Pochwała lenistwa???

Kiedy będę mieć forsy jak lodu

Kiedy poznam rozkosze zamęścia

Czy przybędzie mi trochę rozumu

Trochę szczęścia...

Gdy się wdrapię na szczyt tego świata

Poznam jego i czary i mary

Czy przybędzie mi trochę nadziei

Trochę wiary...

A tymczasem leżę pod gruszą

Na dowolnie wybranym boku

I mam to, co na świecie najświętsze

Święty spokój...

A tymczasem leżę pod gruszą

A świat obok płynie leniwie

I niczego więcej nie pragnę

Wręcz przeciwnie...

Gdy zasłużę na zbrodnię i karę

Kiedy wygram, co jest do wygrania

Czy się będą mi starzy znajomi

Jeszcze kłaniać...

Gdy wybiorę się w podróż do nieba

Gdy mnie złożą w ostatnie pudełko

Gdy przypomni się kamyk zielony

Stare szkiełko...

A tymczasem leżę pod gruszą...

Magda Czapińska

Każdy z nas marzy, żeby od czasu do czasu poleżeć pod gruszą na dowolnie wybranym boku. I nie ma w tym nic złego. Każdemu potrzebny jest odpoczynek. Zwłaszcza teraz, gdy dookoła panuje niemiłosierny upał. 

Jednak ostatnio przeczytałam, że wśród nas jest coraz więcej osób, które nie potrafią odpoczywać. A przecież dobry odpoczynek jest podstawą naszego prawidłowego funkcjonowania. Nasz organizm każdego dnia zużywa wiele energii, żeby uporać się z codziennymi problemami.

Pochłonięci pracą, z milionem spraw do załatwienia, ciągle w biegu, w poczuciu wiecznego niedoczasu zapominamy, że potrzebujemy chwili wytchnienia. A przecież nikt z nas nie jest ze stali. Jednak nie myślimy o tym, a wręcz przeciwnie.

Śpimy krócej niż nasi dziadkowie, a przecież sen to podstawowy sposób odpoczynku. Długotrwały brak snu może prowadzić do poczucia zmęczenia i przejawia się często w zaburzeniach nastroju, braku koncentracji. Kiedy w ciągu dnia dopada nas senność, to może warto przeznaczyć parę minut na drzemkę? Jeżeli mam taką możliwość, która niestety zdarza się bardzo rzadko, to po obiedzie staram się zrobić kwadrans sjesty. To na naprawdę pomaga, dodaje energii, ale taki odpoczynek w ciągu dnia nie powinien trwać zbyt długo.

Gdyby Isaac Newton nie wylegiwał się pod drzewem, nigdy nie odkryłby prawa ciążenia!

Leń

Na tapczanie siedzi leń,

Nic nie robi cały dzień.

"O, wypraszam to sobie!

Jak to? Ja nic nie robię?

A kto siedzi na tapczanie?

A kto zjadł pierwsze śniadanie?

A kto dzisiaj pluł i łapał?

A kto się w głowę podrapał?

A kto dziś zgubił kalosze?

O - o! Proszę!"

Na tapczanie siedzi leń,

Nic nie robi cały dzień.

"Przepraszam! A tranu nie piłem?

A uszu dzisiaj nie myłem?

A nie urwałem guzika?

A nie pokazałem języka?

A nie chodziłem się strzyc?

To wszystko nazywa się nic?"

Na tapczanie siedzi leń,

Nic nie robi cały dzień.

Nie poszedł do szkoły, bo mu się nie chciało,

Nie odrobił lekcji, bo czasu miał za mało,

Nie zasznurował trzewików, bo nie miał ochoty,

Nie powiedział "dzień dobry", bo z tym za dużo roboty,

Nie napoił Azorka, bo za daleko jest woda,

Nie nakarmił kanarka, bo czasu mu było szkoda.

Miał zjeść kolację - tylko ustami mlasnął,

Miał położyć się - nie zdążył - zasnął.

Śniło mu się, że nad czymś ogromnie się trudził.

Tak zmęczył się tym snem, że się obudził.

Jan Brzechwa

Wielu z nas po pracy układa się wygodnie na kanapie przed telewizorem. I tak, niczym leń z wierszyka Jana Brzechwy, który nic nie robi cały dzień, spędza wieczór lub nawet cały weekend. Po powrocie do pracy jesteśmy dalej zmęczeni. Dzieje się tak dlatego, że nie wszyscy umiemy odpowiednio się lenić.

