A ja jestem.....

Na zakręcie

Dobrze się pan czuje?

To świetnie,

właśnie widzę - jasny wzrok, równy krok

jak w marszu.

A ja jestem, proszę pana, na zakręcie.

Moje prawo to jest pańskie lewo.

Pan widzi: krzesło, ławkę, stół,

a ja - rozdarte drzewo.

Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie.

Ode mnie widać niebo przekrzywione.

Pan dzieli każdą zimę, każdy świt na pół.

Pan kocha swoja żonę.

Pora wracać, bo papieros zgaśnie.

Niedługo, proszę pana, będzie rano.

Żona czeka, pewnie wcale dziś nie zaśnie.

A robotnicy wstaną.

A ja jestem, proszę pana, na zakręcie.

Migają światła rozmaitych możliwości.

Pan mówi: basta, pauza, pat.

I pan mi nie zazdrości.

Lepiej chodźmy, bo papieros zgaśnie.

Niedługo, pan to czuje, będzie rano.

Ona czeka, wcale dziś nie zaśnie.

A robotnicy wstaną.

A ja jestem, proszę pana, na zakręcie.

Choć gdybym chciała - bym się urządziła.

Już widzę: pieska, bieska, stół.

Wystarczy, żebym była mila.

Pan był także, proszę pana, na zakręcie.

Dziś pan dostrzega, proszę pana, te realia.

I pan haruje, proszę pana, jak ten wół.

A moje życie się kolebie niczym balia.

Pora wracać, już śpiewają zięby.

Niedługo, proszę pana, będzie rano.

Iść do domu, przetrzeć oczy, umyć zęby.

Nim robotnicy wstaną.

Agnieszka Osiecka

Dziś będę marudzić. Wynika to z tego, że mój nastrój zmienia się jak w kalejdoskopie. Chociaż ostatnio najczęściej jest nienajlepszy.  Cóż, samo życie...

Mam …lat, za miesiąc przybędzie mi kolejny rok  i zastanawiam się co osiągnęłam w życiu. Ze smutkiem muszę powiedzieć, że niczym wielkim nie mogę się pochwalić. Zdałam maturę, dostałam się na studia, które ukończyłam z bardzo dobrym wynikiem. Znalazłam od razu pracę, w której przepracowałam dekadę, potem bywało różnie… Wyprowadziłam się z domu rodzinnego i usamodzielniłam…

Jednak tym mogą pochwalić się wszyscy.

Niestety życie, czas pędzą do przodu i nie oglądają się na mnie. Dlatego odnoszę wrażenie, że utknęłam w martwym punkcie.

Ostatnio już mi się wydawało, że jest dobrze, że wyszłam ponownie na prostą, równą drogę. Niestety szczęśliwe zwierciadełko, które każdego ranka zapewniało mnie „to znów będzie dobry dzień” rozprysło  się na tysiąc kawałków. A tak naprawdę droga nagle stała się nierówna, pełna przeszkód.

Za Agnieszką Osiecką mogę powtórzyć: „ A ja jestem proszę Pana na zakręcie.” Niestety dalsze słowa: „Migają światła rozmaitych możliwości.....” mnie nie dotyczą.  Nie wiem co kryje się za zakrętem. Siedzę sobie bowiem cichutko na poboczu drogi i patrzę jak mijają mnie inni podróżujący przez życie i znikają za zakrętem, gdzie kryje się niepewność

Wędrując przez różne turystyczne szlaki zawsze lubiłam przysiąść przed zakrętem na drodze. Nie ważne czy to była leśna ścieżka, polna droga, górski szlak... Żegnałam się z dotychczasowym widokiem i zastanawiałam się co za chwilę zobaczę. To mogłam sobie tylko wyobrazić.

Niekiedy ciekawość brała górę i bez przystanku mijałam zakręt.  

A teraz? 

Na zakręcie

moje życie zwolniło na zakręcie

coś zazgrzytało

coś się popsuło

już nie da się przyśpieszyć

moje życie zwolniło na zakręcie

jak złapać oddech

by wyjść na prostą

i znów się życiem cieszyć

czas wyjść z zakrętu

czas zebrać siły

by życie ruszyło powoli

coś zoperować

coś nasmarować

nie myśleć, że bardzo boli

czas wyjść z zakrętu

czas dodać gazu

by życie ruszyło z kopyta

śmiać się i bawić

i gnać przed siebie

nie słuchać, że coś tam zgrzyta

Znalezione w Internecie

Wierzę, że jak moja droga się wyprostuje, to będę mogła ruszyć nią spokojnie i bez pośpiechu. Jednak, czy jest to możliwe? Dookoła przecież wszyscy biegną, za wszelką cenę dążą do zamierzonego celu. Nigdy nie brałam udziału w tym wyścigu i nadal nie chcę. Wiem, nie wszyscy mogą to zrozumieć, niektórzy uważają, że brak mi ambicji. Ale czy tak naprawdę ten pęd do sukcesu jest ważniejszy od najbliższego otoczenia? W ostatnich miesiącach utwierdziłam się w przekonaniu, że nie.

