Początek kolejnego cyklu

Tydzień
Naokoło świata chodzi
najdziwniejsza z wszystkich rodzin.
Poniedziałek idzie przodem,
za nim Wtorek ciągnie Środę
czwarte miejsce tuż po Środzie
zajął Czwartek w tym pochodzie
Piątek depce mu po piętach
a Sobota jak najęta
wciąż językiem miele, miele
i narzeka na Niedzielę:
-Wiecznie z tobą są kłopoty,
bo umykasz od roboty
i narażasz się na kpiny,
zamiast przykład brać z rodziny!
Poniedziałek – chłopak złoty,
pierwszy spieszy do roboty.
Wtorek – krząta się jak pszczoła,
Środę - chwali cała szkoła,
Czwartek - robi sam porządki,
Piątek - uczy się na piątki,
ja jak mogę, tak pracuję,
a ty co? A ty próżnujesz!
Tu Niedziela się odzywa:
-A kto za was odpoczywa?
Wanda Chotomska
W zeszłym roku pisałam o miesiącach. Teraz przyszedł czas na tydzień i jego siedmioro dzieci.
Tydzień składa się z siedmiu dni i nie ma w tym nic szczególnie odkrywczego, a może jednak?
W tradycji idea 7 dni tygodnia wywodzi się z Biblii. Historia mówi jednak, że 7-dniowy tydzień znany był już ok. II wieku p.n.e. w starożytnej Babilonii – miał on związek z fazami księżyca: 7 dni odpowiada mniej więcej ¼ fazy księżyca. Wziął się on z obserwacji nieba. Starożytni zauważyli, że na niebie oprócz gwiazd stałych znajdują się również ruchomi wędrowcy, czyli planety. Do ciał niebieskich ,,błąkających się'' po niebie zaliczano wtedy również Księżyc i Słońce. Zatem starożytnych planet, widocznych gołym okiem było siedem: Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn. Babilończycy przypisywali liczbie "siedem" znaczenie magiczne, uważali ją za "świętą".
Siedem stało się cyfrą uświęconą również przez tradycję judaistyczną, według której świat został stworzony w sześć dni, a siódmego Stwórca wypoczywał. Siedmiodniowy podział wyniknął także z rytmu kalendarza księżycowego. Cykl naszego jedynego, naturalnego satelity składa się w przybliżeniu z 29 dni, w których mamy cztery kwadry po 7 dni. Nów, Pierwszą Kwadrę, Pełnię i Trzecią Kwadrę. Jakby nie liczyć wychodziło na to, że trzeba postawić na ,,siódemkę''.
Siedmiodniowy tydzień jako pośrednia jednostka między dobą a miesiącem ze starożytnej Babilonii rozprzestrzenił się wśród Żydów, potem wśród Greków i Rzymian. Wiele ludów arabskiego wschodu szybko zaakceptowało tydzień o siedmiu dniach.
W średniowieczu 7-dniowy tydzień został przyjęty do kalendarza kościelnego i wcielony w życie w wielu państwach, w tym w Polsce.
Co prawda w każdej z wielkich, monoteistycznych religii ustalono inny dzień, w którym należy się powstrzymać od pracy, ale co do zasady odnawiania się porządku siedmiu dni - zawsze w tej samej kolejności, była zgoda.
Tydzień
Tydzień dzieci miał siedmioro:
„Niech się tutaj wszystkie zbiorą!”

Ale przecież nie tak łatwo
Radzić sobie z liczną dziatwą:

Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku,

Wtorek środę wziął pod brodę:
„Chodźmy sitkiem czerpać wodę”.

Czwartek w górze igłą grzebie
I zaszywa dziury w niebie.

Chcieli pracę skończyć w piątek,
A to ledwie był początek.

Zamyśliła się sobota:
„Toż dopiero jest robota!”

Poszli razem do niedzieli,
Tam porządnie odpoczęli.

Tydzień drapie się w przedziałek:
„No, a gdzie jest poniedziałek?”

Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku
Jan Brzechwa
Jednak z historii wynika, że obok siedmiodniowego tygodnia, w różnych rejonach świata i w różnych czasach, niekiedy albo wcale nie stosowano podziału czasu na tygodnie, albo bywały tygodnie o innej liczbie dni. Np. w starożytnym Egipcie tydzień liczył 10 dni. W Biblii są opowieści, z których wynika, że Hebrajczycy, którzy właśnie wydostali się spod niewoli egipskiej musieli przyzwyczaić się do siedmiodniowego tygodnia - Bóg zsyłał Izraelitom mannę przez 6 kolejnych dni, a siódmego dnia manny nie było.
Z kolei w starożytnym Rzymie popularny był tydzień ośmiodniowy. Przez 7 dni czynne były urzędy, a ósmy z kolei był dniem targowym. Taka sytuacja miała miejsce do początków pierwszego stulecia nowej ery. Definitywnie kres tym praktykom położył w 321 roku cesarz Konstantyn Wielki, który przyjął chrześcijaństwo, ale jednocześnie wydał dekret zmieniający w chrześcijaństwie święcenie soboty na święcenie niedzieli.
W czasie Rewolucji Francuskiej próbowano wprowadzić dziesięciodniowy tydzień. Niestety próba nie powiodła się. Także w Związku Sowieckim wprowadzono w ramach walki z cerkwią, w latach 1929-1940 zmianę, najpierw na pięciodniowy, a następnie na sześciodniowy tydzień. Po tym okresie przywrócono tydzień siedmiodniowy.
Jak biedronka zgubiła kropki
W poniedziałek bardzo rano
Pierwsza kropka wpadła w siano.