Coraz więcej osób jeździ na rowerze, ćwiczy na siłowni czy biega. I bardzo dobrze, bo wysiłek fizyczny to niezły pomysł na chwilę próżniactwa, ale pod warunkiem, że zapomnimy o swoich zwyczajach z pracy. Bo nie o to przecież chodzi, żeby się znowu ścigać, choćby samemu ze sobą i bić jakieś tam rekordy.

Wyczytałam gdzieś, że: nadmiar wysiłku oraz stres skracają życie, należy więc leniuchować w odpowiedni sposób.

Co z tego wynika? Lepiej poleżeć sobie w hamaku patrząc w niebo, a potem pospacerować, niż brać udział w maratonie czy wspinać się na szczyty górskie.

Wtedy nasze szanse na długie życie wzrastają niepomiernie.

NADMIAR SNU MĘCZY,  ZBYT DŁUGI ODPOCZYNEK ROZLENIWIA, STAJE SIĘ CIERPIENIEM

Często podczas odpoczynku nie wyłączamy telefonu komórkowego w obawie, że coś może nas ominąć, że stracimy kontrolę nad sytuacją.... Jednak z drugiej strony na co dzień cierpimy na nadmiar informacji, jesteśmy wręcz nimi przytłoczeni. Marzymy o ciszy, ale nie podejmujemy w tym celu żadnych kroków.

Często nie wykorzystujemy naszych urlopów bojąc się tego co może się wydarzyć pod naszą nieobecność. Przecież jesteśmy niezastąpieni i bez nas a nóż świat się zawali. Kiedy zdarza się nam wolny weekend, nie wiemy, co ze sobą zrobić i… nadrabiamy różne zaległości.

Ja jednak staram się wysypiać, wyłączać telefon, odpoczywać....

Dzisiaj więc panuje u mnie totalne lenistwo. Zamknęłam do szuflady wszystkie sprawy, które mobilizowałyby mnie do jakiegokolwiek działania… Naturalnie jak każdego dnia wstałam wcześnie, ale dzięki temu mogłam się nacieszyć tym pięknym porankiem. W ogrodzie, w promieniach wschodzącego słońca piłam ciepłą herbatkę i z radością witałam nowy dzień. Cieszyłam się tą wyjątkową chwilą, która tak naprawdę była tak zwykła.

Bo przecież widok z tarasu mojego domu należy do najpiękniejszych: jabłonka, buk, świerk, hortensje, prześwitujący pomiędzy drzewami dom sąsiada i niebo. Wszystko to każdego dnia jest inne. Każda pora roku serwuje nam coś nowego. Za każdym razem jak spojrzę przed siebie, to  coś nowego jest dane mi zobaczyć. Dlatego jest to takie zachwycające. Spędzam na co dzień wiele godzin przed komputerem, dlatego czasem zatopienie się w takim widoku jest naprawdę kojące.

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam

Na pierwszej stacji, teraz, tu!

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, bo wysiadam

Przez życie nie chcę gnać bez tchu

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

Gubię wątek i dni

A jakiś bies wciąż powtarza mi, "Prędzej!"

A życie przecież po to jest, żeby pożyć

By spytać siebie, "Mieć, czy być"?

Bo życie przecież po to jest, żeby pożyć

Nim w kołowrotku pęknie nić (pęknie nić)

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

Gubię wątek i dni (wątek i dni)

A jakiś bies wciąż powtarza mi, "Prędzej!"

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam

Na pierwszej stacji, teraz, tu!

Już nie chcę z nikim ścigać się, z sił opadam

Przez życie nie chcę gnać bez tchu

Będę tracić czas, szukać dobrych gwiazd

Gapić się na dziury w niebie

Jak najdłużej kochać ciebie

Na to nie szkoda mi

Zmierzchów, poranków, ni

Nocy, dni

Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę

Gubię wątek i dni

A jakiś bies wciąż powtarza mi, "Prędzej!"

A życie przecież po to jest, żeby pożyć

By spytać siebie, "Mieć, czy być"?

Bo życie przecież po to jest, żeby pożyć

Nim w kołowrotku pęknie nić (pęknie nić)

Magda Czapińska

Na szczęście współczesny świat, aby trochę zwolnić tempo wymyślił filozofię slow. Slow food i fast life jest odpowiedzią na niezdrowy fast food. Filozofia ta obejmuje nie tylko sposób odżywiania się, ale także  styl życia. Bo że warto od czasu do czasu poleniuchować udowodniono już nie raz. Zwalniając, stajemy się bardziej świadomi – siebie, swoich potrzeb, otaczającego nasz świata. Pozwalamy naszemu organizmowi na życie we właściwym dla niego tempie.

Nie śpiewajmy już „niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam”, ale wysiądźmy po prostu na pierwszej stacji, by chwilkę odpocząć.