Na dwoje babka wróżyła...

Niezłe ziółko

Zioła są wśród wszystkich leków

Znane już od wielu wieków

Popularne są na świecie

I wy o tym dobrze wiecie

Zioła to są części roślin

Leczą różne przypadłości

Kłącza, pędy i korzenie

Liście, kwiaty i nasienie

Napar daje ukojenie

Ból łagodzi w oka mgnienie

Dla kurażu dobre winko ;)

Maść na pryszcze, mówię wam to

Wprawdzie zdrowie dają w darze

Niekorzystne są w nadmiarze

Więc ostrożnie, daję słowo

Co ca dużo, to nie zdrowo

Ze mnie też jest niezłe ziółko

Spróbuj, wejdź na moje pólko

Leczę śmiechem, czasem żartem

No bo smucić się nie warto

znalezione w Internecie

Wierna towarzyszka naszego dzieciństwa. Czy jednak tylko...?  Ja ją jednak pamiętam przede wszystkim z dawnych lat. Teraz nie wiem dlaczego, ale rzadziej ją spotykam na trawnikach, łąkach, na poboczu dróg.... A może po prostu nie jest mi już tak potrzebna jak dawniej...?

W dzieciństwie pamiętam jak przykładałam jej liście nie tylko na zdarte kolana, łokcie...

Tak, tak.... Dzisiaj opowieść o niezwykłej, niepozornej, ale kiedyś wszędobylskiej roślinie jaką jest babka. Kto jej nie pamięta ze swoich młodych lat...?  

Jednak którą babkę pamiętamy? Bo w tym przypadku na dwoje babka wróżyła... Babka lancetowata i babka zwyczajna. Na pierwszy rzut oka obie są do siebie podobne. Obie są chwastami zagłuszający trawę oraz inne rośliny w ogrodzie. Jednak z drugiej strony mają właściwości lecznicze.

Rośliny występują powszechnie w całej Europie i Azji, często także spotykane również w innych częściach świata. Na świecie znanych jest około 200 gatunków tej rośliny.

Babka szerokolistna była jedną z pierwszych europejskich roślin zawleczonych do Ameryki przez białych osadników w XVII w. Błyskawicznie się rozprzestrzeniająca, zyskała wśród Indian zamieszkujących wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej nazwę Śladu białego człowieka.

Łacińskie imię babki to plantago. Słowo planta można przetłumaczyć jako podeszwę lub spód stopy, natomiast planus oznacza to, co płaskie, położone poziomo.

Ludowe nazwy babki zwyczajnej to: babka pospolita, szeroka, szerokolistna, baśki. Babka lancetowata zwana jest babką wąskolistną, babką koniczynową, języczkiem polnym. Roślina ta jest popularnym chwastem rosnącym na polnych drogach, działkach, wysypiskach, w rowach, na łąkach. Kwitnie od maja do września.

Babka lancetowata ma długie, wąskie liście poprzecinane nerwami tak cieniutkimi, że według legendy, tylko wróżki mogły stworzyć tak delikatne dzieło...Jej owocostany rosną od dołu ku górze. Dlatego zwana jest wąskolistną, babką koniczynową, języczkami polnymi, babką zaostrzoną.

Natomiast babka zwyczajna posiada na liście szerokie, bardziej okrągłe i ma kłosy wyglądające niczym szyszki. Dlatego nosi też nazwy: babka szerokolistna, babka pospolita, babka wielka, babka szeroka.....

Hej błękitną się kąkole...

hej błękitnieją się kąkole pośród ostów letnich zbóż

przykrywają pokrzywami łąki rumiankowym słońcem

aż po horyzontu kres.

bielą się bylice jak babka zwyczajna się dziwiąc

że wyrywać ich chcą ludzie z gleby czarnoziemu,

co stworzyły taki piękny przyrody świat.

bodziszek czerwony ze strachu umiera już ,

dlaczego mam pod motyką umierać.?

kiedy urodziłam się tak piękna dziś.!

ej mówią mi chabry nie zapomnij o nas drogi poeto,

uroczo tak ładnie kwitniemy w ogrodach

ponoć mówią że chwastami jesteśmy

przecież tak pięknie dla was pachniemy.

wytańcz dla mnie piękno przyrody na strunach kiedy w porannej rosie drżą

swoim tańcem mnie zauroczą po rozkoszy kres

zostawiają mi na ustach uśmiechu ślad

wypieszczają moją duszę proszą bym zapamiętał ich codzienny blask ...

znalezione w Internecie

Babka jest jedną z adresatek anglosaskiej modlitwy do dziewięciu ziół pochodzącej z XI w.: „I ty babko, matko roślin, otwarta ku słońcu, potężna we wnętrzu, nad którą skrzypiały wozy, nad którą przejeżdżały konno kobiety, przejeżdżały konno narzeczone i galopowały parskające byczki. Wszystkiemu stawiłaś opór i przeciwstawiasz się wszystkiemu”.

Dawniej uważano, że muszą być silnym środkiem na zranienia skoro nie giną "nawet na uczęszczanych drogach mimo deptania przez końskie kopyta i rozjeżdżania żelaznymi obręczami wozów". Bawet dzisiaj metodami naturalnymi babkę lancetowatą i babkę zwyczajną trudno zwalczyć

Babka z jej właściwościami leczniczymi przewija się przez wieki.

W starożytności zalecano sok z babki na ukąszenia skorpionów i węży, w średniowieczu na złamania i opuchlizny, a także jako antidotum na miłosne czary. Według wierzeń ludowych, obie rośliny miały pomagać nieszczęśliwie zakochanym bez wzajemności. Zielarka dała im do wypicia specjalny napar z babką lancetowatą lub zwyczajną. Nazajutrz zakochani ludzie odkochiwali się.

