Święta, święta i po....

 Zamknięta w sobie szukasz ucieczki

Boisz się wyjść, boisz się chcieć

Wiem jak jest trudno strach przezwyciężyć

Na przekór życiu nadawać mu sens

Wszystkim nam brakuje szczęścia

Masz to, na co godzisz się

Każda droga jest łatwiejsza

Gdy widzisz to, co dobre jest

Mam dużo sił, lecz ufać nie będę

Choć dobry los dał co chciałam mieć

Kiedyś dla ciebie byłam diamentem

Zmienił mnie czas, zmieniły mnie łzy

Wszystkim nam brakuje szczęścia

Masz to, na co godzisz się

Każda droga jest łatwiejsza

Gdy widzisz to, co dobre jest

Wszyscy tak pragniemy szczęścia

Masz to, na co godzisz się

Każda droga jest łatwiejsza

Gdy widzisz to, co dobre jest

Wszystkim nam brakuje szczęścia

Masz to, na co godzisz się

Każda droga jest łatwiejsza

Gdy widzę to, co dobre je

Kasia Kowalska

Minęło Boże Narodzenie... Ten wieczór był naprawdę wyjątkowy. Zaczarowany tym co w naszej rodzinie najlepsze - ciepłem, serdecznością, dobrocią... To co na co dzień szare, nieciekawe pozostało w cieniu. Chciałabym zatrzymać te chwile na dłużej, aby to ciepło pozostało z nami na długo.

Teraz jednak tylko, oprócz tęsknoty za tymi dniami, czuję się trochę zbyt ciężka, przejedzona..... Przez te dni aż do Nowego Roku wszystko było przepyszne. Te ryby, mięsa, sałatki, serniki..... Po prostu palce lizać. Cóż z tego, skoro moje spodnie dziś nie podzielają mojego entuzjazmu. Nie tylko to pogorszyło mój humor.

Zasmucił mnie doroczny koncert wiedeńskich filharmoników. Ta pusta widownia. A na koniec Marsz Radetzky'ego bez oklasków publiczności. Łezka w oku zakręciła się. 

Skończył się też czas wolny i trzeba było pomyśleć o pracy. Po świętach, a tym bardziej jeszcze 2-go stycznia zaczynałam pracę z niechęcią. Kto wymyślił, aby pracować tego dnia, gdy wszyscy mają wolne i śpią? Śpi także królewna Zima, która wyjątkowo ostatnio odpoczywa, a może również zastrajkowała, bo nikt tak naprawdę jej nie doceniał?

Na pocieszenie mogę tylko powiedzieć, że nie tylko ja odczuwałam niechęć do pracy, nie tylko ja tęsknie spoglądałam przez okno. 

A przecież święta są po to, aby nabrać energii na kolejny rok! Tak tak jest już 2021. Nie chce mi się też wierzyć, że mamy kolejny Nowy Rok. 

Wszyscy dookoła oceniają miniony rok i planują kolejny. Ja raczej już takich planów nie robię, bo i tak potem ogarnia mnie lenistwo, czy też zniechęcenie i nic z moich postanowień nie wychodzi.

Jak co roku, a w tym szczególnie  kiedy wszyscy myślą z obawą o przyszłych miesiącach, obiecuję sobie, że będę po prostu szczęśliwa. Innych postanowień od dawna nie robię. Jeżeli tylko będzie to możliwe chciałabym zwolnić tempo i zamiast słowa "muszę" mówić "teraz przez chwilkę nic nie będę robić. Nie będę zorganizowana, punktualna (z tym to będzie najtrudniej), obowiązkowa... Posłucham moich szumiących myśli, uśmiechnę się do słońca, zatańczę z wiatrem...". Bardzo chciałabym, aby ten rok był dla mnie po prostu szczęśliwszy.

Moje szczęście

Biorę w ręce swoje wielkie szczęście

zanurzona w jego blasku

dzielę moje szczęście na drobne okruchy

by je dosypać do codziennej strawy

wetknąć między okładki uczniowskich zeszytów

i posypuję nimi drogę przed tobą

i wkładam je za ramy obrazu

garść chowam pod poduszką

by ściągały dobre sny

wsuwam je zamiast zakładki do książki

dla czytających z mojego serca

dorzucę je do promienia świecy

by rozświetlił twoją drogę

odłamuje okruszki mojego szczęścia

każdego dnia chowam w kieszenie

mojej zwykłej wędrówki

by odnalazły radość ofiarowania

jeszcze trochę dam na drogę

tym którzy wędrują obok mnie

a resztę położę przed Chrystusem

by popatrzył na swoją własność

na moje wielkie szczęście

którego jest coraz więcej

wśród rozsypanych okruchów.

Basia Wójcik

Ostatnio przeczytałam: " Chcesz być szczęśliwa? To bądź! Nie jest ci do tego potrzebny ani facet, ani dom z basenem (chociaż ogród by się przydał). Szczęście to twój własny wybór i możesz o tym zdecydować w każdej chwili. Szczęście to nie uśmiech losu, nie dar bogów."

Może rzeczywiście coś w tym jest? Ostatnio nieświadomie zatrzasnęłam szczęściu drzwi pod nosem, przekręciłam klucz i zgubiłam go. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak ten klucz odszukać. Tym kluczem jest radość z każdej chwili. Na początek może to być mały kluczyk, który otworzy mi te drzwi, które prowadzą do kilku małych przyjemności w ciągu dnia. Wystarczy kilka razy dziennie skoncentrować się na przyjemnych stronach zwykłych czynności. Na podziwianiu wschodu lub zachodu słońca g siedzę w kuchni, pije herbatę i patrzę przez okno. Mogłabym też wspominać miłe chwile.....

Umiejętność cieszenia się z tego, co mamy każdego dnia, co jest zwyczajne, to podstawa szczęścia. Może zacząć dziękować za to na co do tej pory nie zwracałam uwagi: że mam wygodne mieszkanie z widokiem na zachodzące słońce nad miastem, że mam mój Dom do którego wracam.....

Muszę jednak pamiętać, że szczęściu przeszkadza też nadmierne przejmowanie się tym, co ludzie powiedzą.

"Nic nie jest warte, by być z tego powodu nieszczęśliwym”

Czy uda mi się dotrzymać mojego postanowienia? Przecież wiadomo jak to bywa z postanowieniami noworocznymi.

Szczęście musi wejść do domu, choćby miało wejść kominem lub przez dziurkę od klucza.

Postaram się pamiętać, aby nie zamykać mu drzwi.

Na te słowa czekamy, jak na stacje spóźnione

Na dziewczyny czekamy, na dziewczyny zamglone

Wiatr nam okna zamyka, zatrzaskują się bramy

Ktoś się nocą przemyka za człowieka przebrany

Nie domykajmy drzwi, zostawmy uchylone usta

Może nadejdą sny, zapełni się godzina pusta

Nie domykajmy drzwi, może niebieski motyl wleci

Czekajmy na ten świt, może nadzieja nas oświeci

Nie domykajmy drzwi, zawróćmy porzucone słowa

Nie domykajmy drzwi, może zaczniemy żyć od nowa...

Ewa Lipska