Uważne i ważne poranki

Przebudzenie

Schowałam granat nocy

poukładałam ciepłe myśli

niech będą zimową porą

jak kładka nadziei

może przydadzą się

temu co nie rozróżnia barw

w moim domu tysiące kolorów

na przekór codzienności

zdaje się szarej

zdaje się

bo granat nie jest szary

i biel poranka oczyszczona z pyłu

może czarna wiewiórka

ozłoci futro południową porą

a może przypadkiem lub bez niego

kilka kolorów wyfrunie

przez otwarte okno

zostawiając smugę na rozkwitłych storczykach.

Ostatnio cytowałam słowa Ani z Zielonego Wzgórza:

„Taki ranek, jak dziś, sprawia, że opuszczają mnie wszystkie smutki. Rano nigdy nie zdarza mi się być na dnie rozpaczy. Każdy początek dnia jest inny, rano nie wiemy jeszcze, co przyniesie ze sobą rozpoczynający się dzień, tyle różnych rzeczy może się wydarzyć". To podsunęło mi pomysł na kolejną opowieść.

Świt, poranek kojarzony jest właśnie z przekonaniem, że zaczynamy coś nowego, z wiarą na pozytywne myśli... I nic dziwnego wszak cały świat budzi się do życia z nadzieją na lepszy dzień, niż wczoraj. Jeżeli jeszcze za oknem panowanie zaczyna uśmiechnięty król Słońce, to jego  nieśmiałe, jeszcze poranne promyki rozpraszają umykające resztki nocy i budzą optymizm.

Pytanie o codzienność

Co zrobić

z pierwszym promykiem słońca

o wczesnym poranku

jak go zatrzymać w sobie

jak się nim podzielić

do jakiej koperty schować

jaką pocztą wysłać

by trafił do celu?

Pomyślę z miłością

niech ona będzie

kopertą, pocztą, drogą

do tych

których kocham …

"Każdy poranek to zmartwychwstanie" mówił Erri de Luka. Bowiem ze wschodem słońca wszystko zaczyna się od nowa i także może spotkać nas coś miłego, jeżeli tylko dobrze rozejrzyjmy się dookoła, otworzymy serce.  Może to być dobre słowo, uśmiech drugiego człowiek, rozkwitający kwiat, śpiewający ptak.... To wszystko przynosi nam lekkość budzącego się dnia.

Mała Dziewczynka od zawsze lubi obserwować jak budzi się dzień, wierząc że przyniesie jej coś dobrego, że okryje ją swoim promiennym kocem chroniąc przed tym co złe, nerwowe, pośpieszne, niepotrzebne.  

W każdym zakątku świata poranki są podobne, ale z drugiej strony także różne.

Mała Dziewczynka właśnie takie początki dni mogła podziwiać w paru miejscach.

W Pradze były to złote uśmiechy dachów kamieniczek, które odbijały się w Veltawie. Czasem jednak o świcie Małą Dziewczynkę otulała tam niczym peleryna mgła. Ale i to nie przeszkadzało jej w wędrowaniu ukochanymi, złotymi uliczkami. Wręcz przeciwnie. Z przyjemnością w takiej lekkiej, zwiewnej pelerynce spacerowała zwłaszcza po pustym o tej porze Moście Karola.

Inne są też poranki w małym miasteczku, do którego tak lubi jeździć Mała Dziewczynka. Ostatni, jaki zapamiętała, to ten październikowy, gdy niespotykanie barwny wschód słońca momentalnie wyciągnął ją o siódmej rano nad jezioro. Tam w ciszy budzącego się ze snu króla Słońce, wraz z kaczuszkami i łabędziami obserwowała kilkunastominutowe, barwne widowisko na niebie. Tego widoku nigdy nie zapomni. Wszak nigdy czegoś podobnego jeszcze nie widziała.

Tak, wschody słońca są niepowtarzalne. Także tam, dzień gdzie  mieszka Mała Dziewczynka są one różnorodne. Pełne barw, szumu wiatru, deszczu, ciszy mgły lub padającego śniegu, śpiewu ptaków, stukotu przejeżdżających pociągów... Wszystko jednak zależy od pory roku. Nie zawsze jednak Mała Dziewczynka ma tyle wolnego czasu, aby się takimi świtami w pełni cieszyć. Oczywiście każdego poranka stara się kilkanaście minut poświęcić na powitanie rozpoczynającego się dnia, ale nie zawsze się to udaje.

