Jest radość

Radość dla mnie to:

Powroty do mojego Domu

Poranne promienie słońca

Książek czytane

Pocztówka lub tradycyjny list

Widok z mojego okna

Zapach jesiennych ognisk

Piękne wschody i zachody słońca

Szum potoku górskiego

Znalezienie na dnie plecaka rzeczy, którą już opłakałam

Błękitne niebo

Ciepłe skarpetki po powrocie do domu

Czarna herbata z rana.

Smak pierwszych truskawek.

Chwila dla siebie

Stąpanie boso po zroszonej trawie

Zapach lasu o poranku

Wiatr we włosach

Zapach akacji, konwalii, bzów...

Wiosenna, seledynowa zieleń drzew

Chwila z książką

Zapach letniego wieczoru

Stukot deszczu w parapet

Wiejący wiatr za oknem

Tęcza po deszczu

Śpiewające ptaki o poranku

...

Mogłabym tak jeszcze długo wymieniać.

Bo czym właśnie jest radość? Co ją nam daje? Nie jedna osoba miałaby długą listę, która zapewne nigdy się nie skończy. I w większości będą to drobnostki, błahe sprawy.

Najchętniej napisałabym, że radość sprawia mi święty spokój.

Co to jest radość?

Niebo przeglądające się kałuży,

Ciepły wiatr ,co nam pomaga iść do przodu,

Promień słońca budzący nas rano:

Każdy napotkany uśmiech,

Na nic figle, na nic psoty

Od samego rana!

Dalej, żwawo do roboty,

Laleczko kochana!

Słyszysz, jak to zegar stary

Gderze na kominku?

Wiesz, co mówi?... Kto próżnuje,

Ten niewart spoczynku!

Słuchaj tylko, jak to gada:

— Tik-tak! - Tik-tak — dzieci!

Nie marnujcie żadnej chwilki,

Póki słonko świeci!

Kto chce słodkie jeść jagody,

Niech grządkę opiele!

Pójdź, przyniesieni kwiatkom wody.

Wyrwiemy złe ziele!

Niechaj pracę naszą czuje

Ta ziemia kochana!

Wstyd, gdy na wsi kto próżnuje,

Dana, moja dana!

Joanna Kulmowa

Radość można znaleźć przede wszystkim u dzieci.

Jako dzieci beztrosko bawiliśmy się z rówieśnikami, podróżowaliśmy w krainę marzeń, Nie przejmowaliśmy się troskami dorosłego świata. Uśmiech nie schodził nam z twarzy, nogi same podskakiwały… A potem, z biegiem lat stało się to jakby trudniejsze.

Gdy dorastamy radosne dziecko, które w nas mieszka kurczy się i chowa w najgłębszym zakamarku naszej duszy. Jest opuszczone i zapomniane. Tylko czasem pozwalamy mu wyjrzenie na świat, jednak takie chwile trwają krótko i są sporadyczne.  Jak tylko pozwolimy sobie na chwilę zapomnienia, to zaraz dają o sobie znać wyrzuty sumienia. Nie wypada się tak zachowywać, należy zachować powagę.  W ten sposób zabijamy w sobie spontaniczną radość życia. Zapominamy to, czego nauczyliśmy się w dzieciństwie. W naszym zabieganym życiu nie mamy czasu, aby zatrzymać się i wsłuchać w cichutki głosik, który czasami stara się powiedzieć o swoich potrzebach.

A to błąd, bo przecież każdy potrzebuje chwili oderwania się od rzeczywistości, wsłuchania się w nasze wewnętrzne dziecko.

Każdy z nas, gdzieś głęboko chowa w sobie uczucie radości..

Może warto więc troszkę oderwać się od codzienności i zaszaleć, zrobić coś co sprawi nam dużo radości.

Kiedy ostatni raz rozmawialiśmy z tą istotka, która w nas mieszka? Kiedy zabraliśmy ją na spacer po wiosennej łące?

