Moje radio, nocne radio

Powitanie Nocy

Popatrz przez okno, jak pięknie Noc nas wita, 

Gwiazdy rozbłysły, granat nieba w górze, 

Szmer liści, jakby ktoś poemat czytał 

I zapach nocy jak kwitnące róże. 

I księżyc pełny jak balon brzuchaty, 

Natrętnym blaskiem srebrzy Twoje włosy. 

Chór skrzydlatych artystów gdzieś śpiewa kantaty 

I na trawie się rodzą chłodne krople rosy. 

Ściana lasu swą czernią i straszy i wabi, 

Wiatru lekki powiew rozkołysał sosnę 

Jej strzelisty wierzchołek drży, wygląda prawie, 

Jakby rósł w oczach czując w wietrze wiosnę. 

A to jasień już przecież, lecz Noc jest wiosenna, 

Widzę zgadzasz się ze mną, wiosna w nas rozkwita. 

Powieki masz zmrużone, lecz nie jesteś senna; 

Zbyt pięknie czarem swoim Noc nas dzisiaj wita.... 

Kaczmarek Piotr

Noc i mgła zamknęły kolejny dzień. Zapadła cisza. Noc tłumiła wszystkie dźwięki. Przykryła dom niczym koc. Nie mogę zasnąć. Patrzę przez okno na piękny widok. Setki rozjaśnionych okien migocących w ciemności niczym małe diamenty na czarnym aksamicie.

Zasłuchałam się w radio. W nocy są najciekawsze audycje. Dlaczego? W ciągu dnia karmieni jesteśmy polityką, reklamami, sensacjami...

Dopiero wieczorem możemy usłyszeć jak wiele piękna, poruszających rzeczy jest na świecie. Ten kto to prześpi nigdy się nie dowie.

Nocą radia słucha znacznie mniej ludzi, jednak są to wybrańcy, podobnie jak ja czasem niemogąca spać. W nocy ludzie się nie spieszą.

Nocne audycje mają dla mnie tajemną siłę. Ta pora stwarza specjalny nastrój i zwiększa wrażliwość osób, które zaczynają żyć w ciszy nocnej. Dlatego lubię je słuchać. Wtedy wszystkie sprawy dnia codziennego ulegają wyciszeniu.

Ludzie słuchają nocnych audycji bo chcą posłuchać spokojnej muzyki, innej niż ta, którą się gra za dnia. Ja słucham radia nocą, bo lubię nocne rozmowy. Gdy słucham radia, to czuję jakby ten ktoś po drugiej stronie eteru szepcze specjalnie mi do ucha. Słuchając radia o tej porze wyciszam się, uspakajam.

W nocy radio potrafi być romantyczne. Tak jak w moim ukochanym filmie „Bezsenność w Seattle”, gdy Annie słucha w radiu opowieści chłopca, a potem jego taty.... Takiego głosu, wyznania chce się słuchać w nieskończoność. Chcemy, aby mówił zawsze tak szczerze, czule.... Pragniemy, aby za właściwe struny poruszał.

Twoje radio

Wyciągnij się na brzuchu,

Obiornik tuż przy uchu postaw.

Sprawy za sobą wszelkie,

Jak by nie były wielkie zostaw.

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

Najnowsze wiadomości,

Codziennie nowi goście w domu,

Nie musisz się ubierać,

Nie musisz drzwi otwierać komuś

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

Nigdzie się nie ruszaj,

To dla zdrowia niebezpieczne zbyt!

Wleję Ci do uszu rozkosz taką,

Jakiej nie znał nikt.

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

Nigdzie się nie ruszaj,

To dla zdrowia niebezpieczne zbyt!

Wleję Ci do uszu rozkosz,

Jaką nie znał nikt.

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

Wyciągnij się na brzuchu,

Odbiornik tuż przy uchu postaw.

Sprawy za sobą wszelkie,

Jak by nie były wielkie zostaw.

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

To ja to dla Ciebie gra Twoje Radio

Andrzej Mogielnicki

Najważniejszy podczas nocnych audycji jest bliski kontakt autorów ze słuchaczami. Ludzie, którzy słuchają nocnego programu oczekują żywego kontaktu z drugim człowiekiem. Wtedy wychodzą z człowieka wszelkie frustracje, są rozżaleni na rzeczywistość, źle znoszą zderzenie z nią, pojawiają się lęki.... Ludzie chcą, aby ktoś ich zrozumiał.

Tylko że ludzie nie mówią dzisiaj tak pięknie, jak czasem można usłyszeć w nocnej audycji. Nie potrafią rozmawiać o uczuciach.  Jednak jesteśmy ekshibicjonistami. Bez zastanowienia wrzucamy zdjęcia do Internetu, chwalimy się każdym drobiazgiem. Ale wstydzimy się opowiadać, że jest nam źle, jak dobrze byłoby mieć przy sobie kogoś, kto by nas zrozumiał.

A przecież to takie piękne, tak mówić. Na antenie radia, kiedy słowa lecą w ciszę i tylko gdzieś przez kogoś anonimowego są słyszane. Ważne jest, że nie pokazuje się twarzy, a pokazuje się  uczucia. Przecież tam jest wszystko: słowa, zdania, ton, zawahanie, zawieszenie lub drżenie głosu.

