Opowieść o drzewach

WYSOKIE DRZEWA 

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.

Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,

Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.

Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!

Leopold Staff

Drzewa.... Kocham drzewa. Bez nich nie mogłabym chyba być szczęśliwa. Lubię na wpół zdziczałe sady pełne wiekowych jabłoni, śliw, wiśni. Sad mojego dzieciństwa już nie istnieje. Od lat stoją tam domy. W ogrodzie moich rodziców rosła jabłonka i wisienka. Teraz została już jabłonka, rodząca owoce co dwa lata, ale jakie pyszne…. Szkoda, że wycina się stare przydomowe drzewa. Ciekawe, czy śliwa rosnąca na działce moich Dziadków jeszcze jest? Ostatnio jak tam byłam, to trzymała się, ale już ledwo. ledwo. Taka była już kruchutka.

Jeszce nie tak dawno, w związku z nie przemyślaną do końca zmianą prawa, trwała „narodowa wycinka drzew”. Każdy na własnej działce mógł wyciąć wszystko, nie pytając o zgodę nikogo. Jak pozwolili to na co czekać? Trzeba ciąć! Niestety ludzie myślą dziś wyłącznie kategoriami ekonomicznymi, a nie ekologicznymi czy estetycznymi.Poziom świadomości ekologicznej polskiego społeczeństwa jest zerowy. Byle tylko wyciąć jak najwięcej, bo drewno można sprzedać i na nim zarobić. Można nim także palić w piecu, aby ogrzać domu. Można też sprzedać pusty plac, aby powstały na nim kolejne inwestycje. Liczy się tylko zysk, korzyść. A smog? A letnie upały? A hamowanie coraz szybciej wiejących wiatrów? A zanikająca podziemna woda? Kto by się tym przejmował! Pozwolili, to tniemy!

Niestety taka postawa naszego społeczeństwa jest efektem zaniedbywania od wielu lat kształcenia przyrodniczego w szkołach. Przedmioty biologia, przyroda, geografia, fizyka, chemia są zaniedbywane metodycznie. Nauczyciele nie prowadzą już lekcji w terenie, przy szkołach zniknęły ogrody....

Sama pamiętam konkurs plastyczny w szkole podstawowej. Jego tematem był plakat o lesie i jego ochronie. Mój plakat przestrzegał "las płonie szybko, a rośnie wolno". Teraz wystarczy to hasło zmienić "las wycina się szybko, a rośnie wolno"

Znika też typowa polska droga obsadzona pięknymi, zdrowymi drzewami. Są stare i dorodne. Wyrosły jeszcze w czystym, niezanieczyszczonym spalinami otoczeniu.

Drzewa przy drodze... lipy, topole, brzozy, kasztany… Piękne o każdej porze roku. Wiosną - odradzanie się życia, obfitość i bujność lata, ciepło i nostalgia jesieni, spokój i wyciszenie zimą. Dla mnie zawsze wprowadzają spokój i harmonię.

Sadzenie drzew wzdłuż drogi było kiedyś czynnością magiczną, mającą przynieść szczęście i pomyślność w podróży... Wiele razy jechałam takimi drogami-alejami. Jechałam…

Niestety wielu już z nich nie ma.

Przydrożne drzewa... Podczas spaceru po polach ze smutkiem zobaczyłam, że na długim odcinku wycięte zostały moje ukochane topole . Nie ma już topolowej drogi. Wcześniej zniknęła brzozowa aleja – nadal jednak do niej tęsknie. .

Przydrożne drzewa... Czy to one są winne?

Nie mogę zrozumieć, dlaczego ostatnio masowo wycina się drzewa miejskie i przydrożne? Potrzeba bezpieczeństwa lub przestrzeni pod zabudowę?