Medycyna ludowa roślinę zalecała w leczeniu chrypki, suchego, przewlekłego kaszlu, nieżytów przewodu pokarmowego oraz dróg moczowych, łagodzeniu swędzenia wywołanego ukąszeniem komara.

Czy jest to tylko legenda? Chyba nie. Warto zaznaczyć, że każda taka dawna lecznicza tradycja zawiera w sobie ziarnko prawdy. A w tym przypadku jest to spore ziarno... Babki mają już dzisiaj potwierdzone niezwyczajne właściwości...

Już rzymski pisarz i historyk Pliniusz Starszy w jednej ze swoich prac wymienił aż 24 choroby, z którymi skutecznie walczą babka lancetowata orz zwyczajna.

Wyczytałam, że prawdopodobnie zalety babki znali już Chińczycy przed 3 tysiącami lat. Również starożytni Rzymianie i Grecy docenili moc uzdrowicielską nasion i liści tej "pospolitej rośliny". W  północnej Grecji napar z liści podawano w skurczach żołądka.

W Turcji świeże liście przykładano na owrzodzenia, a w Gwatemali zalecano w podrażnieniu oczu oraz do leczenia ran, stłuczeń i owrzodzeń.

W starożytności babki w celach leczniczych stosowane były przede wszystkim jako produkt wykrztuśny, wspomagający organizm przy chorobach zakaźnych...

Obie babki mają właściwości przeciwbakteryjne, sciągające, przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwkaszlowe, wykrztuśne, przeciwkrwotoczne, przeciwgorączkowe, przeciwrobacze...  Pomagają przy leczeniu astmy, rozedmy, reumatyzmu, utrzymaniu właściwego poziomu cukru we krwi. Odwar z ich korzenia stosowany jest w leczeniu biegunki, wrzodów układu pokarmowego, zespołu wrażliwości jelita grubego, krwotoków, hemoroidów, zapalenia pęcherza moczowego, kataru, kaszlu, astmy i kataru siennego.

Jednak to przede wszystkim liście, które tworzą liczne rozetki znane są ze swoich właściwości.

Liście babki stosowane są w chorobach układu oddechowego, pokarmowego, gdzie łagodzi ich podrażnienia. Działają przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i ściągająco. Zwiększają szczelność naczyń krwionośnych, działają przeciwkrwotocznie....

Jak jednak już wspomniałam większość z nas w pierwszej kolejności skojarzy liście babki z okładami na skaleczone miejsca... Dzisiaj również sprawdza się w okładach na trudno gojące się rany, odleżyny i ropne wykwity.

Obie babki mają także zastosowania jako składnik kosmetyków.

Ekstrakt z babki zwyczajnej jest stosowany do pielęgnacji skóry, włosów, higieny jamy ustnej. Łagodzi stany zapalne i podrażnienia. Wspomaga walkę z łupieżem oraz wypadaniem włosów.

Babka lancetowata działa antyseptycznie, przeciwbakteryjnie i ściągająco.  Zmniejsza obrzęki, pobudza i regeneruje skórę. Pomaga w nawilżeniu skóry, utrzymaniu jej elastyczności, usuwaniu piegów...

Liście babki lancetowatej i zwyczajnej warto zebrać w większej ilości, ale wówczas gdy roślina kwitnie, czyli od maja do września. Zebrane i zasuszone liście można zalać wrzątkiem i pić po łyżce, najlepiej przed jedzeniem.

Warto też pić sok ze świeżych liści. Jednak ten kto nie lubi gorzkiego smaku, może dodać miodu, ale nie do wrzątku...)))

W kuchni babka lancetowata i zwyczajna  mogą być dodatkiem do sałatek, surówek, zup i mięs... W krajach skandynawskich jest składnikiem popularnych sałatek wiosennych.

Zatem nie tylko babka zwyczajna ma niezwyczajne właściwości.

KŁOPOT Z TYTUŁEM, KIEDY WSZYSTKO KWITNIE – BABKA LANCETOWATA, DZIURAWIEC I WIELCE WSTYDLIWY MNISZEK.

Plan był prosty. Dom, ganek i ogród. Za ogrodem co roku pasły się

biedronki, a trochę wcześniej bób. Kilka zagonów kartofli, żeby kosztować

wczesne, podbierane spod krzaka,

a potem już łąka. Oburzenie sąsiadów na marnotrawstwo ziemi.

Słodki odpoczynek rozgrzywionej trawy. Biegała tam z książką,

tak ważne było odczytywanie mrówek. Miały pełne prawo

do obywatelstwa na nieznanej planecie farby drukarskiej i bibułki

z drewna. Szaleństwo Almayera.

Zwyczajne szaleństwo na połączeniu światów. Czuła je

przy korzeniach, u samej podstawy życia, skąd wyrastało źdźbło.

Jak ona złożone z kilku koszulek, kilku snów o wspinaczce

do miękkiej kity kwitnienia. Białawy kolor piaszczystego podłoża

i zapach. Kaczeniec łąkowy, bodziszek, świetlik, żywokost. Gorące,

gorące sedno; puchły od tego usta.

Ślady raju. Nad głową błękitna lemoniada, Drabinę Jakubową

było widać dokładnie. Ostatni urwany szczebel i dudnienie tramwajów.

Tuż obok, blisko - miasto. Gyddanyzc oznacza gniazdo, miejsce

zapamiętania. Ciemne krzewy głogów, a potem ulica Szafarnia.

Zielona, wiejska strefa,  bardzo Długie Ogrody. Właściwie tylko źdźbło

- tak nas widać z kosmosu.

Aleksandra Słowik