Idealny dzień i nie tylko...

DZIECIŃSTWO

Kiedy byłam mała,

otwierałam ramiona..

pędziłam jak strzała

.. radością natchniona..

przez łąki ukosem,

bujne od zieleni..

.. stopy moje bose,

dotykały ziemi..

czułam wiatr na twarzy..

..i radość istnienia..

świat był pełen marzeń,

wszystkich do spełnienia..

Jeszcze mam dziś w oczach

tę falę gorąca..

ciepły wiatr we włosach

przestrzeń, pełną słońca..

.. zapach sercu drogi

pieczonego chleba..

.. tylko, moje nogi

.. nie mogą tak biegać...

Anna Wojdecka

Mój idealny dzień? Był już niejeden. Ten o którym pamiętam dzisiaj, miał miejsce parę... no kilkanaście, lat temu w pewną, deszczowo - słoneczną sobotę. Rano nic nie zapowiadało, że taki będzie. Gdy tylko się obudziłam, wyszłam do mojego Ogrodu, aby poczuć pod stopami trawę pokrytą perełkami rosy. Jednak jak spojrzałam na niebo, straciłam humor. Ogromne, ciemne chmury przysłoniły niebo i po chwili także na twarzy poczułam krople wody, które perełkami na pewno dla mnie były. Przecież to miał być mój dzień, na który czekam zawsze od każdego niedzielnego popołudnia. A idealny, ponieważ tego dnia miałam zostać w moim Domu i Ogrodzie tylko z Kajtkiem. Niebo jednak jeszcze przed południem zlitowało się i postanowiło uśmiechnąć się do mnie. Kajtek też odzyskał humor, bo już myślał, że dane nam będzie całe popołudniu spędzić w Domu.

Czas minął nam jednak zbyt szybko i to bez telewizora, komputera, a za to z piłką, grą planszową, wycinankami... Jedynie jak byliśmy w Domu, to włączaliśmy radio.

Dlaczego to teraz takie dziwne? Dzieci dorastające w czasach rozwoju technologicznego w większości nie są zainteresowane męczącymi zabawami na świeżym powietrzu, czy też wykonywaniem prac ręcznych. O wiele lepiej czują się na kanapie przed telewizorem lub zamknięci we własnym pokoju, surfując po sieci czy wysyłając SMS-y.

Nie chciałabym wyjść na (starą) nudziarę, która powtarza:

"A za moich czasów... ". Jednak tak naprawdę od ubiegłego wieku wiele się zmieniło. Świat nagle zrobił milowy krok do przodu, a ludzie oddalili się od siebie. Komputery, komórki niby ułatwiają kontakt, ale tak naprawdę utrudniają, bo same słowa to za mało, aby się porozumieć.

Ostatnio ponownie spojrzałam na moich bratanków. Niestety wrażenie, że wciąż są małymi chłopcami rozprysło się na kawałki. Oczywiście są dla mnie jeszcze chłopcami, ale czy tymi słodkimi i niewinnymi? Współczesne dzieci dorastają znacznie szybciej niż poprzednie pokolenia. Nie wiem jednak, czy jest to powód do radości.

Dziecięca otwartość na świat, spontaniczność i radość życia są coraz rzadsze. Natomiast dla rodziców beztroska zabawa z dziećmi jest przyjemnością prawie niedostępną, że staje się bezcenna.

Ludzie urodzeni 40-50 lat temu lub wcześniej dzieciństwo przeżywali w tradycyjny sposób: biegali po podwórku, grali w piłkę, wspinali się na drzewa, bawili się w chowanego, szaleli na rowerach. Cały wolny czas spędzali aktywnie, ale także dlatego. Może dlatego, że nie mieli zbyt wielu innych możliwości?

Może i czasem dzisiejsze dzieci posiadają większą wiedzę, znają języki. Są bardziej ukierunkowane na zdrowie, ekologię, klimat.... Ważne jest dla nich, aby nie marnować energii. Ale czy chociaż potrafią nazwać rośliny rosnące dookoła nas, tak jak to umiały poprzednie pokolenia? Współczesne dzieci pozbawione są kontaktu z naturą, rzadko bawią się na łonie przyrody. Przyczyną tego jest nie tylko utrata otwartych przestrzeni, komputery, Internet, pandemia.... To rodzice obawiają się zostawić dzieci na podwórku bez opieki. To wszystko sprawiło, że dzieci straciły bezpośredni kontakt z naturą. Teraz, gdy cały, no prawie cały, świat podejmuje kroki w sprawie ochrony przyrody, to nasze dzieci starają się nas nauczyć podstaw ekologii. I tak się zastanawiam, jak to jest możliwe. Przecież często nie mają praktycznego pojęcia co starają się nam przekazać. Wiedzę mają teoretyczną. Zupełnie odwrotnie, jak to było, gdy ja byłam mała.

Czas ucieka, płynie nie czeka

Czas ucieka, płynie nie czeka,

Nie powróci już nic,

Nie powrócą zabawy z przedszkola,

Nie powrócą beztroskie lata z podstawówki,

Nie powrócą pierwsze miłości z gimnazjum,

Nic już nie powróci

Minęło, zniknęło, odpłynęło,

Bo czas ucieka, płynie nie czeka

Znalezione w Internecie

Oczywiście nic nie poradzimy na to, że świat wciąż się zmienia, idzie do przodu. Tak powinno być. Ale czy to jest takie do końca dobre? To prawda, że współczesne dzieci i młodzież o wiele sprawniej poruszają się po klawiaturze komputera czy telefonu komórkowego, niż po boisku czy podwórku. Dobrze sobie radzą z urządzeniami technicznymi, ale mają problem z pracami manualnymi. Dlatego z rozczuleniem wspominam dawne urodziny i imieniny, gdy dostawałam od bratanków laurki, a raz nawet obrazek przedstawiający naszą trójkę.

Moje chłopaki czasem dawały się namówić na oderwanie od tych wynalazków XXI wieku. I to raczej oni, gdy wyznaczony czas na konsole, Internet się skończył, prosili mnie o grę w piłkę. Najczęściej chcieli kopać piłkę. Wówczas naprawdę myśleli, że również mam te kilkanaście lat i jestem równie sprawna silna. Kajtek potrafił  porządnie kopnąć piłkę. Czego się jednak nie robi dla dzieci, chociaż często potem wszystko boli. Na szczęście ale czasem udawało się ich przekonać do piłki ręcznej, w której rzadko mnie pokonywali.

Dzieci powinny spędzać czas w parku, w lesie... Obserwować otaczający je świat, a im dokładniej będą go obserwować świat, tym bardziej stanie się on dla nich ciekawy, pełen sekretów i niespodzianek. Jeżeli usłyszą koncert świerszczy, poczują zapach lasu... to świat stanie się dla nich jeszcze piękniejszy. Tak zdobytej wiedzy nie znajdą w żadnych podręcznikach.

Moim dorosłym synom (ja napisałabym to moim bratankom)

Poszybuję z wiatrem na skrzydłach marzeń

złocistym pyłkiem

osiądę na płatkach róży

w oczekiwaniu

na pierwszy promyk słońca

pozbieram krople rosy

konwaliowym dzbanuszkom

o poranku

zaśpiewam z ptakami

pieśń o miłości

mojej miłości

która jest wieczna i w gwiazdach zapisana.

Basia Wójcik

No tak, miało być o moim idealnym dniu, a skończyło się jak zwykle.... Czasem nie potrafię trzymać tylko jednej sroki za ogon.