Kwieceń plecień

Kwiecień
Ledwo pierwsze i nieśmiałe
kwiatki z sobą niesie
a już - widzisz samochwałę! -
- dumnie kwiatem zwie się.
Ale może i ma rację,
bo w pustym bezkwieciu
on najpierwszy wczesny fiolet
sasanek rozniecił,
on przylaszczki deszczem poi,
słońcem opromienia,
więc ma chyba pełne prawo
do swego imienia.
Dużo łatwiej by mu było
w ciepłej porze letniej,
kiedy kwiatów mnóstwo wokół
nazywać się kwietniem!
znalezione w Internecie
Po Jarych Godach i przywitaniu wiosny końcem marca dawni Słowianie z radością witali kwiecień, pierwszy w całości wiosenny miesiąc roku.
W wypadku nazwy kwiecień nie ma nawet konieczności sięgać po słownik. Kwiecień to czas kwiatów. Językoznawcy przypuszczają, że nazwa ta ma rodowód prasłowiański, gdzie tak nazywano okres kwitnienia roślin. Również wśród innych narodów słowiańskich funkcjonują nazwy tożsame z polskim kwietniem.
W staropolszczyźnie kwiecień był też nazywany łżykwiatem. Podobnie czwarty miesiąc roku nazywają Kaszubi- łżëkwiôt. Nazwy te należy wywodzić od złudnej natury tego miesiąca. W kwietniu często mimo słonecznej pogody i przebudzonej przyrody wciąż nie możemy obejść się bez kurtki lub płaszcza. Dlatego powstało przekonanie, że miesiąc ten przedwcześnie budzi kwiaty. Dlatego miesiąc ten zwano „zwodzikwiatem”, ponieważ zwodził szybkim nadejściem ciepłych dni poprzez wczesne zakwitanie pierwszych kwiatów.
Początek kwietnia to także początek okresu kwitnienia dębów, najświętszych drzew Słowian. Znajduje to odzwierciedlenie w słowiańskim nazewnictwie czwartego miesiąca. Świadczy o tym staropolska nazwa kwietnia dębień, a także współczesna nazwa czeska tego miesiąca – duben.
Pozostałe kraje przejęły terminologię łacińską. Łacińskie Aprilis wywodzi się od czasownika aperire nazywającego czynność otwierania. Kwiecień to pora, kiedy ziemia „otwiera się”, rozpoczyna się okres wegetacji. Zatem również nazewnictwo łacińskie nawiązuje do wiosennego przebudzenia przyrody.
Kwiecień 
Kwiecień stary pleciuga
same bajdy plecie:
że kotki za płotem
a to... bazie przecież.

Opowiada, że zima
ukryła się w sadzie
i na młode drzewka
czapy śnieżne kładzie.