Drugą kropką wiatr we wtorek
Grał w siatkówkę nad jeziorem.

W środę kos dał swoim dzieciom
Do zabawy kropkę trzecią.

W czwartek czwarta z siedmiu kropek
W świat ruszyła autostopem.

Piąta kropka w piątek rano
Wpadła w studnię cembrowaną.

Szóstą kotek wziął w sobotę
I nie oddał jej z powrotem.

A siódma przy niedzieli
Spadła w mieście z karuzeli.
Chotomska Wanda
Rożnie jest także ustalony dzień odpoczynku.  
W judaizmie dniem celebracji, która przypominała o odpoczynku Stwórcy po pracy nad światem był szabat, czyli sobota. W chrześcijaństwie czczono niedzielę, na pamiątkę zmartwychwstania Jezusa. W islamie dniem świętym miał zostać piątek.
 W trakcie Modlitwy Eucharystycznej kapłan modli się słowami: "Dlatego stajemy przed Tobą i zjednoczeni z całym Kościołem, uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego." ( Jednak przecież każdy powie, ja zresztą też, , że tydzień rozpoczyna się od poniedziałku)
Zgodnie z tym niedziela jest pierwszym dniem tygodnia, czyli siódmym dniem jest sobota. Biblia Tysiąclecia mówi:"W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty" (Księga Wyjścia, rozdział 20, werset 11).
Co najmniej do V wieku sobotę świętowali pierwsi chrześcijanie, a zamienił ją na niedzielę podczas soboru w Nicei cesarz Konstantyn – na »dzień słońca« (sunday w j. angielskim), pierwszy dzień tygodnia.
Uznawanie niedzieli za pierwszy dzień widać w kalendarzach amerykańskich, w których tydzień zaczyna się od zaznaczonej na czerwono niedzieli, a dopiero po niej są poniedziałek, wtorek itd. U nas, w kraju raczej chrześcijańskim, tydzień w kalendarzu zaczyna się zazwyczaj w poniedziałek. Dlaczego?
W polskich nazwach dni tygodnia kryje się potwierdzenie prymatu niedzieli. Poniedziałek – oznacza „po niedzieli”, wtorek (po wtóre, po drugie) – jest drugim po niedzieli. Środek tygodnia wyznacza środa, czwartek jest czwartym po niedzieli, a piątek – piątym, również po niedzieli. Czyli że niedziela jest pierwsza.
Jednak poniedziałek... też jest pierwszy!
Wyznacza to norma ISO 8601. Według niej tydzień zaczyna się właśnie od poniedziałku, a kończy na niedzieli. ISO 8601 to międzynarodowa norma określająca, jak zapisywać daty i czas. I ta właśnie norma jest stosowana w powszechnym porządku tygodnia. Niedziela jako dzień odpoczynku następuje więc po sześciu dniach pracy. W naszych kalendarzach na czerwono jest oznaczona jako ostatni dzień w tygodniu.
I to dlatego w poniedziałkowy poranek mówimy „znowu poniedziałek”. Od poniedziałku zaczynamy liczyć dni do weekendu zwieńczonego niedzielą. I nad niuansami związanymi z kolejnością dni się nie zastanawiamy...
Jednak gdyby brać pod uwagę teologiczne tradycje, wbrew biblijnym przekazom, tydzień zaczynałby się od wypoczynku, a nie od pracy. A przecież na odpoczynek powinniśmy zasłużyć.
Ta niejasność stała się tematem homilii papieża Benedykt XVI w trakcie Mszy Świętej Wigilii Paschalnej 23 kwietnia 2011 roku.
Tłumaczy to również ks. Andrzej Przybylski w „Ukradzione niedziele”.
Także ciekawa jest historia nazw tygodnia.
O tym utkam opowieść innym razem.
Tydzień
Poniedziałek - nie nowina, 
nowy tydzień rozpoczyna.

Wtorek drugi jest w kolejce
I ma pracy pełne ręce.

Środa czasu nie marnuje,
co podarte - zaceruje,
co stłuczone to poskleja,
w środzie cała jest nadzieja.

Czwartek musi zwolnić z tempem,
wyhamować przed weekendem.
Bo gdy czwartek nie hamuje,
Piątek lekko się stresuje.

Piątek dopnie każdy guzik,
żeby poczuć pełny luzik,
i gdy przyjdzie już sobota,
móc zapomnieć o kłopotach.

A sobota? A sobota
chodzi z głową w papilotach.
Usta szminką umaluje
Wielkie wyjście się szykuje!

Zaś niedziela proszę pana
chodzi potem niewyspana.
Lekka chandra ją dopada,
bo się poniedziałek skrada.

Poniedziałek - nie nowina,
nowy tydzień rozpoczyna….
znalezione w Internecie