Słoneczna radość

Promyczek słońca

wkradł się przez otwarte drzwi

do naszego domu

tak radosny

że zdoła otworzyć wszystkie zamki

słonecznie zagląda w oczy

budzi do życia zalęknione niedawno myśli

rozbrzmiewa echem

z ciągle nową ciekawością

wpada do zakamarków codzienności

strząsa pyły i pajęczyny

jasnością większą od poranka

krąży nad marzeniami

i posyła uśmiechy w przestworza

promyczek słońca

zatopiony w lśniących włosach

a jeszcze bardziej wewnątrz serca

rozradowanego drobiazgami

które pod dotknięciem drobnej dłoni

urastają do rozmiarów olbrzyma

z naręczem wiosennych radości.

A przecież taki uważnie rozpoczęty poranek wnosi w nasze życie spokój, zrozumienie dręczących nas problemów... Dlatego powinniśmy go witać  nieśpiesznie, spokojnie....

Milan Kundera doskonale opisuje poranki w naszych domach:

"W tym kraju ludzie nie cenią sobie poranka. Budzą się gwałtownie na dzwonek budzika, który druzgoce ich sen jak cios siekiery, i od razu stają się niewolnikami żałosnego pośpiechu. Niech mi pan powie, cóż może być wart dzień, który zaczyna się od takiego aktu przemocy? Co musi dziać się z ludźmi, którzy co dzień za pośrednictwem budzika doznają miniaturowego elektrowstrząsu? Każdego dnia przyzwyczaja się ich do przemocy, każdego dnia oducza się ich od rozkoszy. Proszę mi wierzyć, że o charakterze ludzi decydują ich poranki."

I jak nie zgodzić się z tymi słowami?

Przyczyną wszystkiego jest pośpiech, stres i nerwy. Wystarczy, że wstaniemy za późno i momentalnie zaczynamy się spieszyć. I już wylewasz herbatę na czyste spodnie lub niechcący przewracasz doniczkę z kwiatem na dywan. No i stres jeszcze się nasila. Bo czyste spodnie  są pogniecione i nie zdążysz ich  szybko uprasować. Nie zdążysz też uprzątnąć ziemi z dywanu. No tak jak się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy. Mała Dziewczynka dobrze zna to przysłowie i wie, że pośpiech tylko przysparza kolejnych kłopotów.  Do tego cały ten stres, irytację taszczymy ze sobą aż do wieczora. 

O poranku

Wędruję brzegiem jeziora

bezmiar wód spokojnych

otula moje serce

jeśli nic nie muszę

mogę wszystko

zapadam się w sercu

które wie jakim bić rytmem

nie roztrząsam nieważnych spraw

i nie walczę o więcej

wystarczy dłoń ukryta w dłoni

skoro dłoń ma moc przywracać życie

i choć moja dłoń jest maleńka

niech będzie odpryskiem

najpiękniejszej dłoni

na co dzień.

To jakie będą te nasze poranki, zależy wyłącznie od nas. Od tego, w jaki sposób przywitamy kolejny podarowany nam dzień. Na ile będziemy potrafili celebrować ofiarowany nam wraz ze świtem czas.

"Stanąłem i patrzyłem na wschód, i mówię, że oczy o tej godzinie są po to, żeby patrzeć na słońce wstające. Bo to jest prawdziwa największa sława i jeszcze raz mówię, że ludzie o tej godzinie powinni wszyscy na progi swoich domów wychodzić, bo niewiele jest nam dane, niewiele jest nam dane."

Mała Dziewczynka, podobnie jak napisał  Edward Stachura, stara się zatrzymać rano choćby na chwilę, aby wyciszyć się i pozwolić płynąć myślom swobodnie.

Zazwyczaj zaraz po przebudzeniu, w naszych głowach zaczyna się wyścig myśli, który jeszcze nasila stres spowodowany dzwonkiem budzika.

A przecież każdy poranek powinien dawać nam ukojenie, czas na zebranie myśli i spokojne wejście w rozpoczynający się dzień.

Tak, nie jest łatwo tak rozpoczynać dzień.

