Myśli nie tylko o końcu świata

Koniec świata

W dzień końca świata

Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,

Rybak naprawia błyszczącą sieć.

Skaczą w morzu wesołe delfiny,

Młode wróble czepiają się rynny

I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.

W dzień końca świata

Kobiety idą polem pod parasolkami,

Pijak zasypia na brzegu trawnika,

Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa

I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa,

Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa

I noc gwiaździstą odmyka.

A którzy czekali błyskawic i gromów,

Są zawiedzeni.

A którzy czekali znaków i archanielskich trąb,

Nie wierzą, że staje się już.

Dopóki słońce i księżyc są w górze,

Dopóki trzmiel nawiedza różę,

Dopóki dzieci różowe się rodzą,

Nikt nie wierzy, że staje się już.

Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,

Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,

Powiada przewiązując pomidory:

Innego końca świata nie będzie,

Innego końca świata nie będzie.

Czesław Miłosz

Latem często leżymy na plaży, łące, górskiej polanie i zamiast śledzić wzrokiem przepływające chmury, czytamy w telefonie wiadomości ze świata.

A tam tylko wojny, terroryzm, zanieczyszczenie środowiska, klęski żywiołowe…

Ostatnie wydarzenia na świecie znowu uaktywniły dyskusje na temat końca świata, którym co jakiś czas jesteśmy straszeni. Pamiętam  jak dużo na ten temat się mówiło, gdy miał nadejść rok 2000.

Dla wielu znakami zbliżającego się końca są coraz liczniejsze kataklizmy: huragany, trzęsienia ziemi, powodzie, pożary… Nie bez znaczenia są rewolucje, zamieszki, przemoc… obserwowane w praktycznie każdym zakątku świata. Do tego dochodzi jeszcze efekt cieplarniany, który może nam zagrozić…

Niebezpieczeństwo zagłady jest całkiem realne. Niebezpieczne są ruchy sejsmiczne, wulkany, które mogą być pobudzone właśnie przez wstrząsy tektoniczne. Zagrożeniem są też elektrownie atomowe.

Świat zdaniem niektórych stoi dziś na krawędzi cywilizacyjnego zagrożenia. Natura często wystawia naszą planetę na ciężką próbę. Jednak  sami mieszkańcy Ziemi dążą do samozagłady.

Woda

Kropla deszczu mi spadła na rękę,

utoczona z Gangesu i Nilu,

z wniebowziętego szronu na wąsikach foki,

z wody rozbitych dzbanów w miastach Ys i Tyr.

Na moim wskazującym palcu

Morze Kaspijskie jest morzem otwartym

a Pacyfik potulnie wpływa do Rudawy

tej samej, co fruwała chmurką nad Paryżem

w roku siedemset sześćdziesiątym czwartym

siódmego maja o trzeciej nad ranem.

Nie starczy ust do wymówienia

przelotnych imion twoich, wodo.

Musiałbym cię nazwać we wszystkich językach

wypowiadając naraz wszystkie samogłoski

i jednocześnie milczeć - dla jeziora,

które nie doczekało jakiejkolwiek nazwy

i nie ma go na ziemi - jako i na niebie

gwiazdy odbitej w nim.

Ktoś tonął, ktoś o ciebie wołał umierając.

Było to dawno i było to wczoraj.

Domy gasiłaś, domy porywałaś

jak drzewa, lasy jak miasta.

Byłaś w chrzcielnicach i wannach kurtyzan.

w pocałunkach, całunach.

Gryząc kamienie, karmiąc tęcze.

W pocie i rosie piramid, bzów.

Jakie to lekkie w kropli deszczu.

Jak delikatnie dotyka mnie świat.

Cokolwiek gdziekolwiek kiedykolwiek się działo

spisane jest na wodzie babel.

Wisława Szymborska

Jest nas coraz więcej, a na przykład pitnej wody nam nie przybywa. Jest raczej odwrotnie. Wodę zabiera nam susza wywołana ociepleniem klimatu. A kolejka potrzebujących jest  coraz dłuższa, a stojący w niej chcą żyć na coraz wyższym poziomie.  Produkcja każdej rzeczy, której używamy, którą nosimy, wymaga użycia wody.   Woda potrzebna jest nie tylko do utrzymania elektrowni i elektrociepłowni w ciągłym ruchu. Przemysł węglowy pochłania 70% całkowitego poboru wody w naszym kraju. Ale każdy już wie, co dalej się dzieje.

