Autostrada myśli

Życiowa autostrada

Życie jest jak autostrada

mknie szybko do przodu

mało czasu szkoda gadać

mają już dzieci za młodu

w pośpiechu jak w zaprzęgu

ciągniemy życiowe walizki

by mieć wszystko na potęgę

czujemy się ponad wszystkim

świat zwariował i my z nim

czy tak jest w istocie

nie szukajmy wkoło win

tak jak dziury w płocie

tylko trochę zwolnić tempo

należy koniecznie

by nie dążyć drogą krętą

nie żyjemy wiecznie.

Cieślik Lucyna

Życie jest jak droga. Ale jaka?  Nasze drogi są przecież różne. Są proste i szybkie, z pięknymi krajobrazami aż po horyzont. Potrafią być też kręte i wyboiste, wiodące przez zalesiony teren. Czasem też zbaczamy ze szlaku, gubimy się i potem błądzimy. Zdarza się, że zatrzymujemy się na zakręcie, przysiadamy na pieńku, kamieniu i czekamy...

Najczęściej pędzimy przez życie, jakbyśmy jechali po autostradzie. Za czym tak gonimy? Uciekamy przed czymś? Śpieszymy się, na nic nie mamy czasu...

"...życie to autostrada. A my prujemy pod prąd, oczy mamy zawiązane, ręce przykute do kierownicy, cegłę na pedale gazu. Jakkolwiek by się człowiek starał, jak nie manewrował, to i tak w coś uderzy." Zygmunt Miłoszewski

"Życie jest autostradą, na której codziennie zdarzają się wypadki, bo niezliczone możliwości zachować ludzkich krzyżują się tutaj we wszystkich kierunkach." Maja Wolny

Dla wielu taka autostrada, to wspaniały wynalazek ludzkości. Droga prosta, szeroka... Nic tylko pędzić jak najszybciej do celu. Tak zawsze łatwiej, szybciej i bezpieczniej... Wszystko jest proste, jasne... Kierunek, cel podróży chwila jest nam pokazywany na  widocznych, dużych tablicach.

Życie coraz częściej jest jak autostrada. Z dnia na dzień rozpędzamy się coraz bardziej, mkniemy po niej coraz szybciej, byle tylko do przodu. Często mijamy, przegapiamy właściwy zjazd, ten za którym ktoś na nas czeka, a także ten który może dać nam szczęście, uśmiech...

A nawet jak się odwróci głowę w bok, to widzi się te dźwiękoszczelne ściany, puste pola, czasem kawałek też odgrodzonego lasu.

Ale czy zobaczy się taką różnorodność, jaką dają nam te wolniejsze, bardziej kręte drogi? Czy może się ot tak zatrzymać, aby poczuć zapach lasu, pól i łąk dookoła? Czy zachwyci się wiosennym kwitnącym sadem, kolorami jesieni...?

Tak wystarczy tylko mieć oczywiście prawo jazdy, skupić uwagę na drodze i szybko, wygodnie, bezpiecznie dotrzeć do celu.

Właśnie prawo jazdy... Czy wszyscy nadają się na kierowców?

„Z pozbieraniem myśli też mam często problem, dlatego też przestałem jeździć samochodem. Być może jestem jedynym człowiekiem na świecie, któremu rodzina odebrała prawo jazdy, bo miałem kilka bardzo poważnych wypadków. Nie policja, ale własna rodzina! Ostatnio, kiedy próbowałem prowadzić samochód, bo była taka konieczność, pierwsze, co zrobiłem, to wjechałem pod prąd w ulicę jednokierunkową. Z czego wynika, że rodzina miała rację”   Andrzej Mleczko

"Nigdy nie miałem prawa jazdy – to już mówię ja, Szczygieł – ani nie miałem ochoty uczyć się jazdy samochodem. Kiedy jadę na rowerze, zdarza mi się tak zamyślić, że wjeżdżam w jakiś płot. Często podczas jazdy, piszę w głowie. Układam jakieś zdania. I to okazuje się ważniejsze od drogi.

Kiedy pytam kierowców, jak jeżdżą Polacy, zawsze otrzymuję tę samą odpowiedź: fatalnie. To tak jakby spytać kogokolwiek, czy zna jakiegoś idiotę. Każdy powie że zna, ale nikt nie powie: to ja jestem idiotą. Mało kto też powie: jestem kierowcą do dupy.

Zastanawiam się od lat, dlaczego powszechnie uważa się, że każdy może prowadzić auto. Przecież połowa z tych którzy jeżdżą nie powinno mieć prawa jazdy. Do tego trzeba mieć talent! A wielu uważa, że płodzenie dzieci i prowadzenie samochodu, to są jakieś ich niezbywalne prawa.

