Adwentowe zamyślenie....

Czas naprawy

Smętny to czas

lecz nie smutny,

Z tęsknym oczekiwaniem

By zastanowić się z dobrym skutkiem

Z głębokim zadumaniem

Nad życia przemijaniem.

Fioletem świat ubarwiony

Zgiełk wycisza i tłumi zamęt

W ciemnościach świecą lampiony

Nastał tęskniący Adwent.

Radosne oczekiwania

Na przyjście świątecznych dni

Wraz z przyjściem Jezusa Pana

W świątyniach „Gloria” brzmi.

Lecz póki, co - czas Adwentu

Nastraja do zadumy

Do tęskniącego smętku

I wzywa do pokuty.

Dobrze, ze jest taki czas

Co znowu zło naprawia

I to, co chore w nas

Skutecznie nam uzdrawia.

Zaczął się grudzień, a z nim Adwent.

Wieczory coraz dłuższe, dni są krótkie z niewielka ilością uśmiechu króla Słońce. Dlatego czas zapewne upływa nam jeszcze szybciej niż zazwyczaj. Przez to jesteśmy bardziej zmęczeni, marudni...

Tak, dla wielu z nas jest to jednak czas bardzo aktywny. Do Wigilii mamy dokładnie zaplanowany ten okres. Sprzątanie, zakupy, dekorowanie domu, pieczenie pierniczków, ubieranie choinki.. Tyle różnych przygotowań. aby święta były doskonałe, aby zabłysnąć przed rodziną... Nie możemy się spóźnić, o czymś zapomnieć...

I tak niestety będzie aż do urodzin Małej Dziewczynki.

Czy rzeczywiście o to w tym wszystkim chodzi, aby nasze święta były idealne jak w reklamie telewizyjnej?

Idealne święta, czyli jakie? Wszyscy są uśmiechnięci, zadowoleni, wypoczęci,  zrelaksowani... Choinka, pokój, stół udekorowane jak z katalogu.  Na stole dwanaście potraw, a czasem i więcej.... A po wieczerzy puste talerze w oka mgnieniu znowu będą lśnić czystością... Często za obrazami z reklam sami tworzymy sobie podobne wizje. Nawet jeżeli zbliżymy się do tego wzorca, to jakim kosztem?

Tak naprawdę nie zrobimy wszystkiego idealnie, a nawet coraz więcej badań pokazuje, że multitasking nie jest dobry i tylko wydłuża wykonywane zadania.

Na co dzień żyjemy w tzw. kulturze zajętości. To prowadzi do maksymalnego ograniczenia czasu pozwalającego skupić się na sobie i własnych przyjemnościach, a dążeniu do nienaganności i wywiązywania się ze swoich obowiązków z dobrym efektem.

Wierzymy, że im bardziej jesteśmy zajęci, tym korzystniej odbiera nas otoczenie. Czujemy, że tym jesteśmy lepszym człowiekiem. Czy naprawdę?

Zamyślenia Adwentowe

Adwent czasem

zadumania,

Nad przeżytym rokiem.

Do zastanowienia skłania,

Czy się lepszym jest choć trochę?

Czy spełnione są zadania?

Już listopad, w pierwszym dniu,

Tej zadumie sprzyja.

Po swych bliskich, zmarłych – znów -

Całun smutku nas spowija,

Wspominamy ich bez słów.

Znów dotyka przemijanie.

Upływ czasu, gdy przypomni,

Nam do śmierci przybliżanie,

I przed Bogiem rozliczanie,

Z darowanej, wolnej woli.

W czas adwentu, tęskny wzrok

I myśl tęskna Boga szuka,

Gdy Przyjaciel – Anioł Stróż,

Energicznie w serce puka,

Wzywa – „do pokuty rusz!”.

Może nadchodzące Święta Bożego Narodzenia nie muszą być idealne? Może warto sobie trochę odpuścić i czasem odpocząć.

Czy jednak to możliwe?

Święta Bożego Narodzenia to niewątpliwie wyjątkowy czas. Każdy chce, aby nasza rodzina wspominała go jak najlepiej. Mała Dziewczynka tak wspomina swoje święta z dzieciństwa. Mama, Babcia starały się bardzo, aby właśnie takie były. A czasy były wówczas naprawdę trudne. Jakim wysiłkiem potrafiły to tak zorganizować, aby Mała Dziewczynka nie odczuła, że dookoła jest kryzys?

A czy i dzisiaj Mała Dziewczynka także nie chce, aby następne pokolenie również miało piękne wspomnienia z tych świąt? No właśnie...

Z drugiej strony często ta presja oczekiwań narzucana przez innych, a przede wszystkim przez nas samych powoduje, że żyjemy w pośpiechu, stresie, frustracji... Czasem puszczają nam nerwy i...  I w pogoni za idealnymi świętami możemy po drodze zgubić to co ważne: radość, spokój, czas dla siebie i najbliższych...  Może zatem warto pomyśleć o „wystarczająco dobrych” świętach?

Kiedyś w adwencie obowiązywał zakaz wykonywania prac przy uprawie ziemi. Na pola nie wywożono nawozu, nie orano ziemi, uważając, że w tym czasie odpoczywa. Nawet było takie przysłowie: „Kto ziemię w adwent pruje, ta mu trzy lata choruje”.

Czy nie powinniśmy go zastosować także do siebie?

Czas Adwentu

Czas Adwentu,

gdy nadchodzi,

Przedświąteczny, tęskny czas.

Zaraz radość w sercu rodzi,

Że Bóg z nami chce być wraz,

Bo ukochał wszystkich nas.

W czas Adwentu, zadumanie,

Każe zastanowić się.

Odpowiedzieć na pytanie,

Żyłam dobrze, czy też źle?

I naprawić, co jest złe.

Powymiatać z serca złości,

Precz odrzucić złe zamiary,

Ponaprawiać nieprawości,

Zlikwidować też przywary,

By dochować Bogu wiary.

I jak Maria przed wiekami,

Odpowiedzieć Bogu „Tak”,

Bo Pan Jezus chce być z nami.

Z nami chce naprawiać świat,

By znów Brata kochał Brat.

Adwent dobrze, gdy przeżyty,

Wielką radość sercu da.

A Pan Jezus w Hostii skryty,

Przyjdzie, by zamieszkać w nas.

W ten grudniowy, święty czas.

Póki co, opłatkiem białym,

Dzielmy się tu wszyscy wraz.

By wraz z Dzieciąteczkiem małym,

Radość była w każdym z nas.

W ten Adwentu tęskny czas.

wiersze Lidia Szymanowska

Adwent powinien być i dla nas czasem odpoczynku.  To jeden z najpiękniejszych okresów w roku. Dlatego warto warto na chwilę zatrzymać się, zapomnieć o pośpiechu, odpocząć, spojrzeć na świat dookoła, wsłuchać się w śpiew kolęd.... A przede wszystkim uśmiechnąć się do siebie, znaleźli czas dla najbliższych. To powinien być czas (i chyba nie tylko on) dla rodziny, przyjaciół... Dla tych wszystkich którym nie poświęcamy zbyt dużo swojego jakże cennego czasu, a którego nie brakuje nam na Internet, telewizję...

Mała Dziewczynka też żałuję, że nie wykorzystała do końca chwil, które ofiarowali jej najbliżsi.

Adwent to nie tylko dla Małej Dziewczynki jedna z naprawdę najpiękniejszych, niezwykłych, niepowtarzalnych  pór roku. I taki powinien być ten czas dla każdego z nas. Spędźmy go zatem jak najlepiej.