Po przeprowadzce

Każdy koniec to początek
Każdy początek daje nadzieję
i kończy to, co było wczoraj.
Przekreśla przeszłość grubą kreską.
Ale nie na zawsze...
Bo pozostają wspomnienia
przypominające do złudzenia
coś kruchego jak mgła
i zarazem trwałego jak paniczny strach.
I może dzięki początkom
doznajemy w życiu trochę szczęścia...
Choć nie zawsze tak jest,
bo na życie składa się wiele części
- te bolesne też.
Ale ważny jest początek,
który daje radość nam.
Ważne, aby umieć złapać wątek
i śmiało pójść w świat.
A wszystko dzięki marzeniom,
które niesie wiatr.
A każdy początek może być spełnieniem
myśli ulotnych jak mgła.
Bo każdy z nas ma marzenia:
te całkiem możliwe i te nie do spełnienia.
Lecz warto w nich trwać,
bo zawsze mogą szczęście dać.
A początek to nic innego
niż nadzieja na lepszy start.
To nowy rozdział życia,
to moment wszystkich skarbów świata wart.
znalezione w Internecie

Po 12 latach na WP znalazłam się tutaj. Długo zastanawiałam się, czy to kontynuować, a raczej zaczynać od nowa. Chociaż wspomnienia z tych minionych lat pozostaną i czasem wrócę do nich przenosząc część starych wpisów do nowych.

Kiedyś uważałam, że dzień bez napisania paru złów. przeczytania kilku stron książki jest dniem straconym. To pozwalało mi się wyciszyć, zamyślić, odnaleźć, spojrzeć na świat z innej perspektywy.

Niestety nasza codzienność nie zawsze to umożliwia i już nie każdy dzień był z pisaniem i czytaniem. W pierwszej chwili, gdy WP ogłosiła zamknięcie również moich zielonych stronek, pomyślałam. że może uda się żyć bez pisania. Niestety, trudno mi opuścić to miejsce, gdzie czasem ktoś zatrzyma się i zostawi swoją myśl. I właśnie tych pozostawionych myśli najbardziej mi żal. A przez tyle lat nazbierało się tego wiele.

Nie będę jednak przenosić moich zielonych stronek. Tylko tak jak wspomniałam czasem (?) przeniosę część starych wpisów do nowych. Na szczęście prawie od początku kopiowałam wpisy. Dlaczego to robiłam? Nie wiem. Może to po prostu nawyk. Nigdy bowiem nie myślałam, że będę musiała się przeprowadzać. Najważniejsze, że te 12 lat pisania mi nie zniknie. A może i ktoś zostawi tutaj swój ślad.

Chociaż zdarza się też, że gołąbek pocztowy przysiądzie na parapecie mojego okna z listem w dziobku. Ale te staromodne, prawdziwe niestety przychodzą coraz rzadziej. Mam jednak nadzieję, że nadal będą.

 Gołąb pocztowy

Biały, szary, brązowy
Przynieś mi wiadomość gołębiu pocztowy.
Powiedz czy ktoś mnie zna, lubi a może kocha.
Lecisz daleko
Dotkniesz skrzydłem nieba
Do aniołów zapukasz, skrzydełkami zastukasz
Pozdrowienia przekażesz
I znów lecisz, bo ktoś na ciebie czeka.
Z wiatrem porozmawiasz
W rzece się popluskasz
Z motylem zatańczysz walca
I lecisz, bo dzień jest krótki a wiadomość życia warta.
Zawirujesz nad topolami
Odpoczniesz pod brzozą
Pobawisz się w chowanego z klonami
I lecisz , bo życie to nie zabawa, a dobra nowina to poważna sprawa.
Pokonasz góry, doliny, niziny
Poznasz nowe światy i piękne krainy
Pocztę dostarczysz
Kamień spadnie ci z serca.....
To nie koniec na dzisiaj gołębiu
To początek codziennego szczęścia.

znalezione w Internecie

Staram się czytać i pisać jak najczęściej.

