Majowe święto

O maluchach

Tylko maluchom nie nudziło się w czasie kazania

stale mieli coś o roboty

oswajali sterczące z ławek zdechłe parasole z zawistnymi łapkami

klękali nad upuszczonym przez babcię futerałem jak szczypawką

pokazywali różowy język

grzeszników drapali po wąsach sznurowadłem

dziwili się że ksiądz nosi spodnie

że ktoś zdjął koronkową rękawiczkę i ubrał tłustą rękę

w wodę święconą

liczyli pobożne nogi pań

urządzali konkurs kto podniesie szpilkę za łepek

niuchali co w mszale piszczy

pieniądze na tacę odkładali na lody

tupali na zegar z którego rozchodzą się osy minut

wspinali się jak czyżyki na sosnach aby zobaczyć

co się dzieje w górze pomiędzy rękawem

a kołnierzem

wymawiali jak fonetyk otwarte zdziwione "O"

kiedy ksiądz zacinał się na ambonie

---- ale Jezus brał je z powagą na kolana

ksiądz Jan Twardowski

Pierwszą połowę maja spędziłam w moim Domu. Jest tak jak sobie wymarzyłam: cicho, spokojnie, blisko natury. Bez końca patrzyłam na widok świeżej zieleni, czułam ciepło słońca i zapach rozkwitających kwiatów. Każdego, co prawda jeszcze chłodnego poranka. a raczej już dużo wcześniej, budził mnie śpiew ptaków, który przywoływał beztroskie myśli.

Na szczęście Pani Zima nie dała już znać o sobie. A przecież pamiętam, gdy w pierwsze dni majowe za oknem robiło się biało. Kiedy widziałam kwiaty kasztanów, pachnących bzów i niebieskich niezapominajek przykrytych białą kołderką. Mam jednak nadzieję, że Pani Wiosna zadomowiła się już na dobre i nie da nawet spojrzeć na świat swojej najstarszej siostrze. 

Zapewne jak dla każdego i dla mnie maj jest jednym z najpiękniejszych miesięcy. 

Napływają nie tylko wspomnienia o maturze, ale i komunii świętej.

Dopiero po latach z nostalgią i sentymentem wracamy do tamtych majowych dni. . Cieszę się, że mogę pozostawić kolejną pamiątkę na czas, kiedy mnie tu już nie będzie...

Pamiętam, że tak "niedawno" moi bratankowie przyjmowali ten sakrament. Nie chce mi się wierzyć, że czas tak szybko umyka.

Jak zawsze wracam też myślami do kościoła, który kiedyś był moim parafialnym. Teraz już tego malutkiego budynku nie ma. Na jego miejscu powstał nowy, zdecydowanie większy. W międzyczasie niedaleko mojego Domu wyrosła nowa, mała parafia, która teraz jest mi najbliższa.    

Ale wracając do tematu.

Ten dzień powinien zapisać się z dobrej strony w pamięci każdego dziecka.

Pierwsza Komunia Święta to nie tylko ważne przeżycie duchowe, ale niestety również finansowe. Coraz częściej niestety przypomina wystawne wesele. Teraz od talerzyka w restauracji zapłacimy 200zł.

W ubiegłym wieku (jak to brzmi:((() wystarczał rodzinny obiad… 

Tak

Pierwsza Komunia z białą kokardką

jak w śniegu z ogonem ptak

ufaj jak chłopiec z buzią otwartą

Bogu się mówi - tak

Nie rycz jak osioł, nie drżyj jak żaba

wytrwaj choć nie wiesz jak

choćby się cały Kościół zawalił

Bogu się mówi - tak

Miłość zerwaną znieś jak gorączkę

z chustką do nosa w łzach

święte cierpienie pocałuj w rączkę

Bogu się mówi - tak

ksiądz Jan Twardowski

Mała Dziewczynka jeszcze dziś pamięta ten dzień.

To był słoneczny i bardzo ciepły środek maja.

Mała Dziewczynka  z radością i ciekawością czekała na ten dzień. Może trudno w to dzisiaj uwierzyć, ale obyło się bez krawca, fryzjera i dużego przyjęcia. Było skromnie, ale jakże rodzinnie.

Mama Małej Dziewczynki zawsze miała (i nadal ma) dobry gust i w uszytej przez nią skromnej sukience Mała Dziewczynka czuła się bardzo elegancko. Do dziś pamięta biały materiał z kwiatowymi wypustkami. Jej cienkie, niesforne, mysie włosy zostały lekko podkręcone przez Mamę i Babcię i ozdobione wiankiem ze świeżych kwiatów. 

