Adwentowo, ale czy zimowo?

Adwentowa- Oczekująca

Dokąd podążasz adwentowa Panienko

w noc mroźną pod jasnymi gwiazdami

bosymi stopami dotykasz cichutko

zimnych grudek zaoranej ziemi

pewnie biegniesz zapalić adwentowe świece

zanim wierni staną u bram kościołów

musisz przebyć setki kilometrów

by zdążyć zaśpiewać Godzinki

i wlać trochę światła w serca zatroskane

może komuś rękę trzeba podać

lub z czułością pogładzić po głowie

a może trzeba obudzić śpiących

by cudu oczekiwania nie przespali

adwentowa Panienko ogrzewająca swe dłonie

zapaloną świecą naszych małych pragnień

czuwaj z nami...

Mamy już grudzień. Miesiąc oczekiwania na święta, wspomnienia, wzruszenia... Adwent

Czas, chociaż zatrzymałam się w biegu, upływa jednak zbyt szybko. Wszystko zajmuje mi dużo więcej czasu. Do tego dni są krótkie z niewielka ilością słońca.

Jesień za oknami nie daje już nam o sobie zapomnieć. Słońce świeci coraz krócej i rzadziej. Na dworze chłodno i deszczowo. Drzewa straciły już prawie wszystkie liście, ostatnie kwiaty przekwitają. No może poza chryzantemami, które dzięki swoim ciepłym barwom wyglądają tak, jakby w ogóle nie bały się nadchodzącej zimy. No i moimi balkonowymi goździkami.

Nad miastem wisi mgła, szarej i przytłaczająca, jak  koc narzucony na łóżko. Świat dosłownie w niej utonął.

Tak, grudniowe mgły otulają świat do zimowego snu.

Zima zazwyczaj powoli zaczyna się w listopadzie. Królewna Jesień zbiera swoje narzędzia, strzepuje ostatnie liście, zabiera kolory z drzew, trawników, ogrodów. Świat staje się nijaki. Otacza nas szarość, która niedługo zmieni się w biel.

Czas przywyknąć do prawdziwej późnojesiennej aury.

Pogoda zbytnio nie zachęca do spacerów, więc nie pozostaje nam nic innego jak zaszyć się w swoim fotelu z kubkiem ciepłej herbaty lub kawy, czymś słodkim dla polepszenia humoru, ciekawą książką, muzyką....

Takie chwile celebrowane wolno i delikatnie zawsze rozgrzewają i pozytywnie nastrajają.

Teraz jednak najwięcej radości sprawia mi każde ciepłe słowo i uśmiech, nawet te przesyłane na niteczkach Internetu, przez słuchawkę telefonu lub co mnie najbardziej cieszy, bo to takie rzadkie, w staromodnych kopertach. Ale czekam na nie nie tylko teraz, chociaż w grudniu szczególnie

Gdy zaświeci pierwsza gwiazdka

i zapachnie choinką

weź biały opłatek

a na nim połóż czyste serce

wtedy zobaczysz uśmiechnięte twarze

w białych płatkach śniegu

zobaczysz radosne oczy

w gałązkach mrozu na szybie

potem popatrz na wszystkie gwiazdy nieba

będą blisko ciebie

jeśli w twoim sercu zagości spokój

zasłuchaj się w ciszę nocy

zapatrz w płomień świecy

może usłyszysz głos kogoś

- kto cię potrzebuje...

Zatem mamy grudzień, czas Adwentu, niedługo zawita do nas Pani Zima. To przecież mój czas, mój miesiąc.

Ale czy będzie taki, jak pamiętam z dzieciństwa i czasu dorastania, kiedy to Król Słońce i jego córki nas nie zawodzili. Wszystko odbywało się według określonego porządku i również koniec roku był do przewidzenia. Pan Listopad zazwyczaj przynosił nam chłód, deszcz, chlapę i błoto. Pan Grudzień obdarzał nas zimnem i drobnym śniegiem. Ale w okolicy moich urodzin i Bożego Narodzenia biała kołderka zawsze otulała nasz świat.

Któż z nas nie kojarzy tych świąt z obrazem pokrytych śniegiem dachów i drzew, brnięciem przez nieodśnieżone ulice, pierwszą migoczącą gwiazdką....

Tak było co roku, gdy byłam mała i nosiłam kolorowe czapki, szaliki i rękawiczki z jednym palcem, które udziergała moja Babcia.

Ostatnio Pani Zima jest dla nas łaskawa, łagodna. Dziś nasz kraj zamarza przy - 8 i 5 cm śniegu. Prawdę mówiąc, a raczej pisząc, co to za zima. Gdyby królewna Zima okazała moc i siłę z przeszłości, to już dawno ogłoszono by katastrofę. Współczesna Pani Zima nie jest taka zła. Przyznają to zapewne ci, którzy pamiętają zimy w ubiegłym stuleciu. I razem ze mną powtórzą: "Za moich czasów to dopiero była zima,  jak śnieg napadał w listopadzie, to leżał nieprzerwanie do marca".

Zapewne wielu z nas to słyszało. Kilkadziesiąt lat wcześniej o tej porze roku aura była zupełnie inna. Śnieg, trzaskający mróz towarzyszyły nam niemal przez całą zimę.

Ja pamiętam tą z przełomu 1978/1979. wówczas opady śniegu, duży mróz spowodowały paraliż komunikacyjny całego kraju oraz kłopoty z zaopatrzeniem i ogrzewaniem. A dla nas uczniów przedłużono ferie świąteczne.

Boże Narodzenie od lat kojarzy nam się przeważnie ze śniegiem, mrozem... I takie powinno być.

Ale nawet jeśli z powodu kaprysów córek Króla Słońce w Wigilię i święta pada deszcz i wieje wiatr, to i tak święta mają swój niezwykły nastrój.

Zastanawiam się jednak, czy tęsknię do tej dawnej Pani Zimy, za śniegiem i mrozem za oknem? Chyba nie.... Zdecydowanie nie. Dlaczego? Jednak to już nie temat na dzisiejszą opowieść  A przecież powinnam, wszak jestem podarunkiem pierwszego dnia panowania królewny Zimy.

Ciekawe, czy jest szansa, by wróciły normalne pory roku. Prawdziwa ośnieżona zima, odważna wiosna, niekapryśne lato i złota polska jesień. A przecież tak niedawno była to zwyczajność, na którą nie zwracaliśmy uwagi.

Wiem jednak, że już niedługo będzie cieplej, jaśniej, bardziej ludzko. Musimy tylko trochę poczekać.

Dla mnie, mimo że jeszcze nie wyszłam na prostą, ten czas będzie wyjątkowy. Przecież równo ...lat temu w najdłuższą noc w roku po raz pierwszy spojrzałam na świat.

Cóż zobaczymy jak będzie. Czy zanucimy: "śniegiem i mrozem zima się zaczyna, biała, puszysta i miła.....

Nie czekaj

Nie czekaj zbyt długo

Chrystus rodzi się w ciszy

niepostrzeżenie puka do drzwi

myślisz mróz zaskrzypiał

i odwracasz głowę

by szukać gwiazd i głosu aniołów

tymczasem On przychodzi

gdy najmniej się Go spodziewasz

w płatkach śniegu

by ukoić ludzką nędzę

w szumie wiatru

który otwiera drzwi serca na oścież 

w ciepłym słowie

zasłyszanym wczoraj na ulicy

ale najczęściej rodzi się

w blasku otartych z łez oczu

jeśli chcesz by Jezus rodził się

każdego dnia 

nie czekaj zbyt długo.

wiersze Basia Wójcik