Chciałabym z każdego dnia wyłuskać spokojną chwilę, aby otworzyć książkę lub wziąć ołówek i kartkę i zapaść się w innym świecie jak w miękkim i szeleszczącym dywanie jesiennych liści. Nawisem mówiąc, a raczej pisząc, lubię jesienią wędrować po takim kolorowym kobiercu.

Piszę, bo lubię. Piszę, bo chcę. Zresztą natchnienie nie czeka aż znajdę odpowiednią chwilę. Natchnienie przychodzi niespodziewanie i nie zostawia ci wyjścia. Muszę więc mieć zawsze przygotowany ołówek i kartkę.

Czytam, bo lubię. Czytam, bo chcę. Lubię znaleźć się w innym świecie, nieraz podobnym do obecnego, jednak różniącym się w każdym stopniu. Czytanie jednak może, a czasem musi poczekać na odpowiednią chwilę.

Czy jednak mogę powtórzyć za Marią Pawlikowską-Jasnorzewską:

Piszę, czytam i palę, wciąż mam oczy niebieskie,
Lecz to wszystko tylko siłą rozpędu.

Chyba nie do końca, bo nie palę, a moje oczy nie są niebieskie.

Pora więc zaczynać.

Przede mną komputer i kubek czarnej i gorącej herbaty.
Za oknem śpiący świat. Spokój, cisza.... Idealne warunki do pisania.
Przede mną świeci niby-kartka, czyli ekran komputera, która czeka na moje słowa. Jednak niezbyt dobrze naśladuje kartkę. Nie można jej zgnieść, podrzeć, poszarpać – jednym słowem wyładować się za to, że nic mądrego i sensownego nie przychodzi mi do głowy.

Dlatego zazdroszczę ludziom którzy ot tak po prostu potrafią pięknie przelać swoje myśli, uczucia i przeżycia na "papier". Piszę już tyle lat i nie przychodzi mi to łatwo. Pewnie się to już nie zmieni' Cóż.... Czasem wydaje mi się, że piszę chaotycznie, chciałabym naraz poruszyć kilka wątków, coś wtrącić. Ciężko utrzymać się w ryzach.

Dziś mogę tylko prosić mojego Anioła Stróża, aby namówił to moje natchnienie, aby mnie nie opuszczało. A ponieważ za oknem zima, a raczej nie zim.
 Anioł zimowy
Na aniele czapka
z ciepłej wełny gore
anioł z gór się urwał
jeszcze przed wieczorem
Niosło go Beskidem
nosiło po lesie
lecz wrócił w Bieszczady
teraz ogrzać chce się
Aniele grudniowy
zimny do połowy
zostań trochę z nami
zagrzej sobie nogi

Aniele styczniowy 
zmiłuj się nad nami  
jeszcze zdążysz poznać
niebieskie polany Na aniele czapka
z anielskim pomponem
anioł chce odlecieć
jeszcze przed wieczorem Dalej jednak siedzi
trochę zagadkowy
czapki z miękkiej wełny
nie zdejmuje z głowy Aniele lutowy
zimny do połowy
zostań jeszcze z nami
już puszczają lody   

Aniele marcowy
zmiłuj się nad nami
zdążysz jeszcze odwiedzić
niebieskie polany Anioł się zasiedział
do następnej zimy
jest taki niebieski
a my się cieszymy Zawsze to z aniołem
raźniej chyba bywa
nawet gdy za oknem
trzyma tęga zima Aniele grudniowy
zimny do połowy
zostań trochę z nami
zagrzej sobie nogi Aniele styczniowy
zmiłuj się nad nami
jeszcze zdążysz poznać
niebieskie polany 

Aniele lutowy

zimny do połowy
zostań jeszcze z nami
już puszczają lody Aniele marcowy
zmiłuj się nad nami
zdążysz jeszcze odwiedzić
niebieskie polany

Stare Dobre Małżeństwo