A ja oznajmiam: prowadzenie samochodu jest ponad moją wytrzymałość psychiczną, fizyczną i intelektualną. (Jeśli trzeba, mogę bez zawahania przyznać też, że jestem idiotą).

Jeżdżę sobie tramwajami, autobusami, pociągami i Boltem. Nie muszę szukać miejsca do parkowania. W trakcie jazdy mogę poczytać Wasze komentarze. Kiedy koledzy pytają, ile wydaję na taksówki i na bilet miesięczny, a ja podaję sumę, łapią się za głowę, bo oni, przynajmniej ci z Warszawy, na benzynę i utrzymanie samochodu wydają o wiele więcej ode mnie. Po co?" Mariusz Szczygieł

A jak to jest w przypadku Małej Dziewczynki?

W czasach, gdy była ona nastolatką, to młodzież mogła robić ten kurs w drugiej klasie liceum. Wówczas  prawie cała jej klasa zapisała się na taki. Mała Dziewczynka nie chciała, nie czuła takiej potrzeby.... Ale jej tato uważał, że powinna. Dla świętego spokoju więc prawo jazdy bez problemu zrobiła, ale i tak potem jazda była dla niej stresem. Potem wzrok się pogorszył, więc miała już wymówkę.

Czy żałuje? Oczywiście że nie...

To prawda, że niektórzy patrzą na Małą Dziewczynkę  trochę dziwnie, ale on się tym nie przejmuję. Przecież samochód to tylko kłopot. Szukanie miejsca do parkowania, naprawy...

A korzystając z innych środków transportu jest wolna i niezależna...  W trakcie jazdy może skupić się na czymś innym. Zazwyczaj jest to książka, czasopismo... Potrafi też patrzeć przez okno, zamyślić się...

A prowadzenie samochodu to nieustanne skupienie uwagi, koncentracja. A dla niej byłoby to męczące ponieważ często odfruwa gdzieś myśl.

Zaufałem drodze

wąskiej

takiej na łeb na szyję

z dziurami po kolana

takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki

i wyszedłem na łąkę stała święta Agnieszka

- nareszcie - powiedziała

- martwiłam się już

że poszedłeś inaczej

prościej

po asfalcie

autostradą do nieba - z nagrodą od ministra

i że cię diabli wzięli

ks. Twardowski

No i teraz jest to samo. Znowu myśli nie popłynęły prostą drogą do celu, jak było to założone na początku. Cóż zielone myśli lubią szumieć, tak jak im wygodniej. Nie lubią pędzić do celu. Często zatrzymują się przy jednym słowie, zdaniu i za nim podążają. Snują się bocznymi drogami, ścieżkami, alejami, zaułkami... Wiejskimi, polnymi, leśnymi, górskimi, miejskimi... Często widząc zakręt zwalniają, często przysiadają na przydrożnym pieńku, kamieniu. Rozglądają się dookoła, zastanawiają co dalej...

Nikt ich nie pogania, że idą wolniej, przystają, że są czasem taką przeszkodą dla innych. A taką byłyby na pewno na autostradzie.

Oczywiście na tych ścieżkach pojawiają się też nierówności, wyboje, zwalone drzewa, zerwane mosty.  Wówczas tęsknią do prostej autostrady. Ale jakaż to radość, gdy ten odcinek pokonają.

Często prosta, szybka jazda autostradą jest nudna, ale chyba przez to bardziej kolizyjna...

Życie jest jak droga. Na tym zapewne postarają się skupić innym razem. Kiedy? Same jeszcze nie wiedzą, jakimi ścieżkami podążą. 

Autostrada

Można wybrać i sto dróg

każda z nich ponętna

w każdej znajdziesz sens

w każdej coś z piękna

I można tak nimi iść

myśląc że to najlepsze

bo czy marzenia jest sens

spełniać

a co zostanie jeszcze?

Można ciągle ich szukać

myśląc że w tym sedno

aby sprawiać pozory

że każda droga to ich jedno

I wciąż szczęścia brak

rozglądanie się na boki

w poszukiwaniu innej drogi

by złapać iskrę radości

Ale to wszystko złudzenie

ślepy szlak ślepa uliczka

największe szczęście wtedy

gdy iskra rozświetli dwa lica

Kiedy połączy ich jedno

to samo marzenie do życia

i Miłości oddają swe serca

bo nie ma większego odkrycia

Oddają się temu bez reszty

chcąc wszystko dla drugiego

spełniają tym samym marzenie

bo nie było dla nich większego

I wszystkie inne drogi ścieżynkami

ukazują się bardzo niewygodnymi

a kto lubi przedzierać przez chaszcze

jeśli autostradą mkną szczęśliwymi?

Do Nieba…

znalezione w Internecie