Kwiat, który liczy dni…

Nagietek

Otwiera się po wschodzie słońca,

a zamyka wieczorem

idealizowany alchemią poezji, piękna

i balsamicznym powiewem...

Wystawiony na spojrzenia

lubiany za pomarańczowe kwiaty

oraz zdolność leczenia

zdobi na cześć Maryi święte bukiety...

To barometr przewidujący pogodę,

gdy ułoży równolegle płatki

rano do ziemi wróży słoneczną aurę

zdobny w magiczne koszyczki...

Aleksandra Baltissen

Trzynastego grudnia, w jeden z najkrótszych dni roku, w Szwecji obchodzone jest Święto Światła, czyli Dzień Świętej Łucji. Ale dzisiaj nie o tym będzie opowieść, chociaż od dawna to planuję. Może w przyszłym roku.  

W te najdłuższe wieczory wszyscy marzymy o słońcu, kwiatach.... Dlatego dzisiaj utkam historię o o kwiecie słońca. 

O świcie, kiedy wschodzi słońce budzą się kwiaty nagietka otwierając swoje płatki. Jak tylko nadchodzi wieczór zamykają się i zasypiają. Tak, nagietki liczą kolejne dni jak w kalendarzu. I nie jest to przenośnia, ale prawda. Łacińska nazwa nagietka to Calendula officinalis.

Kiedyś, a może jeszcze dzisiaj, z kwiatów nagietka odczytywano pogodę. Wierzono, że jeśli kwiaty rano otworzą się to dzień będzie bezdeszczowy. Przed nadchodzącym bowiem deszczem kwiaty nagietka zawsze zamykają się.

Nagietek lekarski  ma też inne nazwy: Narzeczona Słońca, Pijak, Goldes, Święte Złoto, Twarz Męża, Marybud, Marygold, Mary Gowles, Rudy Kwiat, Spousa Solis, Letnia Narzeczona, Pazurki,Miesięcnica, Paznokietki, Kielich Królów.

Pierwsi chrześcijanie nazwali nagietek „Złotem Maryi” i ozdobili nim Jej figury.  

Nagietek nazywany jest czasem „oblubienicą lata” ze względu na tendencję kwiatu do odwracania się po słońcu.

Wszystko co dawne

Dlaczego dom rodzinny widać choć go nie ma

i lampę co zgaszono trzydzieści lat temu

i psa co szczekał groźnie a chciał nas powitać

wciąż rzeczywiste to co niemożliwe

czemu to co nie jest chlebem ważniejsze od chleba

czemu ci co odeszli są bardziej obecni

i nawet dawna miłość co straszyła grzechem

stroi miny zabawne bo stała się duchem

miłość to samotność co łączy najbliższych

stąd czyste nawet co jest zbyt gorące

fotografie prawdziwe - bo już niepodobne

choćbyś nie chciał stać w miejscu tylko się spieszył

jak nagietki co kwitną przed dziesiątą rano

czemu ból pisze wiersze

nie idiotka ręka

wszystko po to by pytać

co nas łączy z ciałem

ks. Jan Twardowski

Legend o nagietku jest kilka. Mnie oczarowała jedna. Od dawna wiadomo, że Grecy są niezrównani snuciu mitów prawie na każdą okazję (chociaż i inne kultury to potrafią)

Grecki bóg Apollo lubił filtrować z nimfami, które służyły jego siostrze Artemidzie. Jednak Artemida nie słynęła z wyrozumiałości. Dlatego ponieważ nimfy nie wykonywały swoich obowiązków, zamieniła je w białe kwiaty przypominające wyrośnięte stokrotki.

Jednak kiedy Apollo się o tym dowiedział, to przekazał bladym kwiatom swojego słonecznego blasku. I odtąd  kwiaty przestały być białe, a ich kolor stał się ognisto-pomarańczowy. W ten sposób narodziły się nagietki.