A toż śliwy i jabłonie
opsypane kwieciem!
A kwiecień - bajłuda
swoje plotki plecie...
Chwastek - Latuszkowa Teresa
Kwiecień rozpoczyna się tzw. dniem zwodnym, prima aprilisem, czy jak kto woli łżykwiatem, jak nazywano go w dawnej Polsce. Był najprawdopodobniej kontynuacją rzymskiego święta poświęconego Cererze - rzymskiej bogini wegetacji i urodzajów. Płatanie sobie wówczas figlów, zwodzenie i oszukiwanie dla żartu miało być pamiątką po tym, jak po porwaniu jej córki Prozerpiny przez Plutona bóg podziemi zwodził ją, podsuwał fałszywe tropy, byle tylko nie odnalazła swojego dziecka.
Jako że pierwszy kwietnia uchodził za dzień wyjątkowo nieszczęśliwy, niektórzy wierzyli, iż udany żart, nabranie kogoś i wynikający z tego faktu śmiech zneutralizuje złą energię. Niemniej jednak żarty pierwszego kwietnia nie mogły całkowicie przesłonić złowróżbnego charakteru tego dnia. Bardzo źle wróżono osobom, które wówczas przyszły na świat, tak jak choćby przeklęty na wieki Judasz. Podejmowano więc próby odwrócenia losu dziecka, np. przez odprawienie chrztu w wielkanocną niedzielę, najlepiej przed południem, kiedy w kościele słychać śpiew o tym, że "wesoły nam dzień dziś nastał". Jeżeli Wielkanoc przypadała wcześniej, to dobrym dniem na chrzest primaaprilisowego dziecka były Zielone Świątki.
Za magiczny czas w średniowieczu uznawano dzień św. Jerzego, patrona rycerzy, przypadający 23 kwietnia. Wówczas miały miejsce ceremonie pasowania na rycerzy, świętowali również rzemieślnicy zajmujący się wyrobem broni, zbroi i wyposażenia jeździeckiego. Urządzano w tym czasie turnieje rycerskie z gonitwami, pokazami sprawności bojowej i kunsztu walki, oraz organizowano zawody strzeleckie.
W tymże dniu tradycyjnie po raz pierwszy wypędzano stada na pastwiska. Rogi krów przyozdabiano świeżymi ziołami i trawą, śpiewano pieśni i tańczono przy ognisku, aby okazać radość z nadejścia wiosny i jednocześnie ostatecznie przegonić zimę, która lubi podstępnie powrócić z niszczącym plony przymrozkiem. Ta wiosenna zabawa przerodziła się później w początek tzw. zielonego karnawału.
30 kwietnia przypadał dzień św. Walpurgii, mniszki żyjącej w jednym z klasztorów niemieckich we wczesnym średniowieczu, która miała ogromne zasługi dla zaszczepienia chrześcijaństwa na ziemiach germańskich. Dzień, którego była patronką, w tradycji pogańskiej był oddany złym mocom. W tym dniu czarownice miały największą moc, a nocą przyjmowały do swego grona młode wiedźmy i spotykały się z szatanem.
Tej nocy wyjątkowo wielką siłę miały czary miłosne. Wierzono, że para, która wówczas spędzi ze sobą pierwszą schadzkę, nigdy o sobie nie zapomni i naj prawdopodobniej nigdy się nie rozstanie. Dziewczęta starały się też wtedy wszyć w ubranie ukochanego chłopca okruch chleba, grudkę poświęconej soli, a czasem kilka listków lubczyku, co miało sprawić, że wybranek zawsze będzie do nich wracał.
Kwiecień
Po niebie pędzi chmur konnica
I mruczą dzikie zwierzęta.
Drzew nagie szczyty gnie wichrzyca
I zmiata kurz jak na święta.

Kwietniowa burza niecierpliwa
Spieszy krokami wielkiemi
I w pochód cały świat porywa,
Deszcz bębni marsza na ziemi.

Wszystko doboszem się zachwyca,
Śmieją się zmokłe dziewczęta
Po niebie pędza chmur konnica
I mruczą dzikie zwierzęta.
Staff Leopold

Kwietniowe przysłowia

Kwiecień, plecień, bo przeplata, trochę zimy, trochę lata.

Kiedy w kwietniu słonko grzeje, wtedy chłop nie zubożeje.

Ciepły kwiecień, mokry maj, będzie żytko jako gaj.

Pogody kwietniowe - słoty majowe.

Deszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużo.

Gdyby w kwietniu nie padało, to owoców będzie mało.

Kwiecień co deszczem rosi, wiele owoców przynosi.

Jak przygrzeje słonko, przejdzie kwiecień łąką.

Choć i w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.

Jeżeli w kwietniu posuszy, nic się w polu nie ruszy.

Grzmot w kwietniu dobra nowina, już szron roślin nie pościna.

Jeśli w kwietniu pszczoły nie latają, to jeszcze długie chłody się zapowiadają.

Gdy kwiecień chmurny, a maj z wiatrami, rok żyzny przed nami.

Na świętego Franciszka chłop w polu nic nie zyska (2.04.)

Chociaż św. Wincenty, jednak szczypie mróz w pięty (5.04.)

Chcesz mieć kęs płótna dobrego, siej len na św. Jerzego (19.04.)

Gdy na Wojciecha rano plucha, do połowy lata będzie ziemia sucha (23.04.)

Jeśli Jerzy zbliża się pogodnie, będzie tak cztery tygodnie (23.04.)

Co na Marka się stanie, to na Ogrodników (12,13,14.05) odstanie (25.03.)

Gdy Marek z deszczem przychodzi, posuchę w lecie rodzi (25.03.)

Kiedy Marek skwarem zieje, w maju kożuch nie dogrzeje (25.03.)

W kwietniu łagodne kwiatki, w grudniu śnieżne płatki.