Nie tylko mój sierpień

O sierpniu 
Stanęły pod mym oknem
jak wiejscy muzykanci
gwiazdy.
zielonooki
sierpień po sadzie tańczył.

Księżycem całowany
sad się rozrzewniał,
lekki był i cygański
taniec sierpnia.

Raz złocistość w korze drzew drżała,
tu cień ją płoszył,
ludzie mrużyli, noc otwierała
oczy. 

Zaciemniły się świerki,
nad każdym wzeszła gwiazda,
noc jak ty: przytula i rozchmurza;

światło zorzy dalekiej
jest jak miasto daleki
błyskające gwiazdami od wzgórza.

Łzy, co nam z oczu zlecą,
ziemi o nas powiedzą,
chodźmy w drogę, łzy w drodze obeschną;

łzy nie przynoszą ulmy
a my w tę noc wędrujemy
roziskrzoną, rozśpiewaną bezkresną.

Trzcina śpi na jeziorze,
znieruchomiały zorze
i wiatr się uspokoił.

Gwiazdy srebrnoramienne,
świecą gwiazdy promienne,
i nad świerkiem swoim. 
Lubię wszystkie miesiące, ale sierpień należy do moich ulubionych. Dla dawnych Słowian był to przede wszystkim miesiąc żniw, gromadzenia zapasów na nadchodzą zimę, przygotowywania się do dożynek. Dla mnie to też czas zbierania plonów mojej pracy i świętowania. W sierpniu zawsze przygotowuję się bowiem do urlopu.
Sierpień swoją nazwę wywodzi od sierpa. Sierp jest najstarszym narzędziem rolniczym.
Nazwa sierpień musi być więc bardzo stara. Wśród innych języków słowiańskich również pojawia się sierpowa motywacja: czeskie srpen, ukraińskie cерпень, chorwackie srpanj. Przypomnę jednak, że Chorwaci sierpniem nazywają nasz lipiec.
W staropolszczyźnie funkcjonowały oboczne nazwy ósmego miesiąca roku: sirzpień, sirpień. Pewną nazewniczą osobliwością funkcjonującą w mowie dawnych Polaków jest stojączka, znana również pod obocznymi formami stojęczeń / stojączeń / stojaczka. Skąd taka nazwa? Przyroda w sierpniu osiąga pełnię rozkwitu i staje w miejscu na pewien czas. Jest to moment przełomowy, w którym ludzie muszą zbierać już dojrzałe zbiory, nim te zaczną ulegać procesowi zepsucia.
Inne słowiańskie nazwy drugiego w pełni letniego miesiąca również bezpośrednio wiążą się ze żniwami: białoruskie жнівень, górnołużyckie žnjenc, kaszubskie zélnik.
Pozostałe narody przejęły łacińską terminologię, w której to nazwę augustus należy wywodzić od osoby pierwszego cesarza rzymskiego Oktawiana Augusta:. bułgarskie, serbskie, macedońskie i rosyjskie август, słowackie august.
Nastaw czapki: gwiazdy lecą ładnie
jak świąteczne cacka pozłacane;
nastaw czapki: może która wpadnie
i zaniesiesz ją do ukochanej.

A gdy skłamią, że jej w domu nie ma
chora - różne bujdy takie,
gwiazdę rzucisz z powrotem do nieba
czapką naciśniesz na bakier. 

Szum
Szumi wiatr -
odwieczny wiatr, beztroski wiatr, wiatr nieustanny.

Ciepły sierpień ogrody rozszerzył, rozmarzył i ogrzał.
Szumi wiatr.
W szumie wiatru jestem na śmierć zakochany.

W szumie wiatru jestem na śmierć zakochany.
Jeszcze spróbuję, jeszcze raz,
w zieloną noc sierpniową...

zielony ptak sierpnia
na czarnej wieży nocy
przysiadł.

Wieża ma okna srebrne,
skrzydłami bije sierpień,
głową kręci.