Nagietek

Nagietek niewielki jak łokietek

Z kwiatami pomarańczowymi

Od czerwca do października

Leczy więdnie usycha

Myśli o innych w chorobie

Zapomina o sobie

ks Twardowski

Jednak pochodzenie nagietka nie jest do końca znane. Zazwyczaj przyjmuje się, że pochodzi on najprawdopodobniej z Iranu lub terenów śródziemnomorskich, ponieważ do dzisiaj rośnie on tam w formie dzikiej.

Inni uważają, że ten kwiat może pochodzić z Indii, gdzie jest używany od wieków przez hindusów do dekoracji świątyń. Kwietne girlandy pleciono z nagietka i dekorowano nimi posągi świętych.

Teraz nagietek uprawia się w wielu krajach na całym świecie.

Dawno temu nagietek wykorzystywano magicznie jako zioło miłosne. Wierzono, że wystarczy posiać nagietek u progu swojej miłości i jeśli tylko zakwitnie, nie ma takiej możliwości, żeby nasz wybranek w nas się nie zakochał.

Kwiaty nagietka były używane w starożytnej Grecji, Rzymie, na Bliskim Wschodzie oraz w plemionach Indian jako zioło lecznicze, barwnik do tkanin, jako żywność i składnik kosmetyków, wiele z tych zastosowań pozostało do dziś.

Pierwsze zachowane wzmianki o zastosowaniu nagietka w medycynie pochodzą z XII wieku, kiedy to Hildegarda z Bingen pisała, że „nagietek truciznę rozpędzi i oczyści wnętrzności”. Mniszka leczyła pomarańczowym kwiatem wszelkie zatrucia pokarmowe i inne dolegliwości.

Szymon Syneriusz w XVI wieku zalecał kwiaty nagietka przy zbytniej żółci oraz problemach z oddychaniem, zaostrzeniu wzroku i pobudzeniu miesiączki.

Napar z nagietka pije się, aby oczyścić skórę i pobudzić krążenie, chroni również przed żylakami. Nagietek może być stosowany w postaci maści, maseczek, kremów, toników, mleczek, szamponów. Jest bardzo dobrym środkiem na wiele dolegliwości skórnych. Łagodzi i leczy skórę szorstką, spierzchniętą, podrażnioną, suchą, wrażliwą, trądzikową... Stosowany w kremach gojących dłonie z powodu odmrożenia lub oparzeń. Jest to dobry środek antybakteryjny, przeciwgrzybiczny

Nagietek stosowano też w kuchni. Liście nagietka były kiedyś jadane jako warzywo, a płatki kwiatu na surowo dodawano do sałatek. Natomiast Rzymianie, których nie było stać na szafran, barwili potrawy właśnie nagietkiem. W nagietku znajduje się beta-karoten , który nadaje potrawom pięknego koloru.

Nagietkiem barwiono sery  oraz masło.

W Chinach nagietki są symbolem długowieczności, dlatego nazywa się je „kwiatami dziesięciu tysięcy lat”.

Nagietki kwitną nawet późną jesienią, gdy inne kwiaty już przekwitły. Gdy robi się zimno i szaro, napar z nagietka jest jak zastrzyk energii i słońca. Dlatego pijmy go, gdy jesteśmy wychłodzeni, przemęczeni, osłabieni....

Nagietek

Słoneczna barwa pomarańczy

w tym skromnym kwiatku tańczy

i chcę i nie chce i wierzyć muszę

ta barwa oczarowała moją duszę

gdy rankiem na niego patrzę

to słońce jest tylko ersatzem

kwiat ten jaśniejąc podaje mi pogodę

z takim słońcem niepogody być nie może

na jego płatkach uśmiech się szczerzy

więcej w nim złota niż mają bankierzy

szczęście w nim lśni tak od niechcenia

a ja je w sercu przez lato uwieczniam

jesienią nasze drogi się rozminą

słońca i nagietka będzie brakowało zimą

zatęsknię za nim szczerze i prawdziwie

zaczekam do wiosny kiedy będzie widniej.

znalezione w Internecie