Myśli o dojrzałym lecie

Usiadł sierpień odpoczywa
po gorącym lecie.
Skosił trawy,
skosił żyta.
Czeka już na jesień
Teresa Ferenc

Może trudno w to uwierzyć, ale właśnie zaczynam zachwycać się królewną Lato, opaloną, z piegami na twarzy i rozjaśnionymi od słońca włosami. Od św. Anki, kiedy są już chłodne wieczory i ranki. Pani Lato skraca dni i wydłuża noce. Jednak dla mnie wówczas jest najsympatyczniejsza i jak zaczyna się sierpień, to można po prostu się w niej zakochać. Sierpień nie jest tak obfity w kolory, zapachy i inne cuda jak maj, czy czerwiec. Uwielbiam jednak ten czas dojrzałych owoców i warzyw.
Sierpniowa Pani Lato obdarza nas aromatem dojrzałych owoców, Ciepłą barwą kwiatów. Niestety zmieniają się kolory otaczającej nas natury. Świeże i soczyste kolory  znikają. Zieleń drzew i traw z zaczyna płowieć i coraz częściej pojawiają się pierwsze odcienie rdzy na liściach. Zaczynają dominować kolory z palety żółto-czerwono-brązowej.  Powoli pojawia się nutka jesieni.
Jednak lubię koniec sierpnia i początek września, bo wówczas zaczyna się powoli czas mgieł. Poranne mgły i chłodne wieczory zapowiadają niewątpliwe przyjście jesieni. Ależ zrobiło się melancholijnie. A to wszystko przez uciekający czas. Chciałabym zawołać: sierpniu nie uciekaj mi, zatrzymaj się na chwilę....  Ale wrzesień powitam też z uśmiechem. 
Przełom sierpnia i września to czas kwitnących wrzosów. Celtowie uważali tę roślinę za wyjątkowo szczęśliwą.  Znalezienie na wrzosowisku rośliny kwitnącej na biało było znakiem, że pragnienia i potrzeby, jakie mieliśmy w chwili, kiedy ostrzegliśmy kwiat, mają szansę się spełnić.  Wrzesień to miesiąc, w którym tradycyjnie w naszej części świata zbiera się owoce całorocznej pracy.

Sierpień już prawie za nami
Sierpień - ma zapach dojrzałej brzoskwini - soczysty i słodki .
Sierpień  - ma smak  jeżyn i kiszonych ogórków -  kwaśny,  
Sierpień - ma kolor złoty jak łany zbóż, 
Sierpień – ukojeniem dla ucha – jak koncert na tysiąc świerszczy 
Sierpień - jest miękki, satynowy – jak noc spadających gwiazd 
Sierpień - jest świeży i czysty  - jak poranek o świcie,
Sierpień - jest ciepły - jak słońce muskające twarz
Sierpień - odszedł w przeszłość na zasłużony wypoczynek...

Przed nami wrzesień
Wrzesień – jest słoneczny – jak liście zmieniające barwy,
Wrzesień – ma kolor złoto czerwony – jak dziewczyna żółtej sukience w koralach z jarzębiny
Wrzesień – uśmiecha się kolorowo bukietem różnobarwnych astrów
Wrzesień – ma smak ma zapach papryki, pomidorów – ostry i słodki
Wrzesień –ma smak gruszek i winogron  zachęcająco błyszczących wśród zielonych liści
Wrzesień – jest nostalgicznym koncertem – sejmik debatujących ptaków przed odlotem
Wrzesień – jest delikatny i ciepły – jak otulający szal utkany z nitek babiego lata
Wrzesień – jest malowniczy – jak niepowtarzalne widoki na doliny ze szczytu góry
Wrzesień – co nam jeszcze przyniesie? 


Sierpień
Paprocie płyną jak rozgwiazdy.
Zanurzam stopy w noc sierpniową.
Niebo sypnęło pyłem jasnym,
chcę stąpać po nim razem z tobą.

Możemy się tu ukryć, schować,
okryć ciemnością tak jak kocem,
znam takie światłoczułe słowa
które się szepcze tylko nocą .

Księżyc strumieniem pełnym blasku
wysrebrza w mroku ciała złote,
spłukuje na przybrzeżne piaski
gorący wstyd zmieszany z potem.

Czas się zatrzymał tu i teraz,
znów go dotykam, znów go czuję,
znów własnym kluczem noc otwieram
i znów się sama zatrzaskuje.

Przyszłość z gwiazdami wchodzi w zmowę,
wróżbami karmi nas nieszczerze.
Sam chcę wytyczać ścieżki nowe,
jeszcze próbuję, jeszcze wierzę.

Jeszcze okruchy marne składam
w siłę, by wracać tu czasami,
bo moją ścieżką własne ślady
i noc sierpniowa pod stopami.
Znalezione w Internecie
Mam ochotę złapać sierpniową Panią Lato za rękę i nie puścić. Bo gdzież ona tak biegnie?
Sierpniowe dni są przecież leniwe, spokojne i stateczne, Dlatego co roku zachwycają mnie. Dlatego co roku mój urlop planuję na koniec sierpnia i początek września. Tylko w tym czasie odpoczywam z największą radością. Sierpień i wrzesień są dla mnie czasem wakacji, swobody, odpoczynku. To miesiące dojrzałe i aromatyczne. We wrześniu królewna Lato co prawda powoli robi się zmęczona, ale nadal ma jeszcze siłę, energię, aby malować na żółto, pomarańczowo, czerwono... dojrzewające owoce i warzywa. Wszystko dookoła nabiera przedsmaku jesieni. Dlatego kocham te moje wędrówki w towarzystwie dojrzałej Pani Lato. Co roku o tej porze żyję przygotowaniami do podróży.
Niestety w tym roku będzie inaczej. Nie wyjeżdżam. Nadal właśnie wyszłam zza zakrętu i powoli widzę prostą drogę przede mną. A chętnie bym taką drogą powędrowała jak najdłużej. Dlatego trochę mi szkoda, że jak co roku nie będę patrzyć jak wędruje słońce nad czerwonymi dachami mojego ukochanego miasta. Czasem warto czekać na coś pięknego, niezwykłego. Bo to gdzieś jest, czeka.  A wiem, że ta podróż przede mną. No... mam taką nadzieję, bo nie wszystko zależy ode mnie. Co prawda nie późnym latem, jak do tego przywykłam, ale zawsze....  Nie wszystko można dostać od razu. Im później, tym bardziej to doceniamy. 
Dojrzałe lato
Pomiędzy kłosami rozgrzane powietrze
dźwięczy w sygnaturach dojrzałego lata;
ponad kwietną łąką zbłękitniała przestrzeń
utonęła w słodkich, zielnych aromatach.

Lipiec w szwach już pęka od nabrzmiałych wiśni,
malinowym sokiem tryskają ogrody,
cykady w nokturnach postradały zmysły
w srebrzystej poświacie księżycowych drożyn.

Ja po czubek głowy w lecie zakochana,
zanim czerwień maków jesień mgłą rozbieli,
wierszem ci wyśpiewam – choć to może banał -
aksamitną miłość, jak skórka moreli.
Ewa Pilipczuk