Popatrzcie, ileż gwiazd na niebie dzisiaj,
a każda dobra jest jak matki uśmiech -
i szumi wiatr, i polski sierpień skrzy się
i człowiek musi długo marzyć, zanim uśnie. 
Sierpień To miesiąc "spadających gwiazd". Zwano je łzami św. Wawrzyńca, bo zwykle pojawiały się na niebie 10 sierpnia, którego patronem był właśnie ten święty. Były zjawiskiem niezwykłym i przez długie wieki niewytłumaczalnym, dlatego też obrosły wieloma legendami i magicznymi rytuałami. Najczęściej występującym na ich temat przesądem była wiara, że kiedy gwiazda spada, może spełnić się życzenie, o ile zostanie wypowiedziane, nim jej iskierka przemieszczająca się po nieboskłonie zgaśnie. Niektórzy wierzyli, że kiedy gwiazda spada, umiera jeden człowiek, a rodzi się inny. Na słowiańszczyźnie wierzono, że młodzi chłopcy nie powinni zbyt długo wpatrywać się w niebo, bo zostaną zauroczeni przez boginkę nocy, która podstępnie ukrywa się pod postacią intrygującej spadającej gwiazdy. Jej ofiary nigdy nie zadowoli miłość zwykłej śmiertelniczki. Będzie za to tęsknić nie wiadomo za czym, zacznie unikać towarzystwa ubóstwianych wcześniej dziewczyn, a potem przedwcześnie odejdzie z tego świata lub wstąpi do klasztoru. Magiczne właściwości przypisywano również pozostałościom po deszczu meteorytów - rozsianym tu i ówdzie po polach brył-kom zastygłego metalu. W średniowieczu kładziono je wysoko pod krokwiami dachów domów czy kościelnych wieź, gdyż uważano, że chronią przed uderzeniem pioruna. Panowało przekonanie, że zabezpieczony w ten sposób budynek nigdy nie spłonie. 12 sierpnia przypadał dzień św. Rocha, który chronił ludzi przed zarazą i był opiekunem psów. Podobno tak kochał je za życia, że nie chciał bez nich iść do nieba i jednego zabrał ze sobą. Mówiono nawet o pieskach, które skończyły właśnie swoją ziemską wędrówkę, że „odeszły w orszaku świętego Rocha". W tym dniu hodowcy psów rasowych zapraszali do siebie księży, aby poświęcili miejsca, gdzie ich pupile rodziły się i przebywały. Aby ustrzec szczekających ulubieńców przed zranieniem lub zaginięciem na polowaniu, zapinano im obroże pokropione 12 sierpnia święconą wodą albo przypinano im medalion przedstawiający patrona psów z tulącym się do kolan wyżłem. Z czasem zaczęto prosić św. Rocha o opiekę nad wszelkimi zwierzętami domowymi. W XIX wieku w Wielkopolsce gospodynie przynosiły w tym dniu z kościoła święconą wodę i skrapiały nią wszystkie pomieszczenia gospodarskie, wierząc, że uchroni to żywy inwentarz przed pomorem czy brakiem potomstwa. 15 sierpnia w święto Wniebowzięcia Matki Boskiej miały miejsce kościelne dożynki. Przynoszono do świątyń pierwsze zebrane owoce, kłosy zboża lub warzywa. Ołtarze były wówczas przystrojone kwiatami. Bukiety kwiatów przynosiły również do po-święcenia gospodynie. Potem wieszano taki bukiet pod powałą, by chronił gospodarstwo przed szkodami i pożarem. W tym dniu również chętnie zawierano związki małżeńskie, szczególnie na wsi. Teoretycznie nie był to czas na zabawy, gdyż trwały jeszcze intensywne prace w polu, uważano jednak, że jest to tak pomyślny dla odbycia ceremonii ślubnej dzień, że warto dla niej przerwać żniwa. Wierzono, że pary, które przysięgały sobie 15 sierpnia, będą żyć w dostatku i beztrosko. Na przełomie sierpnia i września zaczynały kwitnąć wrzosy. Celtowie uważali tę roślinę za wyjątkowo szczęśliwą i ofiarowywali ją nowożeńcom. W Anglii i Szkocji do dzisiaj młodym mężatkom przyjaciółki wręczają na nowe mieszkanie doniczkę z białym wrzosem, który niezawodnie przyniesie małżeństwu szczęście, pod warunkiem jednak, że będzie odpowiednio pielęgnowany. Podobno, kiedy taki kwiat zaczyna zmieniać barwę lub usychać, to niechybny znak, że w związku zaczyna się źle dziać. Znalezienie na wrzosowisku rośliny kwitnącej na biało było znakiem, że pragnienia i potrzeby, jakie mieliśmy w chwili, kiedy dostrzegliśmy kwiat, mają szansę się spełnić
Może i ja znajdę taki kwiat, a spadające gwiazdy spełnią marzenia?

Ty mówisz: - Nie chodź tam nocą
tą skośną ulicą, pochyłą, po co
chodzisz po pochyłej ulicy?

A ja na to: - Jesteś głupia dziewczyna.
Chodzę, bo mi się wtedy przypomina
ulica Towarowa z księżycem
nad elektrownią. 

Powróciłem tutaj jak z podróży
po ulicach, po zaułkach krętych.
Tak, to tu - ten księżyc taki duży.
Tak, to tu - ta furtka i sztachety.

Wyszła matka z pomarszczoną twarzą,
popatrzyła na mnie niewesoło.
- Synku, mówi, jakżeś się postarzał.
Byłeś sokół, teraz jesteś gołąb.
Konstanty Ildefons Gałczyński

W ludowych przysłowiach widać związek tego miesiąca z pracami na polu, ale nie tylko:

Jeśli w sierpniu dni jasne, będą stodoły ciasne.

Kiedy sierpień przychodzi, reszta zboża z pola schodzi.

Czego sierpień nie dowarzy, tego wrzesień nie doparzy.

W pierwszym tygodniu pogoda stała, będzie zima długa, biała.

Gdy w dni sierpnia spieka wszędzie, tedy długa zima będzie.

W pierwszym tygodniu pogoda stała, będzie zima długa, biała.

Początki sierpnia pogodne, wróżą zimy łagodne.

Jak po lipcu sierpień się ochłodzi, to później zima twarda z wielkim śniegiem chodzi.

W sierpniu grzmotów wiele, mokrą zimę ściele

Kiedy sierpień wrzos rozwija, jesień krótka, szybko mija.

Gdy w sierpniu z północy dmucha, nastaje zwykle posucha.

Ostatni sierpnia zapowiada, jaka pogoda na październik wypada.

Jak pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.

Dużo grzybów sierpniowych - dużo zawiei śniegowych.

Gdy z początku sierpnia skwar trzyma, zwykle bywa długa i śnieżna zima.

Wawrzyniec pokazuje, jaka jesień następuje (10.08.)

Gdy na Wawrzyńca orzechy obrodzą, to w zimie mrozy dogodzą (10.08.)

Na Wniebowzięcie słota, w jesieni dużo błota (15.08.)

We Wniebowzięcie Panny Marii słońce jasne, będzie wino godnie kwaśne (15.08.)

Gdy Bartłomiej z grzmotami, śnieżna zima przed nami (24.08.)

Już po świętym Bartłomieju, jedz już kluski na oleju (24.08.)

Święty Bartłomiej zwiastuje, jaka jesień następuje (24.08.)