By takimi były, wystarczy choćby każdego dnia, gdy dom jeszcze śpi, wstać trochę wcześniej, być offline i z gorącym kubkiem usiąść przy oknie. A potem patrząc na budzący się świat można wyciszyć myśli, wsłuchać się w siebie i otworzyć serce. Wszak poranki potrafią wyciszać, ale i zachwycać najpiękniej jak tylko potrafią.

Niby takie proste, a dla wielu jednak niezupełnie oczywiste i możliwe. Dla większości wczesne wstawanie kojarzy się z czymś bardzo nieprzyjemnym. Wszak kilkanaście minut snu jest cenniejsze. Ale czy na pewno? Bo przecież potem jest pośpiech i stres.

Jutrzenka

Spójrz

różowieje niebo

dla ciebie

pierwszy promień słońca

rosę zamienia w perły

rozpływają się razem z poranną mgłą troski

które przygniatały ciężarem jeszcze wczoraj

poranna jutrzenka

utkała pomost

po którym myśli biegną do nieba

otwórz oczy

maleńki ptak

na wierzchołku starej gruszy

zamienia twoją modlitwę

w najpiękniejszą melodię

zawieszoną nad polską łąką

pod polskim niebem

patrzysz w obłoki swoich myśli

i już nie jesteś sam

ktoś tuż obok ciebie

szeptem słyszanym tylko o jutrzence

zanosi swoją myśl

ponad obłoki codziennych zdarzeń

byś mógł uwierzyć

że niebo codziennie

budzi się dla ciebie.

wiersze Basia Wójcik - miłośniczka poranków

Mała Dziewczynka jednak wstaje wcześniej bo lubi poranki i docenia ich ciszę.  Lubi kiedy czuje, że jest daleko od innych i ich emocji, problemów, spraw codziennych, hałasu świata, który praktycznie nigdy nie zaznaje ciszy.

Dlatego taką ważną dla niej poranną chwilę ciszy, uważności Mała Dziewczynka stara się celebrować każdego dnia jak najdłużej. Poranki ofiarowują bowiem wszystko co najpiękniejsze.

Poranek jest nowym początkiem, pozwala zapomnieć o wczorajszym dniu i nie myśleć o kolejnym. Pozwala żyć tym, co tu i teraz.

"Najlepszym sposobem na spełnienie marzeń jest przebudzenie"

Paul Valery

"Poranna bryza ma do powiedzenia sekrety. Nie wracaj spać"

Rumi

"Każdy dzień to małe życie, każde przebudzenie to małe narodziny, każdy nowy poranek to mała młodość"

Arthur Schopenhauer

„Rano nad wodą wszystko człowieka cieszy, gdyż dzień mu jeszcze nie spowszedniał i nikt mu go jeszcze nie zdążył zatruć”

Ota Pavel

„Zwykle się kładę z kurami,/ A ze skowronkiem się budzę,/ Ażeby oczy wykąpać/ W złocistej słonecznej strudze”

Jan Kasprowicz

„Słoneczny poranek sprzyja cichej radości. Kiedy na makach skrzą się jeszcze krople rosy, całe gałązki czy łodyga wydają się być odziane w klejnoty, których wartością jest piękno. O tej porze dnia nie można ani się spieszyć, ani hałasować. Myśli płyną wolno, myśli są głębokie i złote jak poranek”

John Steinbeck

„O złote, o bez ceny, o cudowne rano,/ o łąko, malowana jasną dłonią słońca,/ o wodo, pośród siwych głazów świetlejąca,/ o chwilo, któraś nigdy nie była zrównaną!”

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

„Owiało nas świeże, błękitne powietrze wczesnego poranka. Czułam się cudownie, oczyszczona z lęku, odświeżona i zadziwiająco spokojna”

Sylvia Plath

„Nie ma to jak jasny, wesoły poranek, aby żwawo rozgonić wszelkie nocne upiory”

Marisha Pessl

„Godzina z nocy na dzień./ Godzina z boku na bok./ Godzina dla trzydziestoletnich”. Wisława Szymborska

„Poranek to najważniejsza pora dnia, gdy wszystko jest nowe i pełne możliwości, dlatego należy go celebrować dobrym śniadaniem, szczerą modlitwą i życzliwością dla innych”

Radek Rak

„Życie zaczyna się co rano”

Hal Elrod

„Każdy poranek był jak nowy początek: zapomnij o wczoraj i nawet nie myśl o jutrze. Po prostu żyj tym, co dzieje się dziś”

Regina Brett