.

Na stole czekają wciąż płótna szare,

I krosna podparte o ściany białe.

A na sztalugach już prawie skończone,

Dla przyszłych pokoleń dzieło tworzone.

Agnieszka Karcz

A było to tak.

Niespełna siedmioletnia mała Dziewczynka z radością, ale i z ciekawością po raz pierwszy wkraczała w mury szkoły. Wierzyła, że za jej progiem czeka na nią coś nowego, innego niż do tej pory znała. I nie myliła się.

Na jednej z pierwszych lekcji wychowawczyni zadała uczniom pierwszą pracę domową. Trzeba było coś narysować.

Mała Dziewczynka, jak tylko wróciła do domu, od razu zabrała się do pracy. Potem bardzo się cieszyła, że samej udało się jej sprostać temu pierwszemu, ważnemu zadaniu. Następnego dnia pełna nadziei siedziała w ławce, czekając na pochwalę. I co się stało? Mała Dziewczynka dostała najgorszą ocenę w klasie. Niektóre dzieci nawet później jeszcze to jej przypomniały. Mała Dziewczynka zupełnie nie rozumiała, co się stało. Przecież tak, jak nauczycielka kazała, sama bardzo starannie narysowała obrazek. I zrobiła to, jak najlepiej potrafiła.

Długo nie mogła przestać o tym myśleć.

Potem jednak zerknęła do zeszytów koleżanek. A tam... Takie piękne rysunki. I to nie jeden, jak prosiła pani, a kilka. Jak to możliwe? Czyżby mała Dziewczynka była gorsza niż inne dzieci? Mniej zdolna? Przecież w innych zeszytach były prawdziwe cudeńka. Dlaczego ona tak nie potrafi rysować? Owszem jako prawie jedyna, nie chodziła w tej szkole do zerówki. Może to było tego przyczyną? Przecież w jej przedszkolu nikt tak ładnie nie rysował. 

Mała Dziewczynka ze smutkiem stwierdziła, że jej obrazek jest rzeczywiście brzydki.

Jednak mała Dziewczynka, jak to ma nadal w zwyczaju, szukała odpowiedzi na to pytanie. Zatem też szybko rozwiązała tą zagadkę. Te piękne obrazki namalowali rodzice jej koleżanek i kolegów.

Malowanie obrazu

Malujesz akwarelami

pierwsze ślady dzieciństwa

Wyobraźnia jest świeża

jak pączek róży

Ręce uczą się

kształtów od Stwórcy

Dusza spływa

kroplami deszczu

na płótno

Radość jest słońcem

bo przegania mrok

Regina Orzechowska

Mama malej Dziewczynki starała się to wyjaśnić, jednak to nie odniosło skutku. Pozostałych rodziców to nie interesowało, Takie to były czasy. Do tego rodzice większości uczniów robili wszystko, aby dzieci dostały jak najlepsze stopnie. Ale i teraz pewnie nie jest inaczej.

Zatem mała Dziewczynka zaparła się i od tej pory wszystkie prace plastyczne i techniczne wykonywała przy dużej pomocy rodziców. Oczywiście dla samej siebie malowała, ale nie w przypadku, gdy miało to być oceniane.

Z roku na rok mała Dziewczynka dzięki swojemu uporowi, w niektórych przedmiotach stawała się coraz lepsza i na koniec studia zaliczyła z najlepszą oceną.

Jednak do tej pory mała Dziewczynka nie podejmuje się żadnych prac plastycznych, czy też technicznych.  I trochę jej tego brak. 

Maluję słowami moje obrazy,

Na płótnie duszy i kartki oazy,

Maluję sercem i mieszam kolory,

I biały skrawek już wypełniony,

Barwami miłości i uniesienia,

A czasem też bólem, świata cierpienia,

Maluję co widać i tego co nie ma,

Zazwyczaj się mówi, że to marzenia.

Malować słowa, to ciężka jest sztuka,

Gdy pędzlem jest serce, a nie nauka.      

Krzysztof Hess