Pisanie utkane ze wspomnień

Biała kartka

Choć poeta ze mnie marny,
w kilku wierszach chcę ogarnąć,

to, co było kiedyś najpiękniejsze.

Już powoli myśli zbieram,
płomień świecy sennie mruga,
a przede mną kartka jeszcze pusta.
Więc jak, no jak,
jak mam w piosence zmieścić małej
dzieciństwo, młodość, życie całe.
Więc jak, no jak,
jak mam w refrenie zamknąć chwile
i miejsca, w których piłem.
Małe smutki, wielkie żale
leżą w kącie zapomniane –
nie ma dla nich miejsca w tej piosence.
Były gesty, były chwile,
byli ludzie jak motyle –
o nich chciałbym pisać najgoręcej.
Więc jak, no jak,
jak mam w piosence zmieścić małej
dzieciństwo, młodość, życie całe.
Więc jak, no jak,
jak mam w refrenie zamknąć chwile
i miejsce, w których kiedyś byłem.

Seweryn Krajewski

Od czego powinnam dzisiaj zacząć? Tyle jest tematów, o których już pisałam. I tak jak w tej piosence chciałabym ogarnąć, to, co było, ale i jest najpiękniejsze. Ponownie chciałabym zmieścić tutaj dzieciństwo, młodość, życie całe... Małe smutki, piękne chwile nie będą tutaj zapomniane. Moje pisanie było i jest utkane ze wspomnień, marzeń, niezapomnianych dni, poruszających książek, przemykających jeszcze przed oczami obrazów... To one mnie niosą, dają chęć do pisania.

Kiedyś przeczytałam, że należy nauczyć się pisać bez pomysłu, bez powodu i bez natchnienia. Trzeba usiąść do pisania nawet nie mając nic ciekawego do przekazania. Ale czy ja tak bym potrafiła? Chyba nie. Musi być to coś, jak muśnięcie motyla.

Może to być zapach jesieni, skoszonej trawy lub akcji lub floksów. Do dziś pamiętam zapach koperku unoszący się w kuchni mojej babci i wodę kolońską mojego dziadka.

Może to być smak upieczonej przez moją babcię bułki maślanej z masłem, ziemniaków, białego sera, śmietany....

Może to być szum wiatru, śpiew ptaków o poranku, deszcz pukający w parapet, dawno niesłyszana piosenka....

Może to być widok wschodzącego słońca, drzewo kołyszące się na wietrze, motyl przysiadający na brzegu krzesła, uśmiech dziecka,

Wszystko czego doświadczyłam na zawsze w pozostaje. Schowane jest w szufladzie, która czasem niespodziewanie zostaje otwarta.

Czasem, gdy idę ulicą, wędruję parkiem lub innymi urokliwymi ścieżkami, wchodzę do kuchni, sklepu.... to potrafię przystanąć, gdy poczuję coś co przypomina mi rzeczywistość z zeszłego wieku. Wtedy umysł się zawiesza, a ja zamykam oczy i wspominam. Krok po kroku, obraz po obrazie… Klatka po klatce. Staram się zatrzymać obraz, aby nie uciekł. Niestety zawsze umyka, powoli rozpływa się niczym poranna mgła, pozostawiając ulotne wspomnienie.

Niestety zaczynam zapominać. Niektóre ze wspomnień bledną, powoli zanikają. Przykro mi, że nie wszystko już pamiętam tak wyraźnie.

Po tęczy wspomnień wędruję.

Zanurzam się w inną rzeczywistość.

Krople czasu omijam starannie.

Inne światy dotykam aksamitem.

W środku głębokiej nocy.

Cicho kołyszą się westchnienia.

Zbigniew Barteczka

Wspomnienia wywołują pragnienie cofnięcia się w czasie, budzą tęsknotę za czymś, co minęło.

Wszystkich wspomnień nie jestem w stanie zatrzymać. Wspomnienia to chyba najbardziej ulotna rzecz, jaką posiadamy, a którą chcemy za wszelką cenę zachować w pamięci. Staram się jednak uchwycić przynajmniej ich część.

Zdaje sobie bowiem sprawę, że każdy dzień, który zostawiam za plecami był jedyny i niepowtarzalny. To sprawia, że przynajmniej maleńką jego część, tę najważniejszą i najpiękniejszą chciałabym zatrzymać.

Piękne chwile zbyt szybko mijają. Trwają tyle na ile im pozwalamy i póki pamiętamy.

Jednak czy da się pochwycić te wspomnienia, które chce nam ukraść pędzący do przodu świat? Pewnie nie wszystkie. Czasem jednak wystarczy zwolnić, zatrzymać się, usiąść i rozejrzeć się dookoła, posłuchać lub przeczytać coś pięknego, albo po prostu ot tak odpocząć i przywołać to, co nas ostatnio zachwyciło. Potem ponownie można ruszyć w dalszą drogę.

Zatrzymać chwilę

Zatrzymać chwilę ulotną
słowo, gest, spojrzenie...
Zatrzymać chwilę w duszy
może tylko wspomnienie

Zatrzymać by nie uciekła
w sercu na zawsze została
Zatrzymać by w chwilach smutku
ciepłem swoim ogrzała

Pieścić ją czule myślami
Przytulać, w ramionach kołysać
by była wciąż razem z nami
by mogła sobą zachwycać

znalezione w Internecie