Nie jedno ma imię....

Zioła

Idę dróżką a tu sprzeczka

trochę ją zagłusza rzeczka

zeszły zioła się w ogrodzie

choć dotychczas żyły w zgodzie

teraz każde się przechwala

chce być lepsze od rywala

Jestem szałwia daję słowo

kwitnę w czerwcu fioletowo

kiedy gardło mocno boli

płukać można mną do woli

poty nocne to igraszka

dla mnie to jedynie fraszka

A ja krwawnik pospolity

kwieciem białym już okryty

łąki drogi polne dróżki

kładą się pod moje nóżki

lubią mnie przy tym kobiety

napar ze mnie wyśmienity

kiedy brzuszek mocno boli

wtedy napar brzuszek goi

mam też inne właściwości

kiedy jest próchnica kości

czy żołądek nie domaga

wzdęcia skurcze oraz zgaga

Mniszek jestem pospolity

jako chwast w kuchni użyty

choć dywany żółte ścielę

uporczywym jestem zielem

nikt mnie przy tym nie docenia

chociaż wspomagam trawienia

twarz i oczy pielęgnuję

przy trądziku się buntuję

A ja pokrzywa zwyczajna

wbrew wszystkiemu życiodajna

gdyby ludzie moc mą znali

chętnie by mnie uprawiali

z wirusami sobie radzę

a bakterie szybko gładzę

wyczerpanie i znużenie

dzięki mnie to szybko minie

poziom cukru też opadnie

kiedy pije się przykładnie

na żołądek i jelita

także jestem znakomita

Jestem czystka mało znana

jednak najbardziej kochana

nawet z rakiem się poradzę

wszystko co złe w środku zgładzę

Każdy chciał mieć tutaj rację

ja inaczej na to patrzę

ludzie je w zasięgu mają

lecz naprawdę ich nie znają

znalezione w Internecie

Dzisiaj opowieść o roślinie, której napar lubię od czasu do czasu wypić.

Krwawnik pospolity znany także jako tysiąclist, złocień krwawnik, żeniszek krwawnik, rzywnik, krwawnica, krzewnik, pokrętnik, śmietanka, trzawik, renisz, krewnik, zeniszeń, drętwik, krowewnik, złotnia, rannik, sierpnik, stolist, strzelisty korzeń, ziele stolarzy, polny chmiel, trwa o tysiącu liści, rycerski krwawnik, ziele na żołnierskie razy... Ciekawe czy to już wszystkie?

Łacińska nazwa tej rośliny to Achillea millefolium i pochodzi od samego Achillesa. Według legendy centaur Chiron podarował Achillesowi ziele, aby wykorzystał je podczas Wojny Trojańskiej do leczenia ran swoich i żołnierzy. Nawet w  Iliadzie Homer opisuje jak Achilles przykłada do ran wojownika kwitnące ziele krwawnika.

Nazwa gatunkowa natomiast nawiązuje do formy liścia i pochodzi od słowa łacińskiego millefolium – tysiąclistny.

Krwawnik panoszy się praktycznie wszędzie. W Polsce można go praktycznie spotkać na każdym kroku. Rośnie w Europie i Azji. Do Ameryki został przewieziony w czasach kolonialnych. Roślinę można również spotkać w Indiach, Chinach, Australii i Nowej Zelandii. Nic dziwnego, łatwo bowiem się rozprzestrzenia. Porasta łąki, miedze, pastwiska, rowy, przydroża, zarośla, ale również ugory i skraje lasów. Krwawnik jest chyba dobrze przygotowany do coraz częstszych susz i postępującego pustynnienia krajobrazu.

Krwawnik w słowiańskich wierzeniach uważany był za ziele przynoszące szczęście w małżeństwie. Ziele zawieszone nad łóżkiem w noc poślubną zapewniało trwałą miłość. Podobnie dział kwiat dodany do bukietu panny młodej.

Noszony przez kobiety ciężarne chronił przed urokiem i zapewniał łatwy poród. Natomiast ziele krwawnika w kołysce chroniło dziecko od złych mocy.

Krwawnik rozrzucony u progu domu, posadzony w ogrodzie chronił przed złymi energiami....

W Skandynawii noszono go jako amulet, który gwarantował miłość. Tą najprawdziwszą i wieczną. Zdarzało się, że chronił także przed trollami.

Przeciwkrwotoczne właściwości  krwawnika pospolitego znane było już w czasach starożytnych.

O leczniczym działaniu krwawnika pomocnego w leczeniu hemoroidów wspominał już Hipokrates. Natomiast Dioskurydes zalecał go w walce z chorobą wrzodową.

Rzymski botanik Piliniusz Starszy  opisał szczegółowo w swojej książce, jak Etruskowie wykorzystywali roślinę do leczenia siebie i swojego bydła.