Drzewo

Drzewo rozpostarło szeroko konary

nie wiem jakie ta natura ma zamiary

kiedy bowiem tam co dnia spaceruję

przyglądam się i w swej duszy czuję

jakby chciało wziąć mnie w ramiona

takie w swej urodzie ma znamiona

dumnie stoi w parku nad rzeką Oss

jakby chciało powiedzieć jestem Boss

podejdź utulę cię w twej samotności

by smutek na twarzy więcej nie gościł

bowiem daleko jesteś od swego domu

nie pogadasz i nie pożalisz się nikomu

dla ciebie wiatr zagra na harfie z gałęzi

rozproszy smutek radość uwolni z uwięzi

kwiaty u podnóża pnia tobie ofiaruję

i ten wiosenny koncert ptaków dedykuję

usiądź naprzeciw zamknij oczy i słuchaj

rzeka pomrukiem przypomina ruczaj

który wycisza i daje miłe ukojenie duszy

co dnia tu bywasz twój widok mnie poruszył .

Emilia Konicer

A przecież drzewo, po człowieku jest dla mnie najwspanialszym wytworem Natury. Można też napisać inaczej: drzewo jest najwspanialszym dziełem Pana Boga, porównywalnym z człowiekiem, którego Bóg wprowadził do Edenu wypełnionego drzewami.

Drzewa od zarania dziejów pełniły w życiu człowieka znaczącą rolę. Karmiły swoimi owocami, otaczały cieniem, leczyły, dawały materiał do budowy domu.

Ponieważ były najpotężniejszymi z roślin, często były przedmiotem kultu. Wspominają o nich wszystkie mitologie: stanowiły siedziby bóstw, łączyły ziemię i niebo, uchodziły za symbol życia i płodności, a ich owoce stanowiły największą pokusę. Często pełniły funkcję wyroczni, do drzew zwracano się również w trudnych sprawach, które wymagały rozwagi i podjęcia właściwych działań.

Dlatego drzewa otaczano czcią w wielu kulturach. Często wyobrażano je sobie jak oś, wokół której uporządkowany był świat czy filar podtrzymujący niebo.To właśnie Indianie wierzyli, że drzewa podtrzymują niebo. Należy więc o nie dbać, bo wyginięcie drzew oznacza zagładę całej Ziemi. Gdy drzewa przestaną podtrzymywać niebo, to ono runie i zniszczy naszą planetę

Kult drzew odgrywał też ważną rolę w mitologii celtyckiej. W tej kulturze cała natura była postrzegana jako sfera sacrum. Celtowie na samym początku oddawali cześć drzewom, a dopiero potem zaczęli rzeźbić boskie wizerunki. Z początku były to tylko ledwo ociosane pnie, z czasem podobizny bogów zaczęto wykuwać w kamieniu i metalu. Jednak nawet wtedy bóstwa noszą albo liściaste korony albo maski w kształcie liści.

Drzewa symbolizowały mądrość i długowieczność. Powołując się na ich przykład, druidzi nauczali, że śmierć nie jest końcem życia. W zimie drzewo liściaste obumiera, ale tylko pozornie, gdyż wraz z nadejściem wiosny znów pojawiają się na nim liście, pąki i powraca do życia. Ta właściwość wpłynęła na powiązanie kultu drzew z boginiami matkami. Na ołtarzach im poświęconych pojawiają się bowiem motywy związane z drzewami.

Zgodnie w wierzeniami każde drzewo ma duszę oraz wielką moc, którą może się z nami podzielić. Nie bez przyczyny wierzono niegdyś, że ułamanie gałęzi, zadarcie kory, bądź świadome uszkodzenie liści, było równoznaczne z zadaniem mu bolesnej rany. W Irlandii, gdzie leszczyna uchodziła za święte drzewo, za jego samowolne ścięcie groziła kara śmierci. Zgodnie z tradycją, drzewa były także najlepszymi sprzymierzeńcami człowieka: pomagały odzyskać równowagę ciała i umysłu, dodawały sił, wspierały procesy odnowy organizmu.