Niestety coraz mniej jest takich stacji. Prezenterzy coraz częściej nagrywają programy. Zamiast zarywać noc na rozmowach ze słuchaczami, wolą się wyspać. Oczywiście, można nagrać audycję, ale to nie jest żywe radio.

Na szczęście są jeszcze nocne audycje, które oparły się tej modzie. Tutaj mogą się spotkać ludzie, którzy oczekują prawdziwego, żywego radia.

Są jednak też stacje, które prezentują najciekawsze audycje powtórkowe. Je także lubię. Nie zawsze mam możliwość wysłuchania programu w dzień i taka powtórka jak najbardziej mnie cieszy. 

3:20... Cyfry na podświetlonym wyświetlaczu leniwie przesuwają się do przodu, jakby nie miały swojego celu.

Słucham dalej. Cyfry na zegarze zmieniają się. Zaczynam zasypiać, ale pora wstawać i ... 

Nie chce mi się wstawać. Po co? Najchętniej zostałabym tutaj jak najdłużej. Zresztą przez to radio nie wyspałam się. A może to ono sprawiło, że zaczęłam zasypiać?

Jest tak, jak powiedział Wojciech Młynarski: polski inteligent jest niewyspany.

Zaraz jednak wstanę. Jeszcze tylko dwie minuty do startu w kolejny dzień.

Za oknem robi się szaro i mglisto. Chłodny, jesienny poranek podnosi się niezdarnie ze snu, aby mnie niespodziewanie uderzyć  codziennością. Najpierw robi to radio. Byle szybko, byle krótko. Nawet jeżeli temat jest interesujący, to trzeba wszystko powiedzieć w określonym czasie. Spokojny głos i cicha muzyka znikają.

Ale jak powiedział Julian Tuwim "Radio to cudowny wynalazek! Jeden ruch ręki – i nic nie słychać."

Ale u mnie radio gra prawie  cały czas. Wyłączam je tylko, jak wychodzę z domu. 

Ptasie radio

Halo, halo! Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju,

Nadajemy audycję z ptasiego kraju.

Proszę, niech każdy nastawi aparat,

Bo sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad:

Po pierwsze - w sprawie,

Co świtem piszczy w trawie?

Po drugie - gdzie się

Ukrywa echo w lesie?

Po trzecie - kto się

Ma pierwszy kąpać w rosie?

Po czwarte - jak

Poznać, kto ptak,

A kto nie ptak?

A po piąte przez dziesiąte

Będą ćwierkać, świstać, kwilić,

Pitpilitać i pimpilić

Ptaszki następujące:

Słowik, wróbel, kos, jaskółka,

Kogut, dzięcioł, gil, kukułka,

Szczygieł, sowa, kruk, czubatka,

Drozd, sikora i dzierlatka,

Kaczka, gąska, jemiołuszka,

Dudek, trznadel, pośmieciuszka,

Wilga, zięba, bocian, szpak

Oraz każdy inny ptak.

Pierwszy - słowik

Zaczął tak:

"Halo! O, halo lo lo lo lo!

Tu tu tu tu tu tu tu

Radio, radijo, dijo, ijo, ijo,

Tijo, trijo, tru lu lu lu lu

Pio pio pijo lo lo lo lo lo

Plo plo plo plo plo halo!"

Na to wróbel zaterlikał:

"Cóż to znowu za muzyka?

Muszę zajrzeć do słownika,

By zrozumieć śpiew słowika.

Ćwir ćwir świrk!

Świr świr ćwirk!

Tu nie teatr

Ani cyrk!

Patrzcie go! Nastroszył piórka!

I wydziera się jak kurka!

Dość tych arii, dość tych liryk!

Ćwir ćwir czyrik,

Czyr czyr ćwirik!"

I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać,

Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać,

Że aż kogut na patyku

Zapiał gniewnie: "Kukuryku!"

Jak usłyszy to kukułka,

Wrzaśnie: "A to co za spółka?

Kuku-ryku? Kuku-ryku?

Nie pozwalam, rozbójniku!

Bierz, co chcesz, bo ja nie skąpię,

Ale kuku nie ustąpię.

Ryku - choć do jutra skrzecz!

Ale kuku - moja rzecz!"

Zakukała: kuku! kuku!

Na to dzięcioł: stuku! puku!

Czajka woła: czyjaś ty, czyjaś?

Byłaś gdzie? Piłaś co? Piłaś, to wyłaź!

Przepióreczka: chodź tu! Pójdź tu!

Masz co? daj mi! rzuć tu! rzuć tu!

I od razu wszystkie ptaki

W szczebiot, w świergot, w zgiełk - o taki:

"Daj tu! Rzuć tu! Co masz? Wiórek?

Piórko? Ziarnko? Korek? Sznurek?

Pójdź tu, rzuć tu! Ja ćwierć i ty ćwierć!

Lepię gniazdko, przylep to, przytwierdź!

Widzisz go! Nie dam ci! Moje! Czyje?

Gniazdko ci wiję, wiję, wiję!

Nie dasz mi? Takiś ty? Wstydź się, wstydź się!"

I wszystkie ptaki zaczęły bić się.

Przyfrunęła ptasia milicja

I tak się skończyła ta leśna audycja.

Julian Tuwim