Święta, święta...

Świt

odwalony kamień

pusty grób

biel płócien

jasność poranka

czyste serce

drzwi otwarte na oścież

radość

życie wciąż nowe

miłość ta sama

zwyczajna i niezwykła

teraz trzeba

pójść do Emaus

czy

spotkam Chrystusa

tyle dróg i zakrętów

na rozdrożach

ludzie

stawiają krzyż …

miłość

dlatego

że grób pusty.

Już za chwilę będziemy obchodzić Święta Wielkiejnocy. 

Jakie będą?

Wielkimi krokami zbliża się najważniejsze w naszej tradycji święto - Zmartwychwstanie. Czas szczególny, kiedy śmierć i nadzieja odrodzenia są odzwierciedleniem tego, co dzieje się w przyrodzie. Nieprzypadkowo Święta Wielkanocne obchodzimy wiosną, kiedy uśpiona jeszcze przyroda, świat po długiej zimie budzą się do życia.

Pamiętam jednak Wielkanoc tą sprzed niecałej dekady, gdy Lany Poniedziałek był równocześnie w Prima Aprilis. Jednak biała, puchowa kołderka nie była żartem. W tamte święta łatwiej było dostać śnieżką niż zostać oblanym wodą. Cały czas sypał śnieg, przykrywając wszystko, co wcześniej wychyliło ciekawie główki z ziemi. Kiedy jednak drzewa zaczęły uginać się pod białymi kołderkami, musiałam przeprosić ciepłe kurtki, które schowałam z nadejściem pierwszych zwiastunów wiosny. Cóż taka zima ówczesnej wiosny była. A takiej zimy brakowało jednak w Boże Narodzenie.

Mam zatem nadzieję, że słoneczne, kolorowe, pełne rozkwitających kwiatów świąteczne dni.

Równonoc wiosenna, to znak nadejścia wiosny, która obejmuje ponownie nad światem, przynosząc nową nadzieję. Ale czy w tym roku Wielkanoc wraz z przyrodą przyniesie nam nadzieję?

Każdy liczy na pełne ciepła i serdeczności spotkanie rodzinne.

Kiedy wszyscy już przybędą zamyka się drzwi na klucz i odgradza od świata zewnętrznego.

Święta stanowią zawsze jasny punkt w naszej szarej codzienność.

Trzy Marie o świcie

pobiegły szukać Miłości

z sercami pełnymi lęku

z obawą, że kamień zbyt ciężki

by go odsunąć

wiedzione promykami słońca

biegły z wonnościami

a Miłość wyszła im naprzeciw

zostawiając w grobie Anioła na świadectwo

...

każdy kamień da się odsunąć

i każdą łzę można otrzeć

i kochać warto

...

pewnie dlatego

biegniemy każdego dnia

z wonnościami serca

nie bacząc na głazy i ciernie...

Nikt tak dobrze nie potrafi zorganizować świąt jak moja mama.

Ten Dom jest moją jedyną ojczyzną, jaką miałam, moją ostoja, moją wyspą na świecie. Jestem do tego Domu przywiązana, do wspomnień, które mi tu towarzyszą. Praktycznie nie ma innego miejsca, gdzie mogłabym żyć. Gdy myślę o wiosennych dniach, gdy ogród zalewają żółte żonkile, czerwone tulipany, o zapachu ognisk przywiewanym przez wiatr, a przywołującym wspomnienia z dzieciństwa, to wiem, że nigdy stąd na dłużej nie wyjadę. Nie opuszcza się przecież kogoś, czegoś co się kocha.

Powroty do Domu są zawsze wzruszające, ale także mają swoje minusy. Wszystko jest znajome, ale z czasem niektóre z nich stają się odległe. Ja tu mieszkałam, chodziłam do szkoły, grałam w piłkę, czekałam na autobus.....

Niestety czas i tutaj nie zatrzymał się. Widok za oknem nie jest ten sam, jabłonka rozrosła się, nie ma już domu i drzew za płotem, wiele osób odeszło, wyprowadziło się, ale za to pojawiły się nieznajome twarze, które już tak nie rozjaśniają się na nasz widok. Czas przyspieszył.

Powrót do Domu jest niczym uścisk kochanych ramion. Zamykanie drzwi jest jak podnoszenie zwodzonego mostu, który odgradza od świata, jego pytań i żądań. Nikt nie może się tu dostać.

Zamykam oczy i próbuję odbyć podróż przez czas, w przeszłość. Chcę powrócić do dziecięcych lat i poczuć to, co czułam wówczas.

Idziesz Panie

w rezurekcyjnej procesji

prowadzonej głosem dzwonów

z chorągiewką w przebitej dłoni

a my za Tobą radośni

że minęła noc i grób pusty

zapewnił nam wieczność.

Ile razy spotkamy Cię teraz

idącego do Emaus

i czy uda nam się w porę rozpoznać

to co najważniejsze?

**************

przecież nasze drogi pokryte są kurzem...

wiersze Basi Wójcik

Niech Zmartwychwstały Chrystus obdarza Nas obfitością łask, przede wszystkim zdrowia i spokoju. Niech da Nam siłę w pokonywaniu trudności i pozwoli z nadzieją spojrzeć w przyszłość...

Alleluja niech wybrzmiewa z głębi Naszych serc.