Dziedzictwo małej Dziewczynki

Kto kocha spokojnie i łagodnie,
każdą radość stokrotnie przeżywa,
wszystkie prośby spełnia pogodnie
i zalety wnuków odkrywa?

Babcia z Dziadkiem wiecznie zakochani
swoją misję cichutko spełniają,
całym sercem rodzinie oddani
jesień życia wnukom poświęcają.

Zbliża się Dzień Babci i Dziadka. Styczeń, dawniej był zdecydowanie miesiącem Dziadków wakacyjnych. Oboje w tym miesiącu świętowali swoje urodziny (Dziadek dzisiaj), a potem imieniny. Dla mnie odeszli zbyt szybko. Chociaż drugich Dziadków mała Dziewczynka straciła wcześniej i pamięta ich tylko jak przez mgłę utkaną ze zdjęć i opowieści rodziców.
To już tyle lat minęło od ich odejścia. Dlatego powoli zaciera się w pamięci małej Dziewczynki jej własny obraz jednych i drugich Dziadków.
Dzisiaj w styczniu mała Dziewczynka snuje wspomnienia o urodzonych w styczniu Dziadkach. Tym bardziej jej bliskich, bo podobnie jak ona urodzonych pod tym samym znakiem zodiaku.
Dziadków, częściej napływają wspomnienia wydarzenia z czasów mojego dzieciństwa.
Mała Dziewczynka u Dziadków spędzała wakacje i niektóre święta. Te wakacje lubiła przede wszystkim, pomimo, że podróż pociągiem trwała wówczas ponad dwa razy dłużej niż obecnie.  W Poznaniu odczepiano elektrowóz i podstawiano zwykłą, starą, buchającą parą  lokomotywę. Tak, tak... Tak kiedyś się podróżowało. Takich kolejowych wspomnień mała Dziewczynka ma wiele. Zwłaszcza, że zazwyczaj mieszkała i mieszka w pobliżu torów kolejowych. Z domu Dziadków też było do nich blisko.  Nawet dzisiaj Dziewczynka potrafi odróżnić, czy pociąg przyjeżdża, czy też odjeżdża jej miasta. Czy jest to pociąg osobowy, czy towarowy. Czy jest to osobowy lokalny, czy dalekobieżny.... Ale nie o tym miała być opowieść. O pociągach już trochę było.

Pociągiem przez życie

Wakacje małej Dziewczynki

Wspomnienia
Przeglądam wspomnienia
przewracam kartki przyszpilone do serca
spojrzeniem jaśniejszym nad gwiazdy
odnajduję ślady dotkniętych dłoni
słowa cieplejsze niż muśnięcie słońca

wstrzymuje oddech
bo wchodzę do skarbca
cichutko na palcach
jak do świątyni
Bóg zna mój skarbiec
przecież tam mieszka
i sam przewraca kartki
przypina nowe - spogląda na stare

pilnuję mojego skarbca
z troskliwością upycham w nim życie
chronię kosztowności
podrzucone przez los wraz z ludźmi
nie potrzebuję kluczy
zostawiam otwarte drzwi

nieustannie
zapraszam do moich radości
serca o podobnym kształcie.

Dzisiaj ma być snuta historia o wakacyjnych Dziadkach. Dziewczynka musi się zatem pilnować i nie odbiegać od tematu jak to ma w zwyczaju, bo wówczas powstałaby zupełnie inna opowieść. Dziewczynka po raz kolejny otwiera szufladę wspomnień i uwalnia zamkniętą tam nostalgię z melancholią.
Nie chce się jej wierzyć, że to już tyle lat nie ma z nią jej Dziadków, osób które oprócz jej Rodziców kochali ją  najbardziej na świecie i dziś byliby zapewne jej najlepszymi przyjaciółmi.
Dziewczynka czasem chciałaby zostawić dawne dzieje za sobą. Jednak historia trwa. Przecież po swoich Dziadkach odziedziczyła wiele. Dostała od nich dary bez podatku spadkowego. Po Babci odziedziczyła wieczny lęk, niepewność, poczucie winy, melancholię… Po Dziadku zewnętrzną surowość, stanowczość, punktualność męczącą otoczenie... Także czasem, jak nikt nie widzi. podobnie jak On potrafi uronić łezkę. A może podobnie jak Jemu, wydaje się jej, że nikt tego nie widzi. Dziewczynka nigdy nie zapomni, jak zobaczyła w kościele Dziadka dyskretnie ocierającego łzy.
To po Dziadkach mała Dziewczynka uwielbia wszystko co rośnie dookoła. Równie chętnie grzebie w ziemi, przekopuje, sadzi, patrzy jak rośnie. Mała Dziewczynka nie odziedziczyła jednak po niej wielu talentów. Babcia śpiewała, wyczarowywała cuda z motków wełny. Potrafiła tak opowiadać, ze potem gdy mała Dziewczynka szła do kina lub sięgała po książkę, to była rozczarowana, że nie jest to takie ciekawe.
Babcia, ale również i Dziadek zawsze byli bardzo eleganccy. A mała Dziewczynka? Owszem czasem dala sobie założyć sukienkę, ale kokarda we włosach była raczej nie do pomyślenia. Zwłaszcza przy krótkich włosach. Chociaż Babcia się starała. Przecież mała Dziewczynka była jej pierwszą wymarzoną wnuczką. Jakiś czas jedną jedyną.  Cóż jednak mogła zrobić? Mała Dziewczynka nawet u niej na podwórku miała do towarzystwa kolegów. Grała w piłkę, biegała, przechodziła przez płoty, miała zawsze potłuczone kolana...
Po Dziadku mała Dziewczynka nie odziedziczyła umiejętności tańczenia i brylowania w towarzystwie. Teraz często jej tego brakuje. Los także nie obdarował jej pracowitością Dziadka. Chociaż z drugiej strony jak mała Dziewczynka coś sobie postanowiła, to pracowicie, a może uparcie, dążyła do celu.
No i zrobiła się jednak całkiem inna opowieść, niż to było zamierzone na początku. Miało być oczywiście o Dziadkach, ale o... Ale cóż małe dziewczynki tak czasem już mają. Chociaż małe dziewczynki są różne,  jak to można przeczytać w wierszu

Wspomnienia babci

Przecież tak niedawno
mała dziewczynka czytała z zapałem
baśnie o śpiącej królewnie
a na małym serdecznym paluszku
błyszczał odpustowy pierścionek
gdzie jest mała Basia
z kokardą w bujnych włosach
przytulona do ojcowskich kolan
które były przystanią bezpieczeństwa
jaki czas zamienił ją w babcię
trzymającą na kolanach cały wszechświat
Któremu na imię Konrad i Natalia
wiersze Basia Wójcik

A do wiersza chyba warto dopisać nowe zakończenie, albo całkiem nowy. Bo przecież wszechświat jest większy.