Problemem jest nie tylko brakująca woda. Jej gwałtowny nadmiar  również wywołuje gwałtowne katastrofy.

Może kiedyś napiszę o tym więcej

Koniec świata to temat, który od zawsze intrygował ludzi, . Zazwyczaj budzi grozę, ale z drugiej strony w magiczny sposób przyciąga do siebie. Każde pokolenie chce poznać dalsze losy Ziemi po której stąpa każdego dnia. Ludzie chcą poznać prawdę o tym jak zakończy się ich egzystencja i w jakim czasie to nastąpi. Chociaż ja osobiście nie chciałabym tego wiedzieć. 

Dla wielu koniec świata jest tematem niepojętym, którego nie da się ogarnąć. Dlatego ludzie zastanawiają się nad tym jak to właściwie ma wyglądać.

Myśl o końcu świata towarzyszy ludzkości od zarania dziejów. Wizję apokalipsy zawiera w swoich mitach i dogmatach każda kultura i każda religia.

Któż z nas nie słyszał o przepowiedniach królowej Saby, wizjach Nostradamusa, 

objawieniach Fatimskich. Najstarsza księga chrześcijaństwa - Biblia - zawiera wiele proroctw dotyczących sądnego dnia i końca świata.

Czy ktoś jeszcze pamięta 21 grudnia 2012 roku? Ja pamiętam, bo była to wigilia moich urodzin i nie chciało mi się wierzyć, że go nie dożyję, bo dzień wcześniej zgodnie z kalendarzem Majów miał nastąpić koniec świata.

Może rację ma Miłosz, że koniec świata staje się już, teraz…. Ludzie często nie zdają sobie z tego sprawy, czekają bowiem na „trzęsienie ziemi”. Dla wielu oznaką zbliżającego się końca świata są kataklizmy, podobne do tego, które ostatnio nawiedziły Niemcy i kraje Beneluxu.

Jednak koniec świata dla każdego z nas występuje codziennie bo nasza droga ma swój kres, tylko nie wiemy kiedy on nastąpi. I dobrze. Chociaż jestem czarownicą, nigdy tak naprawdę nie chciałam poznać mojej przyszłości. Nie chcę wiedzieć co będzie za…. Dlatego wolę myśleć o moim dniu dzisiejszym, który niestety nie jest pozbawiony swoich własnych codziennych smuteczków. Te dalsze z kraju i ze świata też mnie przytłaczają.  Jednak zaglądając tutaj staram się  o nich nie myśleć. Choć na chwilę pragnę znaleźć się w innym świecie. Problemy i smutki są zawsze, ale gdzieś pomiędzy tym wszystkim powinno być miejsce na uśmiech i ciepłe słowo.

Dziś jeszcze przede mną tyle dnia do przeżycia, tyle mam nadzieję pięknych chwil do zapamiętania  i „czasem tylko” spojrzę jak to mam w zwyczaju za siebie…

Schyłek wieku

Miał być lepszy od zeszłych nasz XX wiek,

Już tego dowieść nie zdąży,

lata ma policzone,

krok chwiejny,

oddech krótki.

Już zbyt wiele się stało,

co się stać nie miało,

a to, co miało nadejść,

nie nadeszło.

Miało się mieć ku wiośnie

i szczęściu między nami.

Strach miał opuścić góry i doliny.

Prawda szybciej od kłamstwa

miała dobiegać do celu.

Miało się kilka nieszczęść

nie przydarzać już,

na przykład wojna

i głód, i tak dalej.

W poważaniu być miała

bezbronność bezbronnych,

ufność i tym podobne.

Kto chciał cieszyć się światem,

ten staje przed zadaniem

nie do wykonania.

Głupota nie jest śmieszna.

Mądrość nie jest wesoła.

Nadzieja

to już nie jest ta młoda dziewczyna

et caetera, niestety.

Bóg miał nareszcie uwierzyć w człowieka

dobrego i silnego,

ale dobry i silny

to ciągle jeszcze dwóch ludzi.

Jak żyć-spytał mnie w liście ktoś,

kogo ja zamierzałam spytać

o to samo.

Znowu i tak jak zawsze,

co widać powyżej,

nie ma pytań pilniejszych

od pytań naiwnych.

Wisława Szymborska