W ich lecznicze właściwości wierzono od dawna. Ta wiedza przetrwała tysiąclecia, jest wciąż obecna i stosowana w ziołolecznictwie.

Dawno temu ludzie tworzyli świątynie w lasach i gajach, stawiając ołtarze pod świętymi drzewami. W cieniu gałęzi ustawiano stoły weselne, wierząc że roztaczać będą one opiekę nad nowożeńcami. Na drzewach zawieszano kołyski z niemowlętami, pozwalając by wiatr szumiąc w liściach i kołysząc gałęziami bujał dziecko do snu.

Drzewa działają na człowieka nie tylko poprzez własne piękno lub zawartość sporządzanych z kory czy liści fitoterapeutycznych naparów. Otaczające je silne pole energetyczne wpływa na duszę i na emocje. Pobudzają nas lub uspokajają, martwią lub cieszą, wywołują myśli i uczucia, łagodzą stresy. Wystarczy pobyć w ich pobliżu, posiedzieć w cieniu, przytulić się do pnia i powierzyć im swoje problemy. Wszak, tak jak każda żywa istota mają one własne pole energetyczne, które może współgrać z naszym i wzmocnić zarówno ciało jak i ducha.

W zależności od rodzaju drzewa, pojawiają się w duszy człowieka różne stany wywołane obecnością charakterystycznej dla rośliny energii.

Zapewne rodzaj energii towarzyszącej danemu gatunkowi harmonizuje z przesłaniem opiekującego się nim ducha natury. Niemniej każdy z nich wzmacnia i wspiera rozwój człowieka i dodaje mu zdrowia. Przez systematyczne zasilanie energią drzew można zwiększyć odporność organizmu, polepszyć samopoczucie, przywrócić optymizm, wpłynąć dodatnio na twórczą aktywność i pracowitość.

Na temat drzew, ich cechach, zaletach, magii.... napisano już wiele. Postanowiłam i ja o nich nadal pisać. Czasem będę tkać opowieści o drzewach.

Nieznane drzewo

Gdzie jesteś, drzewo mocne i dumne, 

Rozgałęzione, liściami szumne

Węzłem korzeni zarosłe w ziemi, 

Drzewo, z którego będę miał trumnę? 

Muszę cię poznać, w korę zastukać, 

Po lasach wołać, po borach hukać: 

Gdzieżeś, tajemne drzewo trumienne? 

Twój narzeczony przyszedł cię szukać! 

Błądzi strapiony po całym borze, 

Drzewa swojego znaleźć nie może, 

Zaszum mi, zaszum na wieczność naszą, 

Zanim się z tobą do snu ułożę. 

Trzeba się przecież umówić wprzódy 

Na owe ciężkie, śmiertelne trudy, 

Gdy nam sądzono po nieskończoność 

Zmieniać się w popiół, w bezpłodne grudy. 

Może na tratwach po sinej fali 

Przypłyniesz do mnie z ogromnej dali, 

I wstyd nam będzie wieczny sąsiedzie, 

Żeśmy do śmierci się nie poznali!... 

A może rośniesz przed moim domem, 

Co dzień witane a nieznajome, 

I ktoś ci może wyrzezał w korze 

Małe litery, serce wiadome? 

Długo, serdecznie gadałbym z tobą, 

Wzruszyłbym wierszem, wymógł żałobą, 

Żebyś rozparło tę ziemię czarną 

I znów zakwitło, na dziwo grobom. 

Żebyś mnie w siebie jakoś wszczepiło, 

Wydarło z ziemi ukrytą siłą! 

Coś może złączy nerw jakiś z kłączem 

I zadrzewimy się nad mogiłą! 

Może ogromnym westchnieniem z łona 

W górę nas wzniesie ziemia zielona, 

Ziemia jedyna, ziemia rodzima, 

Tym grobem w samo serce zraniona.

Julian Tuwim