Prezentów prawie nie było. Mała Dziewczynka została obdarowana tylko przez rodziców chrzestnych. I nie były one drogie. A jednak ten dzień głęboko zapadł jej w pamięci.

Przyjęcie odbyło się w Domu Małej Dziewczynki. Obiad i podwieczorek przygotowane były własnoręcznie przez Mamę i Babcię.

Dla Małej Dziewczynki najważniejsze było, że cała jej rodzina mogła z nią świętować ten dzień. Mała Dziewczynka pamięta również uczucie ulgi, gdy nareszcie mogła przebrać się założyć bluzeczkę i krótkie spodenki, aby z innymi dziećmi normalnie się pobawić. Z tamtych dni pozostało jej tylko parę czarno-białych zdjęć.

Do tej jednak pory Mała Dziewczynka patrzy jednak na nie z rozrzewnieniem i łezką w oku. Spogląda na dumnych Dziadków, uśmiechniętą Ciocię, Wujka... Ich już nie ma wśród nas, jednak w jej sercu pozostaną na zawsze. Patrzy na tą małą drobną  dziewczynkę stojącą w ostatnim rzędzie, jedyną schowaną za świecą. Nie może uwierzyć, że to ona, chociaż dokładnie pamięta moment, kiedy robiono tą fotografię.

Trzy pytania z dnia Pierwszej Komunii Świętej trzeba sobie stawiać przy drugiej, dwudziestej, siedemdziesiątej, sto pięćdziesiątej i ostatniej Komunii Świętej.

Kto przychodzi?

- Pan Jezus.

Do kogo przychodzi?

- Do mnie.

Dlaczego przychodzi?

- Żebym był lepszy, kochał ludzi i wszystkim służył".

Ks. Jan Twardowski

Teraz Mała Dziewczynka zastanawia się tylko, czy dzieci nie powinny przystępować do Pierwszej Komunii, gdy skończą przynajmniej 12 lat. Przed I wojną światową dzieci przystępowały do komunii w wieku 13 – 15 lat. Jednak potem papież Pius X obniżył go do 8 – 9. Jej zdaniem dziecko idące do komunii ono niewiele rozumie z samego faktu przyjęcia sakramentu. Dzieci gubią w tym wszystkim sens. Nie czekają na Pierwszą Komunię jako na ważną uroczystość duchową.

Dla dzieci jest to przede wszystkim wyuczenie się i zdanie podstawowych przykazań, prawd, regułek…., których do końca niestety nie rozumieją. Czy to ma sens? Zwłaszcza, że przygotowania do uroczystości dotyczą tego jak dzieci będą ubrane, jakie dostaną prezenty, gdzie i za ile urządzić przyjęcie….? Czyli wszyscy skupiają się na tym co jest zewnętrzne i mało znaczące dla tego sakramentu. Ojciec Święty Jan Paweł II roku napisał w liście do dzieci: "Drodzy przyjaciele, niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia Pierwsza Komunia Święta".

Niestety, ale dzisiaj zapomina się o wartości Pierwszej Komunii. Dla wielu nie jest to już przeżycie duchowe, ale zwykłe targowisko próżności. Niektórzy teraz nawet nie chcą być rodzicami chrzestnymi, bo to w przyszłości wiąże się przede wszystkim z dużymi wydatkami. Do tego często dochodzi do sytuacji, że chrzestny widzi dziecko tylko kilka razy w życiu i za każdym razem wiążę się to z prezentem. A przecież rola chrzestnego miała być i jest przecież inna. Kiedyś naprawdę był to zaszczyt.

A teraz….Ale o tym może innym razem.

Owszem wszyscy naokoło mówimy i tłumaczymy, że wartość prezentu nie ma wielkiego znaczenia. Jednak jak ma to zrozumieć dziecko, skoro dookoła inni mają obiecane coś o wiele droższego? Dlatego zazdroszczę synowi Basi (chociaż za nic nie oddałabym wspomnień o mojej Komunii), który w prezencie otrzymał od niej życzenia:

W dniu I Komunii świętej

Piszę ten wiersz Synku dla Ciebie

Dziś w najpiękniejszy życia dzień

Bo nasze święto na ziemi i w niebie

Szczęścia połączył tajemniczy cień.

W Twoim sercu sam Bóg zagościł

Jesteś podobny do wspaniałej świątyni

Przyjaźń z Bogiem - tak będzie najprościej

Wtedy życie pięknym uczynisz.

Bądź zawsze dobry, Synku kochany

Kochaj Jezusa i Matkę Jego,

Tyś Jego dzieckiem umiłowanym

Przyjmuj Go zawsze do serca swego.