Krwawnik pojawia się także w medycynie chińskiej i hinduskiej.

Na pierwsze wzmianki drukowane na temat krwawnika natknięto się w dziele z 1554 r., którego autorem był flamandzki botanik Carolus Clusius.

Już w XIX w. krwawnik często porównywano do rumianku. „Zauważono jednak, że krwawnik oddziałuje silniej stymulująco na procesy trawienne, pobudza wydzielanie soków, poprawia trawienie; natomiast rumianek silniej oddziałuje uspokajająco na układ nerwowy. Oba surowce działają rozkurczowo na mięśnie gładkie”

Sebastian Kneipp pisał że kobiety uniknęłyby wielu cierpień, gdyby od czasu do czasu stosowały krwawnik.

W starych poradnikach zielarskich krwawnik nazywano „lekiem na wszystkie choroby”.

zioła dobre są na wszystko

zioła dobre są na wszystko

pewna panna ze Szczecina

w górach urlop rozpoczyna

choć przypadłość ją zawodzi

ona wciąż po górach chodzi

zbiera zioła na trawienie

w nogach czuje już mrowienie

szałwia łepek swój wychyla

jeśli gardło pannę boli

możesz płukać mną do woli

na to krwawnik pospolity

a ja jestem wyśmienity

jeśli brzuszek ciebie boli

napar szybko go wygoi

mniszek żółty dywan ścieli

czy mnie panna też doceni

ja pomagam na trawienie

zerwij proszę, chociaż jestem

tylko zielem

panna schylać się nie mogła

na wymioty ją zebrało

trasa długa uporczywa

ona ledwie żywa

toalety tu zabrakło

lepiej było w domu siedzieć

i zaradzić w takiej biedzie

znalezione w Internecie

Krwawnik, jak sama nazwa wskazuje był używany w Polsce przede wszystkim do powstrzymywania krwotoków i krwawień. Jednak wachlarz jego możliwości jest bardzo szeroki.

Młode i świeże liście krwawnika zjadano na wiosnę, aby wzmocnić i odtruć organizm. Sok z krwawnika zwiększał odporność. Liście zalecano chorującym na zapalenie wątroby, trzustki, żołądka, jelit. Młode liście rośliny krwawnika są  bogate w miedź, żelazo, witaminy A, C, K...

Dawniej dzielono się krwawnikiem również z krowami, świniami, kurami i innymi zwierzętami gospodarskimi, bo roślina pomagała pozbyć się pasożytów z przewodu pokarmowego. Wiedzą o tym młode sarenki, które zajadają się krwawnikiem, gdy zmagają się dolegliwościami żołądkowymi.

Roślina cieszy się też powodzeniem wśród ptaków.

Naukowo potwierdzono, że roślina ma działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze oraz dobrze sobie radzi z pasożytami atakującymi organizm.

Olejkiem z krwawnika można smarować wypryski ropne, liszaje, trudno gojące się rany i owrzodzenia. Oliwa jest pomocna w leczeniu trądziku, atopowego zapalenia skóry, pokrzywki, stłuczeń...

Kiedyś krwawnik używano do usuwania piegów

Zalecany jest też przy osłabieniu organizmu, grypie, bólach reumatycznych, a nawet migrenie.

Działa również moczopędnie, wspiera detoksykację organizmu. Ma właściwości przeciwzapalne i ściągające.

Ihalacje ze świeżych kwiatów krwawnika przynoszą ulgę w katarze siennym.

Warto zatem świeże liście krwawnika dodawać do kanapek, zup, sosów, surówek... Ponoć popularnością cieszą się nalewki i napary na bazie krwawnika.

Wyczytałam, że wywar z krwawnika zwalcza skutecznie takie szkodniki, jak: gąsienice, mszyce, przędziorki, roztocza i wciornastki...

Krwawnik powinien znaleźć się w każdej domowej apteczce i nie tylko...

Między gołębiem a ornitologią

Ile jest jeszcze świętego luzu

niespodzianek z nastawionym uchem

ile tego co najprostsze a nie wyliczone

choćby różowego ślazu pospolitej bylicy białego krwawnika

orzeszków grabu i żołędzi dla dzików

ile jeszcze miejsca na modlitwę

ile miejsca na pokorę-

ile okazji na spowiedź świętą z cienkim milczeniem w gardle

ile dosłowności serca

ile komórek do wynajęcia-

pomiędzy gołębiem w słońcu – a ornitologią

pomiędzy kolorem czerwonym a pomidorowym

pomiędzy koniem jabłkowitym a jasnogniadym

pomiędzy rezedą dziewanną na żółtej nodze – a botaniką

pomiędzy świętą zasadą- a żywym sumieniem

pomiędzy tęgimi naukami o Bogu – a Bogiem

ksiądz Jan Twardowski