Mam więc tylko nadzieję, że jak znowu ruszę w drogę, to będzie to spokojny marsz równym krokiem. Owszem spodziewam się, że pojawią się przeszkody, ale chcę je pokonywać bez pośpiechu. Nie lubię się spieszyć. Zresztą pośpiech ma na mnie zły wpływ. Nigdy nie wychodzi mi na dobre.

A ja zwolniłam, a nawet przystanęłam. Moje życie na zakręcie uspokoiło się, stało się jednak bardziej monotonne.

Zwrot "być na życiowym zakręcie" zazwyczaj jednak oznacza trudny moment w życiu. Ma zdecydowanie znaczenie negatywne. To obraz widoczny tylko do pewnego momentu. To co jest dalej, może nam tylko podpowiedzieć wyobraźnia. Ciekawość, podekscytowanie miesza się ze strachem i niepewnością.

No właśnie. Tak naprawdę nikt do końca nie wie co się kryje za kolejnym zakrętem i czy dojdzie do końca zaplanowanej przez siebie drogi.

Każdy z nas podążając swoją ścieżką życia zapewne dotarł do takiego zakrętu. Czyli do momentu, w którym prosta, równo wytyczona ścieżka, nagle zaczyna się wić się i ukrywać przed nami to co nas czeka.

To często konieczność zmiany dotychczasowego życia, chociaż jeszcze nie do końca wiadomo, w którym kierunku należy ruszyć dalej. Niestety nie ma możliwości powrotu na stare, wydeptane już ścieżki.

To pora, aby ruszyć nową drogą, którą musimy wybrać. Jednak czy tak naprawdę chcę zobaczyć, co kryje się za zakrętem. Teraz co prawda tkwię w jednym punkcie, ale jest spokojnie, bezstresowo... Jest mi dobrze. Cały świat dookoła pędzi na złamanie karku, zmierza do wyznaczonego celu. A ja tak naprawdę nie lubiłam tego wyścigu. Czy tak naprawdę znowu chcę biec? Przecież droga, która mnie czeka za zakrętem nie będzie łatwa. Znowu będą na niej kamienie, koleiny, dziury. Czasem pojawią się rozwidlenia, które zmuszają do wyborów, których za bardzo nie lubię. 

Jednak zakręty mogą też oznaczać to, co dobre i pozytywne. To nowe możliwości, które otwierają się przed nami. To prawda nieodkryty szlak w pierwszej chwili może niepokoić. Przecież lubimy spokojne, proste ścieżki. Łatwo się do nich przyzwyczajamy. Najczęściej jednak jesteśmy przekonani, że mogą nas one zaprowadzić do ślepej uliczki lub nad przepaść. Wówczas trzeba zawrócić i szukać dobrej drogi. Owszem, niektórzy próbują przeskoczyć przeszkodę lub wybudować most, ale czy ja zdecyduję się na coś takiego ponownie jeżeli napotkam na coś takiego za zakrętem?

Co z nami będzie

Kiedy znajdziemy się na zakręcie,

co z nami będzie?

Świat rozpędzi się niebezpiecznie,

co z nami będzie?

nawet jeśli życie dawno zna odpowiedź,

może lepiej gdy nam teraz nic nie powie... /2x

Nasz każdy pełen przygód rok,

każdy miesiąc drogi nasz,

Każdy nowy dzień jak szansa i

każda chwila trwogi nasz,

każdy zachód słońca nasz,

każdy podniesiony ton,

każdy naprawiony błąd,

i czy musimy stracić to?

Kiedy znajdziemy się na zakręcie,

co z nami będzie?

Świat rozpędzi się niebezpiecznie,

co z nami będzie?

nawet jeśli życie dawno zna odpowiedź,

może lepiej gdy nam teraz nic nie powie...

W żywym ogniu, niełatwych pytań, topimy plany i sami nie wiemy,

Po co chcemy przeczytać cały scenariusz,

Szukamy błędów, przewidujemy najgorsze,

że nie dojdziemy do happy endu,

A to dopiero początek, tyle przed nami,

Po co się pytać na starcie,

Co będzie z nami?

I nawet jeśli, to życie zna już odpowiedź,

będzie dużo ciekawiej,

Gdy teraz nic nam nie powie.

Tyle miejsc odkrytych gdzie, inni nie dotarli wciąż

Tyle krętych dróg pod prąd i czy musimy stracić to?

Kiedy znajdziemy się na zakręcie,

co z nami będzie?

Świat rozpędzi się niebezpiecznie,

co z nami będzie?

nawet jeśli życie dawno zna odpowiedź,

może lepiej gdy nam teraz, nic nie powie.

Sylwia Grzeszczak