Nowa radość przenika serce

świeżym zapachem liści

i leśnym echem ptaków

jesteś

wtopiony w poranną rosę

mojej radości

rozkwitającej pod dotykiem warg

spoglądasz śmiało

rozkładając wiosenną szczerość

na białych płatkach jabłoni

bo tylko taka szczerość

nie zmienia jasnych barw

czekasz

na kolejny kwiat ofiarowany światu

w radości tak jasnej jak kępy stokrotek

zatrzymanych w kadrze

kwietniowego światła.

Basia Wójcik

Kiedyś lubiłam patrzeć na moich jeszcze małych bratanków, którzy z radością biegali wszędzie tam, gdzie się dało i próbowali  dotrzeć tam gdzie nie wolno. Może właśnie dzięki nim nie zapomnę o tej dziecięcej radości? Radości ze wszystkiego, z każdej najmniejszej rzeczy. Staram się dostrzegać to, obok czego inni przechodzą nie widząc, nie słysząc, nie czując.

Radość to takie dziwne uczucie, które lubi być i znikać. Przychodzi, kiedy i jak chce, zazwyczaj na krótko. Dlatego wiem, że warto się z nim zaprzyjaźnić i zatrzymać jak najdłużej, gdy się pojawi.

Jednak tego uczucia radości nie byłoby, gdybym nie znała tego co znaczy lęk, poczucie bezradności czy przygnębienie.  W przeszłości często dostawałam od życia daje po głowie. Wówczas przysiadałam na zakręcie mojej drogi i patrzyłam jak świat przebiega obok mnie. I gdybym nie wynajdowała sobie małych radości, to byłoby jeszcze trudniej.

Radość pojawia się czasami podczas picia porannej herbaty, patrzeniu na świat za oknem, na samotnym spacerze... Radość często zaskakuje mnie i sprawia, że życie odsłania przede mną swoje najpiękniejsze oblicze.

RADOŚĆ

Znam twoją radość

dostrzegam nawet drobiazgi

iskierki w twoich oczach

że się udało

że rosa nie opadła za wcześnie

że słońce wstało czerwone

że wiatr nie strącił liści

że niebo zrodziło chmury

że pole zaorane pachnie

że trawy trwają wiecznie

że kamienie nieruchome mówią

znam twoją radość

lepiej niż ktokolwiek.

Basia Wójcik

Teraz jest wiosna, czyli czas na odczuwanie radości.

Nadal jestem zauroczona każdą napotkaną biedronką, każdym rozwijającym się kwiatkiem i listkiem. Za parę dni rozwiną się nowe kwiaty i świat zabarwi się innymi, równie radosnymi kolorami. W sercu robi się cieplej, gdy za oknem budzi mnie śpiew ptaków, a słońce na dzień dobry muska mnie lekko po policzku. Chcę znowu fruwać nad chmurami, chcę realizować swoje marzenia. Cieszy mnie wszystko ciepły deszczyk, szaruga, burza...

I jak kiedyś, ktoś dawno nie piszący, powiedziałabym "jest radość".

Ważne jest zatem to, że jestem tu i teraz. Cóż wiem że nadejdzie dzień smuteczków, ale po co teraz o tym myśleć.

Nie należy wszystkiego brać na serio. Nie jesteśmy tu za karę. Życie jest po to, aby odczuwać radość, aby cieszyć się tym co nas spotyka.

Widziałam radość w twoich oczach

dwie błyszczące iskierki

w których odbija się płomień świecy

tak cieszą się ludzie

dla których wiatr to szum za oknem

a płatki śniegu to baśniowe dary

oczekiwanie- spełnienie

i znów oczekiwanie

jak muśnięcie- dotyk czyjegoś serca

o barwie świeżego śniegu

radość jak ptak

przycupnęła na świerku

zapalonymi lampionami dobrych myśli

potem usiadła na ramieniu

by pozostać w domu

w którym będzie jej ciepło

bo radość często puka

w otwarte drzwi

w których odbija się zawsze błękitne niebo.

Basia Wójcik